Friday, October 30, 2020

අවසානයක් නොවේ - දා සය වන කොටස

කිරි බඳුන අවසන් වෙද්දී, ඇඩම් සක්මන් කරමින් සිටියේ ධනසේකර වළව්වේ ගෙවත්ත කෙළවර වූ ඔසු වනය අසල ය. කීස් හඬ නඟමින් ඊයක් ඔහුගේ දෙපා මුළ බිම ඇණුනේ ය. එතෙක් ගැළී සිටි වින්දනාත්මක ආලස්‍යයෙන් මිදුණු ඩ්‍රේක් ක්ෂණිකව බිමට පහත් වී, හිස පහත් කොටගෙන වටපිට බැලීය. කෙටි බැලුම් කිහිපයකින් හාත්පස සෑම අඟලක්ම නිරීක්ෂණය කළ හෙතෙම, කිසිදු අනතුරක් නොමැති බව සැක හැර ගත්තේ ය. ඊගස වටා බැඳුණු තල්පත ඔහු දුටුවේ ඉන් පසුව ය.

ඉක්මණින් තල්පත ලෙහාගත් ඇඩම්, එතැනම බිම වාඩි වී එය දිගහැරියේ ය. එහි වූයේ ලතින් අකුරින් සටහන් කළ කෙටි පණිවුඩයකි. 

පළමුවෙනි කොටස

තුන්වෙනි කොටස

පහළොස්වන කොටස

"gå inn i urteforsten 50 trinn mot nordvest - dolmen"

(ඔසු වනයට ඇතුල් වෙනු. ඊසාන දෙසට පියවර 50 ක්. ගල්මැස්ස) 

පණිවුඩය ලියා තිබුණේ නෝවීජියානු බසිනි. 

නැවතත් ඉතා පරීක්ෂාකාරීව වට පිට බැලූ නාවුකයා, ඉතා ම සැළකිල්ලෙන් කැළෑවේ ඖෂධ ගස් අතරින් තියුණු ඇස් බැල්ම යොමු කළේ ය. එහෙත් ඔහුට කිසිදු හෝඩුවාවක්, අඩුම තරමින් ගසක සියුුම් සෙළවීමක්වත් දැක ගත හැකි වූයේ නැත. ඇඩම් තල්පත හැකිළුවේ ද වනපෙත දෙස බලාගත්වන ම ය. දෑතට තරමක උණුසුමක් දැනී ඒ දෙස බලත් ම, හකුළන ලද තල්පත වටා කහ පැහැති සියුම් ගිණි දළු වෙළෙනු ඔහු දැක්කේ ය. ප්‍රතීක ක්‍රියාවලින් මෙහෙයවුණු දෑතින් තල්පත ඉවතට විසි කෙරුණේ ඇඩම් ඒ ගැන සිතීමටත් පෙර ය. තප්පර කිහිපයක දී තල්පත මුළුමණින් ම අළු වී ගියේ ය.

තවමත් අඩ දණින් සිටි ඩ්‍රේක් ගේ වමත තමන් නිතරම ඉණෙහි රුවාගෙන සිටින නාවික දුරදක්නය ට යොමු විය. එහි ඇස ට යොමුවන පැත්තේ කාචය වසා තිබුණු පියන ඉවත් කරගත් ඔහු, එය අනෙක් පිට හරවා සුරතෙහි අල්ල මත තැබී ය. එහි වූයේ මාලිමාවකි. 

නැගිටින්නට කලින් ඔහු වම් කළවයෙහි ගැටගසා රඳවාගෙන සිටි කිණිස්ස එතැන ඇති බව ට වමතින් තට්ටු කර සැක හැර ගත්තේ ය. ඇඩම් ඖෂධ වනයට ඇතුල් වූයේ සිය ඇස් සහ කන් තියුණු ව සංවේදී කරගනිමිනි.

