පෙරකොදෝරු කතා

මෑතක අපේ ප්‍රා ජේ සහෘදයාගේ කමෙන්ටුවකට උත්තර දෙමින් මම කීවේ, ඉස්කෝල මහත්තුරු වගේ ම නීතිඥ ප්‍රජාව ගැනත් රස කතා ඇති බව ය. වැඩ රාජකාරි බහුලකම නිසා ඒ ගැන ලියන්නට පමා විය. පහතින් තියෙන්නේ මම ඇහූ සහ කියවූ කතා ටිකකි.

ප්‍රසිද්ධ ඉංජිනේරු මහත්තයෙක් මැරී අපායේ ගියේ ය. ඔව්. ඉංජිනේරුවොත් යන්නෙ අපායෙ ම තමා. ගිය දා පටන් උන්දැට අපායේ වැඩ පිළිවෙල දියුණූ කරන්න පුළුවන් ක්‍රම පේන්න පටන් ගත්තේය. (කොහොමත් අපි අලුතින් තැනකට ගියා ම එතන සෑහෙන කාලයක් තිස්සේ හිටපු උදවියට නොපෙනෙන අඩු පාඩු පේන්න පටන් ගන්නා එක ස්වභාවයකි. ඒ අනුව අලුත් යෝජනා ඉදිරිපත් කරන විට එතන ඉන්නා ලොක්කාට මළ පනිනා එකත් ස්වභාවයක් බව අපට කියා දුන්නේ නිශාන්ත කමලදාස මහතා ය.) 

ඉතින් හර්ෂණත් යම රජු ෂේප් කරගෙන අපායට නව්‍යතා හඳුන්වා දුන්නේ ය. ලෝ දිය හැලිය සඳහා සෝල පවර් විදුලි උදුනක් සවි කළ ඔහු, කටු ඉඹුලට ලිෆ්ට් එකක් සවිකර යම රජු ගේ කාමරය ඒසී කළේ ය. පවු කාරයන් දෙකට ඉරන්නට යමපල්ලන්ට චේන් සෝ ලබා දුන් අතර, බොරු කියා අපායට ආ පවු කරයන්ට ගිල්ලවන්නට ලේසියෙන් ම රත් කරන්නට හැකි ටංග්ස්ටන් සහ තඹ මිශ්‍ර ඇලොයි ගුලි තනා දුන්නේ ය.

ඔය විදිහට නව්‍යතා කරගෙන යද්දී දිවිය ලෝකයේ සක්කර දෙවියන්ටත් ඔය ඉංජා ගේ සේවය ලබා ගන්නට හිතුණේ ය. ශ්‍රක්‍ර දෙවියා අයිඩීඩී කෝල් එකක් ගෙන යම රජු ඇමතුවේ, ඉංජා ගේ සේවය වැඩ බලන පදනමින් සතියට දින දෙකක් තුනක් සඳහා දිව්‍ය ලෝකයට ලබා ගන්නටය. යම රජ්ජුරුවෝ ඒකට අකමැති විය.

යාප්පුවෙන් හොඳ හිතින් ඉල්ලා බැරිම තැන ශක්‍ර දෙවියෝ යම රජ්ජුරුවන්ට පාට් එකක් දැම්මෝ ය. 

“හොඳ හිතින් දීපන් ඔය ඉංජව අපට, නැත්තං වැඩේ වරදියි!“ 

“ඇයි මල්ලි, මොකද කියන්නෙ?“ යම රජ්ජුරුවෝ ද බය උනේ නැත. “දෙන්නෑ! උඹට ඕන්නං නඩු කියපං!“

“නඩු? මං කොහොම ද යකෝ නඩු කියන්නෙ?“ ශක්‍ර දෙවියොත් ඇහුවා. “ඔක්කොම ලෝයර් ලා, නඩු කාරයො ඉන්නෙ උඹ ගාවනෙ...“

මේ ආශ්‍රිත ස්ටේජ් ප්ලේ එකක් තියෙනව රෝවන් ඇට්කින්සන්ගෙ. බකුසු හාමි මතක් වෙන්ඩත් එක්කල මං පහළින් දැම්මා ඒක...

