අවසානයක් නොවේ - 39

38 කොටස...

යම් කිසි වෙනසක් දැනී ඩ්‍රේක් හිස ඔසවා බැලුනේ නොරුස්නා හැඟීමෙනි. ඔහු ඉදිරියෙහි වූයේ සුදුවන්  ධෝතියක් හැඳ, රනින් හා මිනි මුතුවලින් අලංකාරවත් වූ මාල, උදර බන්ධන, හා අත් වළලුවලින් සැරසුණු, තෙදවත් පෙනුමක් සහිත රූමත් තරුණයෙකි. 

"නුඹ කවුද?" ඔහු ගේ කටහ‌ඬෙහි මෘදු නමුත් රාජකීය බවක් ගැබ් විය. "උත්තර දෙනු!"

නාවුකයාගේ අවුල් වූ සිතෙහි කෝපය අකුණු කුණාටුවක් සෙයින් නැගී ආයේ ය. "මම කවුරු උනහම නුඹට මොකද ෆාඅන්? (Faen නෝර්ඩික්) (= යකෝ) චිස් මයි ඉ රෙවා!" (Kyss meg i ræva නෝර්ඩික්) (= kiss my rear) යි පහත් තාරතාවකින් මුමුණමින් ඩ්‍රේක් සුරත මිට මොළවා බිමට ගසා වාරු ගෙන නැගී සිටියේ ය.

"චිස් මයි ඉ රෙවා?" තරුණයා පුනරුච්ඡාරණය කළේ ය. "ඒකද නුඹේ නම? මේ උමග ඇතුලේ නුඹ මොනවද කරන්නෙ?" ඔහුගේ කටහඬේ සියුම් සරදමක් ගැබ්ව ඇති බව නෝර්ඩිකයා හට වැටහිණ. 

"ඇයි? මේ උමඟ උඹේ ද? පාඩුවෙ ඉන්න දීලා පලයන් යන්න!"

තරුණයා සුරත දිගු කළේ කෝපයෙන් දිළිහෙමිනි. ඩ්‍රේක් වමතින් ඔහුගේ අත වැරෙන් අල්ලා, ඔහු වෙතට ම නවා, මිටමෙළවූ සුරත ඔහුගේ මුහුණ මතට පතිත කළේ ය. රාජකීය අමුත්තා අඩි කිහිපයක් පිටුපසට විසි කර දැමීමට තම මුෂ්ටි පහර සමත් වූ බව දුටු නාවුකයා මවිතයට පත් විය. එතරම් ශක්තියක් සිය සුරතේ වූ බව...

ඇසිපිය හෙලන පමණින් දෑත් බිම ගසා නැගී සිටි තරුණයා නැවතත් ඇඩම් වෙත පැන්නේ ය. මෙවර ඔහුගේ ඉළක්කය නිවැරදි විය. සිය ගෙළ වට‌ා සතුරාගේ දෑතේ ඇඟිලි වෙලී සිර වෙද්දී, දෑස් එළියට මතුවන්නට යත්න දරනු නෝර්ඩිකයාට දැණින. ඔහු තරුණයාගේ දෑත් සිය දෑතින් තදින් අල්ලා, සිය බෙල්ල මුදවා ගැනීමට තැත් කළේ ය. ඒ අතරම, දකුණු පාදය ඔසවා වැරෙන් පහරක් සතුරාගේ යටිබඩ පෙදෙසට එල්ල කළේ ය. අඩියක් පමණ පිටුපසට විසිවුණ ද, තෙදවත් අමුත්තා සිය දෑතේ ග්‍රහණය ලිහිල් කළේ නැත. එහෙයින් ඇඩම් ගේ සමබරතාව ද ගිළිහිණ. 

දෙ දෙනා බිම වැටී පෙරළී ගිය ඉක්බිති, එකිනෙකාගේ ග්‍රහණයෙන් මිදී, දනි පනි ගා නැගිටගත්හ. 

"මෙහෙම සළකන්න වීම ගැන ලැජ්ජයි මිත්‍රයා..."  ආගන්තුක තරුණයා ආචාරශීලිව එහෙත්, එළඹෙන ඕනෑ ම අවස්ථාවකට මුහුණ දීමේ බුහුටි බවින් යුතුව කතා කළේ ය.

"ම්හ්...!" ඩ්‍රේක් හිස පහත් කරගත්වන ම දෑස් උඩුකුරු කොට තරුණයාගේ දෑස් දෙස එක එල්ලේ බැලී ය.

"නුඹ මෙතෙක් අයිතිවෙලා හිටපු සමාජ කොටසින් දුරස් කෙරිලා තියෙන වග මට පේනවා... තේරුම් ගනින්... මේ උමඟ ඇතුලෙ ඉන්න හැමෝම එක ම උප සමාජයකට අයිති උදවිය වග."