වන රොද ට ඇතුළුව පියවර දහයක් පමණ යත්ම යුරෝපීයයාට ඇසෙන්නට වූයේ දිය ගළායන හඬ ය. තවත් පියවර පහක් පමණ යද්දී ගල් අතර ගැටෙමින් සුදු පෙණ විසුුරුවන දොළ පාරක් ගස් අතරින් දිස් විය. දිය පහරින් මට සිළුටු වූ එක එක තරමේ වට ගල්... ඒ අතර පනිමින් උඩුගං බලා පිහිනන කුඩා මසුන්... උන් ඩැහැගැනීමට මාන බලන නිල් වනින් සැරසීගත් පක්ෂීන්... 

ඉතා විපරම්කාරීව සහ ප්‍රවේසමෙන් දිය පහර තරණය කළ ඇඩම්, මාළිමාවෙන් පෙන්වන දිශාවට දිගටම පියවර ගැන්නේය. පියවර හතළිහේ දී පමණ ඉදිරියේ පිහිටි ගල් අට්ටාලයක්, ඔහු ගස් අතරින් දුටුවේ ය. කුඩා ගල් තුනක් මත රැඳී තිබූ විශාල සමතල ගල් පතුරක්, ස්වාභාවිකව ඉදි වුණු මේසයක් වැන්නක් නිර්මාණය කර තිබුණේ ය. තවත් ඉදිරියට යද්දී, ගල් මැස්ස පසුපස ගසක මුවාවේ රැඳී සිටි සුදු අශ්වයෙක් නාවුකයාගේ නෙත ගැටුණි. පණස් වන පියවර ඔහු තැබුවේ ගල් මැස්ස පාමුළ ය. එවිගස තම සුරත ග්‍රහණය කළ යමෙකුගේ අතෙහි බර ඔහුට දැනුණේ ය. දකුණුපස හැරී බැලූ නෝර්ඩික් ජාතිකයා දුටුවේ, මිත්‍ර හෙවත් උඩුමුල්ලේ නිළමේගේ සිනාමුසු මුහුණ ය. 

https://www.dreamstime.com/prehistoric-megalithic-tomb-dolmen-excavated-
reconstructed-passage-grave-larges-stones-forest-klein-image198508267

"මම ඔබ දුටුවේ නෑ මෙතනට එනකම් ම." ඇඩම් සිය මවිතය නොසැඟවීය.

"ඒක ම තමයි ඩ්‍රේක් රහස් දූරයේ විශේෂත්වය..." මිත්‍ර එතැන වූ පැතළි ගලක් මත වාඩි වෙමින්, තමා ඉදිරියේ වූ තවත් ගළක් වෙත අත දිගු කළේ ය.

ඒ අනුව යුරෝපීයයා ද අසුන් ගත්තේ ය. 

"රහස් ගමනක් යාමට ඔබ තෝරාගත්තා." මිත්‍ර කතාවට යොමු විය. "මෙතැන ඉඳන් මේ කාරණාව ගැන සඳහන් වන හැම තැනකදි ම මාව හැඳින්වෙන්නෙ 'වරුණ' නමින්. ඒක වරද්ද ගන්න එපා. ඔබ හෙට පාන්දර කුකුළන් හඬලන්නට කලින් වෙද මුදළිතුමාගේ වළව්වෙන් පිටත් වෙන්න. ඔබ නිළ කටයුත්තක් සඳහා යන බව වෙද මුදළි තුමාට කලින්ම කියා තියන්න. යන වෙලාව කීම උවමනා නෑ. වළව්වෙ කඩුල්ල ළඟ අශ්වයෙක් ඔබ වෙනුවෙන් රඳවලා තියේවි. අශ්වයා භාරව ඉන්න පුද්ගලයා එක්ක කතා කරන්න අවශ්‍ය නෑ. කරන්න තියෙන්නෙ අශ්වයා පිට නැගලා, ප්‍රධාන පාරට ඇවිත් නුවරින් පිට වෙන එකයි. තවත් අයෙක් අතරමඟදී ඔබට එකතු වෙනවා. ඒ තැනැත්තා මග පෙන්වාවි. ඒ වගේම කරන්න තියෙන රාජකාරියත් විස්තර කරාවි, අවශ්‍ය හැම උපකාරයක් මත් කරාවි."