(වැඩේ තියෙන්නෙ, පරණ එක හොයද්දි අලුත් එකකුත් තියෙනව. මේකෙන් පේනව එකම විහිළුව තව තවත් අලුත් කරන්න රෝවි ගෙ තියෙන අසීමිත හැකියාව...)

*    *    *

දවසක් ලෝයර්ලා කීප දෙනෙක් සම්මාදමේ ගියා, පොහොසත් මුදලාලි කෙනෙකුගේ ගෙදරට. මුදලාලි ඇහුවා ඇයි කියලා.

“දුප්පත් ලෝයර් කෙනෙක් මැරිලා. අපි මේ එයාගෙ භූමදානෙ ට සල්ලි එකතු කරනව.“ එක ලෝයර් කෙනෙක් කිව්වා.

“ආ... ඇත්තද? මං කීයක් දෙන්ඩෝනෙද?“ මුදලාලි ඇහුවා.

“තව අඩුයි දහ දාහක්...“

මුදලාලි විසි දාහක් ම දුන්නා. දීලා කියනවා.

“ආ... විසිදාහක්. ලෝයර් ලා දෙන්නෙක් ම වළලන්ඩ.“

*    *    *

ඉතාම ධනවත් මනුස්සයෙක් මළා. එයාට උරුමක්කාරයො කවුරුවත් හිටියෙ නෑ අවසාන කාලෙදි ළඟින්. හිටියෙ යාළුවො තුන් දෙනෙක් විතරයි. ඩොක්ටර් කෙනෙක්, ඉංජිනේරුවෙක් සහ ලෝයර් කෙනෙක්...

අවසාන කාලෙ නිතර නිතර යූ ටියුබ් එකේ බණ අහපු මේ මුදලාලි, අන්තිම කැමැත්තෙන් තමන්ගෙ ධනය කොටස් තුනකට බෙදලා යාළුවන් තුන් දෙනාගෙ නමට ලියලා තිබුණා. හැබැයි එක කොන්දේසියක් උඩ. තමන්ගෙ මරණය සිදු වෙන මොහොතේ සිටන්, ඒ ධනය යාළුවන් තුන් දෙනාට උරුම වෙනවා. නමුත් තමන්ගෙ මිනී වළට ඒ ධනය සතයක් අඩු නැතුව දමන්න ඕනෙ.

ඉතින් ධනවතා ගෙ මළ ගෙදර ඔය කියන විදිහට ම සිද්ධ වුණා. මළගෙදර ඉවර වෙලා අර යාළුවො තුන් දෙනා ගියා රෙස්ටොරන්ට් එකකට අඩියක් ගහන්න.

“මේ... උඹල දෙන්න අරූ කියපු විදිහට ම සල්ලි ඔක්කොම වළට දැම්මද?“ පොඩ්ඩක් වෙරි වීගෙන එනකොට  ලෝයර් ඇහුවා.

“මං නං ඔක්කොම දැම්මෙ නෑ.“ ඉංජා කිව්වා. “මට පොඩි පොඩි වියදං ටිකක් වුණා මුගෙ අසනීපවලට එහෙම. මං ඒවට හිලව් වෙන්න කෝටියක් තියාගෙන ඉතුරු ටික තමයි දැම්මෙ.“

“මාත් බං...“ ඩොක්ටර් කිව්වා. “මාත් කෝටි දෙකක් තියාගත්තා.“

“උඹල මහ බලු මිනිස්සු බං. යාළුවෙක්ගෙ අන්තිම ඉල්ලීම ඉටු කරන්න බැරි මහ තිරිසන්නු.“ ලෝයර් කිව්වා. “මං නං මට හම්බුණ සම්පූර්ණ මුදලට ම චෙක් එකක් ලියලා වළට දැම්මා.“

*    *    *

පහළ තියෙන්නෙ රෝවන් ඇට්කින්සන් සහ තවත් අය කරපු නොට් ද නයින් ඔ‘ ක්ලොක් නිවුස් වැඩසටහනේ කෑල්ලක්...

මේක බෝනස්...

ප්‍රා ජේ ගෙන් මැරුම් කෑවෙ නැත්තං කමෙන්ට්වලට උත්තර දෙන්න එන බව කරුණාවෙන් සළකන්න...