අවසානයක් නොවේ... 2 කොටස

පළමු කොටස...

අංගනය කෙළවර වූයේ හාත්පස පැතිරි අඳුර මැද නැඟී සිටි කළුවන් භූතයෙකු වැනි ගරා වැටෙමින් පැවති මන්දිරය කි. එහි දැවන්ත පෝටිකෝව යටට කන්‍යා සොයුරිය දිව යත්ම, මහ වැස්ස ගඩ ගඩ හඬින් ඈ ලූහුබැඳ ආයේ ය.

ඇය හතිලමින් මොහොතක් ගත කළාය. සාක්කුවකින් ගත් කුඩා අත් ලේන්සුවකින් තරුණිය සිය මුහුණත් දෑතත් පිසදාගත්තා පමණි. මන්දිරයේ ප‍්‍රධාන දොරෙහි වම්පස පියන මළකඩ හඬක් නඟමින් විවර විය.

කන්‍යා සොයුරිය තිගැස්සිණ. සිය අත්බෑගය උරහිසින් පන්නා සුරතට ගත් ඈ, පසුපස හැරී බැලූවාය.

අද එතැන් සිට...

විවට දොර පියන අතරින් එළියට ආවේ කාලවර්ණ පැරණි දිග කබායකින් සැරසි මහල්ලෙකි. සුරතේ වූ සැරයටියකින් ඔහුගේ දුබල කයට වාරු ලැබුණි. වයස අසූවක් වත් ඇතැයි කිව හැකි රැළි වලින් පිරුණු ඔහුගේ මුහුණ දෙස බැලූ තරුණිය වෙවුලුවා ය. හාත්පස පැතිරි තද කළුවර පසුබිම් කර ගත් එම සුදුමැළි මුහුණෙහි, කාරුණික මඳ සිනාවක සේයාවක් විය.

‘‘තද වැස්ස...’’ ගැඹුරු ළිඳක පතුලේ සිට නැඟී ආවක් වැනි දුබල හඬකින් මහල්ලා ඈ ඇමතීය.

වේගයෙන් ගැහෙමින් පැවති සිය පපුව මත වමත තබා ගත් කන්‍යා සොයුරිය, හිස පහත් කර ඊට එකඟතාවය පළ කළා ය.

‘‘ඇතුළට එනවද? මෙතන හිරිකඩ නෙ.’’

කෘතඥතාපූර්වක බැල්මකින් මහල්ලා දෙස බැලූ ඇය, විවට දොරෙන් ඇතුල් වත්ම, දොරපියන මළකඩ හඬ නඟමින් සෙමෙන් සෙමෙන් වැසී ගියේය.

දෙදෙනා ඇතුල් වූයේ, චිමිනි ලාම්පුවක දුබල දැල්ලෙන් යන්තම් ආලෝකවත් වූ විසාල ශාලාවකට ය. අපිළිවෙල එහි හාත්පස ලියැවී තිබුණි. දොර කෙලින්ම, ශාලාවේ අනෙක් පස වූයේ දැවයෙන් නිමැවූ දැවැන්ත කවාකාර තරප්පු පෙළකි. අඟුරු, අළු හා ඇති තරම් දුහුවිල්ලෙන් වැසී ගිය පැරණි තාලයේ ගිණි උඳුනක් ඊට වම් පසින් විය. කැඩුණු බිඳුණු ගෘහ භාණ්ඩ, විවිධ මෙවළම් ආදියෙන් ශාලාවේ බිත්ති කොන් ඇහිරී තිබිණ. 

ගිණි උඳුනට මුහුණලා තබා තිබූ වූ බරසාර ඇඳි පුටුවක් වෙත මහල්ලා සිය සැරයටිය දික් කළේය. කන්‍යා සොයුරිය එදෙසට යාමට හැරුණා ය.

මහල්ලා උදුන අසළ තබා තිබූ අඩක් දිරාපත් වෙමින් පැවති ලී පෙට්ටියක් ඇර, ඉන් ගල් අඟුරු දෝතක් ඉවතට ගත්තේ ය.

‘‘දැන් ගල් අඟුරු හොයාගන්න තැනක් නෑ. පේනවනෙ, කොච්චර කාලෙකින් මේ චිමිනිය පත්තු කරල නැද්ද කියල.’’

ඔහු ගල් අඟුරු ටික උඳුනට දමා, කනප්පුව මත වූ චිමිනි ලාම්පුවෙන් තෙල් ස්වල්පයක් වත් කර, ගිණි තැබීය. මොහොතකින් ගල් අඟුරු රතුවන් ව ඇවිලෙන්නට ගති.

http://www.saltwater.co.uk/images/wallpaper/Coal-Fire-1024x768.jpg

කන්‍යා සොයුරිය සිය උරහිසෙහි වූ අත්බෑගය උරහිස ගස්සා ඉදිරියට ගනිමින් උදුන දෙසට පිය එසවූවා ය. ඇගේ ඇඟිලි තුඩු අත්බෑගයේ පැත්තක වූ ටික් අගුලෙහි දැවටෙත්ම එම අගුල විවර වී, සහල් ඇට වැස්සක් වැගිරෙන්නට පටන් ගති. සට සට හඬින් බිම පතිත වූ සහල්, නැවත නැවතත් උඩ පනිමින් ශාලාව පුරා විසිරෙන්නට ගත වූයේ තප්පර දෙක තුනකි.

මහල්ලාගේ ඇස් රතු විය. වකුටු වූ ඝන ඇසිබැමි යටින් ඒ දෑස් විසල් ව විවර වී, යොමු වූයේ තරුණියගේ මුහුණට ය.

ඇගේ මුහුණ බියපත්ව සුදුමැළි විය.

අපැහැදිළි හඬින් යම්කිසිවක් මුමුණමින් මහල්ලා ශාලාවේ බිමට නැඹුරු විය. හාත්පස විසිරී ගිය සහල් ඇට ඔහු එකින් එක සිය සුරතේ දිගු ඇඟලි තුඩු වලින් අහුලමින්, ගොටු කරගත් වමතට එකතු කරන්නට පටන් ගත්තේ ය.

කන්‍යා සොයුරිය ඔහු වෙත යොමු වූ දෑසින් යුතුව, සෙමෙන් සෙමෙන් ප‍්‍රධාන දොර දෙසට ඇදුණා ය. ඒ අතරම, සාක්කුවෙන් ගත් ජංගම දුරකථනයෙහි ඩයල් බොත්තම දෙවරක් එබුවා ය.

තරුණිය දොර අසලට අවුත්, ඉන් වම්පසට අඩි කිහිපයක් ගියා පමණි, මහ හඬක් නගමින් දොර පියන් දෙක බිඳී ගියේ ය. කැඩුණු දොර පියන් වල ලී කැබලි ශාලාව ඇතුළට විසි වෙද්දී, එතැනින් ඇතුළට ආ වේගවත් රිදීපැහැ ලෑන්ඞ් රෝවරයක්, ගලක් ගැසුවාක් මෙන් ශාලාව මැද නතර විය.

තුන් ‌වෙනි ‌කොටසට....