මිත්‍ර මොහොතකට නිහඩ වී, ඇඩම්ගේ දෑස් දෙස බැලුවේ ය.

"ඊට අමතරව තව මොනවහරි දැනගන්න තියෙනවා ද?"

"මට පැවරෙන රාජකාරිය ගැන මීට වඩා මේ මොහොතෙදි කියන්නේ නැතුව ඇති?" නාවිකයා ඇසී ය. "ඒත් මේ කටයුත්ත ඉටුකළාට පසුව මට ලැබෙන්නෙ මොනවද?"

"මට කියන්න පුලුවන් මෙපමණයි. රාජකීය භාණ්ඩාගාරයට අත්‍යවශ්‍ය යමක් ලබාගැනීමටයි ඔබ යවන්නේ. එය ඔබ ඉටු කිරීමෙන් පෙන්වන දක්ෂතාව වෙනුවෙන්, රජතුමාගේ ප්‍රසාදය ඔබට ලැබේවි. - රජතුමාගේ ප්‍රසාදය කියන්නේ වරප්‍රසාද ගණනාවක එකතුවක් - ඒ වගේම රහස් දූරයේ සාමාජිකයන් ඔබ ගැන තබාගන්නා තක්සේරුව ඉහළ යාවි.

"ඔබ නියමිත වේලාවට පිටත්වීම වැදගත්. ඒ ගැන සැළකිලිමත් වෙන්න." මිත්‍ර වාඩි වී සිටි තැනින් නැගිට්ටේ ය. "එහෙනම්... ජය වේවා!"

උඩුමුල්ලේ නිළමේගේ ආචාරය අනුව ඩ්‍රේක් දැත් එකතු කර ප්‍රති-ආචාර කළේ ය.

---------------------------

ඇඩම් අවදි වූයේ සිය කුටිය අසළම ගසක සිට බකමූණෙකු නැඟූ මූසල රාවයකිනි. සාමාන්‍ය තරමට වඩා තීව්‍රතාවක් ඒ බකමූණාගේ හඬෙහි වූ බව ඔහුට සිතුණේ නින්ද කැඩීමෙන් වූ බාධාව නිසා වන්නට ඇත. ඔහු‌ පෙරදා රාත්‍රියේ නින්ද ගියේ බොහෝ වේලා ගතවූවා ට පසුව ය. පසුදා ට යෙදුණු රාජකාරි ගමන ගැන විවිධ වූ සිතුවිලි ඔහුගේ සිතෙහි විය.

කවුළුව වෙත ගිය ඩ්‍රේක්, නාවික දුරදක්නය ගෙන අහස ට යොමු කළේ ය. රාත්‍රියේ සිය දුරදක්නයට සවිකරගත් සියුම් උපකරණවල උදව්වෙන් හිමිදිරි අහසේ වූ තාරකා මැන ගත් ඔහුට වේලාව නිශ්චය කරගත හැකි විය. 

කලින්දා ලෑස්ති කර තිබූ ප්‍රංශ නාවික ඇඳුම කඩිමුඩියේ ඇඳගත් ඔහු, වම් කකුළේ පැළඳි කෙණ්ඩා ආවරණයේ බැඳ තිබූ කිණිස්සත්, ඉණෙහි එල්ලාගත් දුරදක්නයත්, කබායේ සාක්කුවේ වූ හම් බැම්මෙන් බැඳි ජ'නලයත් නැවතත් පරීක්ෂා කළේ ය. කුටියෙන් එළියට අවුත්, එහි දොර වැසූ හෙතෙම, දිගු හුස්මක් ගෙන, වළව්ව පසු කරමින්, කඩුල්ල දෙසට පිය මැන්නේ ය. 