"මම ඇඩම් ඩ්‍රේක් ඇන්ඩර්සන්..." නිහඬව ගතවූ මිනිත්තු කිහිපයකට පසු නෝර්ඩිකයා සෙමෙන් කීවේ ය. "මම අශ්වාරෝහක සෙබ‌ළෙක් වෙලා හිටියා. දඩයක්කාරයෙක්, යුධ සෙබළෙක්, ගවේෂකයෙක්, මුහුදු කොල්ලකාරයෙක්, අද්මිරාල් කෙනෙක්..."

තරුණයා සාවධානව අසා සිටියේ ය. 

"අන්තිමේ කන්ද උඩරට රජු ගේ රැඳවියෙක් වෙලා ඉඳලා, රාජකාරියටත් බඳවාගෙන, දූරය විසින් ම මාව ද්‍රෝහියෙක් විදිහට නිගමනය කරලා..."

තරුණයා සුරත එසවීය... "නුඹ කීවේ රහස් දූරය කියල ද?"

"මම එහෙම කීවේ නෑ."

"නුඹ භයාණක විදිහට සුදුමැළියි. නුඹේ කර මුල මා දැක්කා දත් පාරවල්... ඒ වගේ ම නුඹට යකෙකුට වාගේ හයිය තියෙනවා... ඒ හැම හෝඩුවාවක් ම යොමු වෙන්නේ එක පැත්තකට..."

තරුණයා මඳකට නිහඬව සිතිවිල්ලට වැටුණේ ය. 

"මට මුලින් ම කිව්වෙ, ජීවහත්ථ හෙවත් වීරබාහු. මම මේ දිවයිනේ කොටසක් පාලනය කළා, පිය උරුමයෙන්. වැද්දො මට සළකන්නෙ උන්ගේ ආදි පියා හැටියට. මාව දේවත්වයෙන් සළකපු පසුකාලීනයො මට කිව්වේ දළ කුමාර. නමුත් දැන්..." ඔහු ඩ්‍රේක් ගේ දෑස් දෙස කෙලින් බැලුවේ ය. "දැන් මම ගරා යකා...!"

ජීවහත්ථ හෙවත් දළ, සිය සුරත ඇඩම් ගේ උරහිස මත තැබීය.

"මටත් තියෙනවා රහස් දූරය එක්ක ගනුදෙනුවක්... මාත් එක්ක වරෙන්."

මාව දේවත්වයෙන් සළකපු පසුකාලීනයො මට කිව්වේ දළ කුමාර. නමුත් දැන්...
https://www.srilankanartgallery.com/artworks/painting/raksha-warrior

*    *    *

ලක්දිව වියලි කළාපයේ පිහිටි සුවිශේෂී හුදෙකලා කන්දක් වේ. දිවයිනේ පවතින සියලුම දේශගුණික තත්ත්වයන් මෙම කඳුවැටියේ එක් එක් උස් මට්ටම්වල දී හමුවීමේ වාසිය උපයෝගී කරගෙන, සෑම ඉසව්වක ම වැවෙන ඔසු පැළ එක ම ස්ථානයක රෝපණය කර මහා ඔසු වනයක් සකස් කළේ ජයසේන ය.කාලය ගත වත් ම, කෙමෙන් කෙමෙන් ප්‍රකෘතිය අමතක වී ගොස්, ජනප්‍රවාදයට එක් වී ගිය ජයසේන, සිය ඔසු වනයේ පධානඝර භික්ෂූ ආරාමය ඉදි වී, දියුණු වී, නැවත කැළැවට ම යට වී යනු ද, මිනිසා විසින් ඉමහත් ප්‍රයත්නයෙන් ඉදි කෙරුණු දැවැන්ත ශිලා නිර්මාණ ගස් මුල් විසින් ආකූල කර දමනු ද දකිමින්, ස්වභාව ධර්මයේ ම කොටසක් වී හුදු නිරීක්ෂකයෙකු ලෙස දැනුම පමණක් රැස්කරමින් කාලය ගත කෙළේ ය. ගාමණී අභය මහරජුගේ රහස් දූරයේ සාමාජිකයෙකු අතින් පරාජයට පත් වූ පසු හෙතෙම සිය කාලය වැඩිපුර ම ගත කළේ මෙකී ඖෂධ කන්ද තුළ පිහිටි රහසිගත ගල් ලෙණක ය. 