කඩුල්ල  වෙත එත්ම, අසුන් දෙදෙනෙකු එහි සිටිනුු යුරෝපීයයාගේ නෙතට ලක් විය. එක් අසෙකුගේ පිට නැග සිටි අයෙකු අනෙක් අසුගේ රැහැන් පට ඩ්‍රේක් වෙත දිගු කළේ ය. එය බුහුටි ලෙස අතට ගත් ඇඩම්, හණික අසුපිටට නැගී අනෙක් අසරුවා අනුව අසු ධාවනය කරවන්නට ගත්තේ ය. 

හිරු උදාවට මත්තෙන් පැතිරෙමින් පැවති ළා රත් පැහැ ආලෝකය මුසු මද අඳුර තුලින් පාර පෙනුුනේ යන්තමිනි. තරමක වේගයෙන් ධාවනය කෙරුණු අශ්වයන්ගේ නාසා පුට වලින් නිකුත් වුණු වාෂ්පය, අවට පැතිරි සීතල නිසා තුනී දුම් රැළි මෙන් දිස් විය. මීදුම මුසු සීතල සුළං රැළි සිය කෙහෙරැළි පීරාගෙන පිටුපසට හමා ඇදෙද්දී නාවුකයා තව තවත් අශ්වයා වේගයෙන් ධාවනය කරවන්නට උත්සුක විය. 

කීප මොහොතකින්ම ඔවුනට නුවර කඩවත පසු කරන්නට හැකි විය. එහි වූ මුරකාවල, ඇඩම් සහ අනෙක් අසරුවා හැඳින ඔවුනට යාමට ඉඩ හළ හ. එතැන් සිට ඔවුන්ගේ ගමන් මග වැටී තිබුණේ හෙල්, වන ළැහැබ් ආදිය අතරිනි. එහෙයින් නුවරදී මෙන් වේගවත් බවක් පවත්වාගත නොහැකි විය. හාත්පස වූයේ තවත් උදෑසණක් සඳහා අවදි වෙමින් පැවති ස්වාභාවික පරිසරයයි.

--------------------------------

උදෑසණින් අවදි වූ සියොතුන්, කෑ ගසමින් පියාසර කරන්නට පටන් ගනිද්දී අසරුවෝ දෙදෙනා බලන කපොල්ල පසු කළ හ. එතෙක් පසුකළ සියලුම මුරකාවල්හිදී මෙන් ම එහිදී ද සිදු වූයේ කිසිදු ප්‍රශ්නයක් නො අසා ඔවුනට යන්නට ඉඩ දීම යි. බලන පර්වත දුර්ගය මැදින් වැටුණු පටු පාර දිගේ පහතට බසිද්දී ඇඩම් ගේ සහචරයා කාලයකට පෙර අතහැර දැමූ හෙයින් වල් බිහිවෙමින් පැවති  අතුරු පාරකට හැරුණේ ය. ඒ පාරේ වංගු හත අටක් පසු කළ පසු ගල් පඩි හත අටක් නැඟ ළඟා විය හැකි යම් කිසි පූජනීය ගොඩනැගිල්ලක් හමුවිය. 

මාර්ගෝපදේශකයා අනුව අසු පිටින් බට ඇඩම් හට යම් සැනසිල්ලක් දැනුණි. පාන්දර සිට එක දිගට ම විෂම මාර්ගවල අසු පිට යාමෙන් නැගුණු විඩාවත්, කුසගින්නත් දැනුණ ද, ඔහු එළඹෙන අභියෝගයන්ට සූදානමින් සිටියේ ය.

මගියෝ ගල් පඩි නැඟ ගොඩනැගිල්ලට ළං වත් ම, එහි පියස්සෙන් ඇසුණු සට සට හඩක් සමඟින් වවුලන් රැසක් ඉගිළී ගිය හ. රැළෙන් වෙන් වූ විශාල වවුලන් හතර පස් දෙනෙක් මිනිසුන්ගේ හිස් වටේ කැරකුණේ අභියෝග කරන්නාක් මෙනි. අවසාන පඩි දෙක තුන නඟිද්දී ඇඩම් ගේ නෙතට යොමූ වූයේ ගරාවැටෙමින් පැවති ගොඩනැගිල්ලේ විවෘත ආළින්දයේ බිම වාඩි වී සිටි මිනිස් රුවකි. ඒ දෙසට සිය සුරත දිගු කළ මගපෙන්වන්නා, ආපසු හැරී අසුන් වෙත ගියේ ය.

සංඥාව තේරුම්ගත් ඩ්‍රේක් ගොඩනැගිල්ලේ ආළින්දයට ඇතුල් විය. අසුන් දෙදෙනා ගේ කුර ගැටෙන හඬ ඇසුණේ එවිටම ය. යුරෝපීය යා ආපසු හැරී බලද්දී, එතෙක් ඔහු සමඟ පැමිණි තැනැත්තා අසුන් දෙදෙනා ද රැගෙන ආපසු යමින් සිටියේ ය.

"ඇතුළට ඇවිත් ඈඳිගන්ට" 

තමන්ට ඇසුණු මිහිරි කටහඬින් සහ එය කියැවුණු මෘදු ලීලාවෙන් ඇඩම් මවිත විය. ආළින්දයේ සිටියේ කාන්තාවක් බව ඔහු දුටුවේ එවිට ය. කලින් ඔහු දුටු අඳුරු ජරාවාස ගෙබිම වෙනුවට පළසක් ඇතිරූ පිරිසිදු ගෙබිමක්... එහි එරමිණිය ගොතාගත් සුදු ඔසරියකින් සැරසුණු  කාන්තාවක්... ඇය ඉදිරිපිට එලා තිබූ ලොකු කෙසෙල් කොළයක් මත පිළිවෙලට තබා තිබූ කිරිබත්, කැවුම්, කෙසෙල්... ඒ ඉදිරිපිට දැල්වෙමින් පැවති පොල්තෙල් පහනේ ආලෝකයෙන් ඔහු දුටුුවේ ය.

ඩ්‍රේක් බිමට පහත් වී සිය උසැති පාවහන් ගැළවූයේ නිරායාසයෙනි. නිරුවත් දෙපතුලින් ඉතිරි අඩි කිහිපය ගොස්, ඔහු කාන්තාව ඉදිරිපිට පළස මත බිම වාඩි විය. සිය දිග දෙපා පහසු ආකාරයකට තබාගන්නට කිහිප විටක් තැත්කළ ඔහු අවසානයේ වීරාසනයට ආසන්න ක්‍රමයක් සකසා ගත්තේ ය. හිස ඔසවා සිය සංග්‍රාහිකාව ගේ මුහුණ බැලුවේ ඒ සියල්ලටම පසුව ය. ඒ හිරිමල් වියේ පසුවූ තරුණියක් බව දුටු ඇඩම් මවිත විය. 

මඳ සිනහවක් පාමින් ඔහුගේ දෑස් දෙස බැලූ ඇය කැවිලි සහිත කෙසෙල් කොළය වෙත සිය සුරත දිගු කළා ය. ඇගේ ඇරයුමින් ඔහු හිස්ව තිබූ කුස පුරවාගන්නට පටන් ගත්තේ නිහඬව ම ය.