තමන් දෑතින් ගොඩනැගූ අරිට්ඨගාමය, කාලිංග මාඝගේ ආක්‍රමණයට ද මුහුණ පා, සමෘද්ධිමත් නියම්ගමක සිට දිළිඳු පැල්පත් කිහිපයකට සීමා වෙමින් පිරිහෙද්දී, හුදෙක් දිරිමත් මිනිසුන් ගැන ලැදියාවෙන් පහතට බට ජයසේන, ගමට නායකත්වය දුන්න ද, කාලය සහ මිනිසාගේ ඉරණම වෙනස් කළ නොහැකි බව පසක් කළේ, තමා රැස් කරගත් දැනුම සමස්ත මානව සංහතිය ම සුවපත් කිරීමට කැප කරමින් ලක්දිව පුරා සැරි සැරුවේ ය. වෙසෙසින් ම, තමන් කුමනාකාරයේ යහපතක් මානව වර්ගයා වෙත පැතිරුව ද, ඊට පෙරටුව වේගයෙන් පැතිර ගිය, ජයග්‍රාහකයා ට ආවඩා පරාජිතයා හෙළා දමන අන්දමේ මහසෝන් පුරාවෘතය ඔහු නොසැළකීය, ඇත්තට ම ඔහු මහසෝන් ප්‍රතිරූපයේ ප්‍රතිලාභ රසවිඳි අවස්ථා ද වූයේ ය.

ලෝකී උදුරාගත් ප්‍රකෘති සිහිය නැවත කැඳවන තෙක් මිත්‍රගේ සිරුර ආරක්ෂිතව පවත්වාගත්තේ මෙකී හුදෙකලා කන්ද මුදුනේ පිහිටි ජයසේන ගේ රහසිගත ගල් ලෙණ තුළ ය. සැඩ සුළඟ සමඟ කඩා වැදුණු සියුම් වැලිකැට, ඝන හිරු රෂ්මිය සහ සීතල වැස්ස මඟින් සාරන ලද ආගනේය පාෂාණය තුළ වූ බාහිර ලෙණට පිටුපසින්, තවත් ඇතුල් ලෙණක් විය. පෘථිවියේ තරුණ කාලයේ දී ඉහළට නැඟුනු උණු ලාවා ගුළියක් පස් අතර වූ කුහරයක පිරී ගොස් නිර්මාණය කෙරුණු මෙම පාෂාණය මධ්‍යයේ, උපතින් ම හටගත් ගෝලාකාර කුහරයක් විය. ජයසේන ගේ වාසය හා අධ්‍යයනාගාරය වූයේ මෙම ඇතුල් ලෙණ ය. 

ලෙණ මැද ගලින් ම සාරා සකස් කරන ලද බෙහෙත් ඔරුවෙහි පුරවන ලද, අඳුරුවන් තද කොළ පැහැ කල්කයක බහා තිබුණේ මිත්‍ර ගේ ශරීරය ය. සුමන හා ඉන්ද්‍ර තම නෝර්ඩික් සිරකරුවා එම ගල් ඔරුව අසළ බිම වැතිරවූහ. ජයසේන ඔවුන් ගේ හිස්වලට ඉහළින් බිම වීරාසනයෙන් වාඩි වී, වමත ලෝකී ගේ හිස මත ද, සුරත මිත්‍රගේ හිස මත ද තබාගෙන, ප්‍රාකෘත බසින් පබැඳුනු දීර්ඝ සැහැල්ලක් ගායනා කිරීම ඇරඹී ය. ඔහුගේ පූර්ව උපදෙස් පරිදි, සුමන හා ඉන්ද්‍ර විටින් විට සිය මිත්‍රයාගේ හිසෙහි තෙල් ගෑමත්, ගල් බිත්තිවල රැඳවුණු පන්දම්වල ආලෝකය වැඩිවන පරිද්දෙන් හා හාත්පස වාතයට ඖෂධීය දුම් එකතුවන පරිද්දෙන් දුම්මල කුඩු ගැසීමත් සිදු කළහ.

කාලය හෙමින් හෙමින් ගතවී යද්දී, මිත්‍රගේ සමෙහි පැහැය නැවතත් ප්‍රකෘතිමත් වී එනු දැකගත හැකි විය. අබිරහස් මඳහසක් යාන්තමින් පෙන්නුම් කළ ලෝකී ගේ මුහුණ කෙමෙන් කෙමෙන් සුදුමැළි වී හැකිළී ගියේ ය. අවසානයේ මිත්‍ර දෑස් විවර කර සිය මිතුරන් දෙස බලා මඳ සිනහවක් පාද්දී, ලෝකී ගේ සිරුරෙහි වූ අවසන් ප්‍රාණ වායු බිඳ ද, වාතලයට මුසුවී ගියේ ය.

40 කොටස...