කිරිබත් වල සීතල කිරි රසයෙන් ද, කැවිලිවලින් නැඟුණු කිතුල් පැණිවල විශිෂ්ට රසයෙන් ද කුස මෙන් ම සිත ද පිරී යද්දී, ඇඩම් සංග්‍රාහිකාව ට ස්තූති කරන්නට හිස එසවී ය. එවිට ඇගේ අතෙහි වූයේ මහත රවුම් බඳකින් සහ දිග ගෙළකින් සමන්විත අඳුරු පැහැ බෝතලයකි. එය දුටු විගස නාවිකයාහට පෝට්වයින් පානයේ සුවඳ හා රසය දැනෙන්නා සේ විය. 

https://www.oceanexplorer.se/wp-content/uploads/2019/05/chr1.jpg

තරුණිය තමා වෙත දිගුකළ බෝතලය බුහුටි ආකාරයෙන් වමතින් අල්ලාගත් ඩ්‍රේක් දකුණතින් එහි මුද්‍රාව කැඩී ය. බෝතලයේ කර වටා අතැඟිලිවලින් පිරිසිදු කර, එය තොල් අතරේ රඳවා උගුරක් මුවට හලාගනිත් ම... දිව මතදී වාෂ්ප වී යන පැසුණු මිදි යුෂවල රසය සහ සුවඳ ඔහු ට විඳින්නට හැකි විය.

පෝට්වයින් බෝතලයෙන් තවත් එක් උගුරක් මුවට හළාගත් ඇඩම් බෝතලයේ ඇබය ගසා බිමින් තැබී ය.

"ඔබේ ආගන්තුක සත්කාරය නම් ඇත්තටම විශිෂ්ටයි..." මහනුවරදී හාමුදුරුවරුන්ගෙන් උගත් සිංහල භාෂාවේ උසස්ම වචන භාවිත කිරීමට නාවිකයා පරිස්සම් විය.

"හොඳා..." තරුණිය සිනාමුසුව කීවා ය. "තමුන්නාන්සෙ සතුටු වුණා නම් ඒ කියන්නෙ, මගෙ අදහස ඉටු වුණා. දැං ඉතින් ආපු කාරණාව කතා කරගෙන ඉඳිමු."

ඇඩම් හිස සලා එකඟත්වය පළ කළේ ය.


ඉතිරි කොටස...


(පහුගිය කොටසෙදි මම බලාපොරොත්තු වුණා මේ කොටස සතියක් ඇතුලත පළකරන්න. ඒත් කරගන්න බැරි වුණා. අම්මාගේ හදිසි මරණය මට පෞද්ගලික වශයෙන් ඉතාම තදින් බලපෑ කරුණක් වුණා. ඇඳිරිනීතිය නිසා කාටවත් කීවේ නෑ. නිදහසට කරුණු කීම මගේ ප්‍රතිපත්තිය නොවේ. ඒත් ඊළඟ කොටස් ඉතාම ඉක්මණින් ලියන්න පොරොන්දු වෙනවා.)

Thursday, October 8, 2020

ඇම්බැට්ටයා - තක්කඩියන් ගැන ජන කතා අංක 02 - බුරුම ජනකතාවකි...

 

https://njmonthly.com/wp-content/uploads/cache/2014/07/balloon1/76167853.jpg

ඇම්බැට්ටයා හරිම දඟකාර ළමයෙක්. පොඩි කාලෙ ඉඳන්ම මෙයා යාලුවන් බොරු කියා රවට්ටන්න පුරුදු වෙලා හිිටියා.

දවසක් එයාගෙ තාත්තා වැඩට යන්න ලෑස්ති වෙලා, එයාගෙ බත්මුල පාර ගාවට ගෙනත් දෙන්න කියලා ඇම්බැට්ටයාට කිව්වා. ඇම්බැට්ටයා ත් හොඳ ළමයා වගේ බත් මුලත් අරගෙන තාත්තගෙ පස්සෙන් ආවා. ටික දුරක් ආව ට පස්සේ එයා මග නතර වෙලා බත්මුල ලෙහාගෙන කෑවා. ඊට පස්සෙ ආයෙමත් තාත්තගෙ පස්සෙන් ගියා. මහ පාරට ඇවිත් තවත් ටික දුරක් ආවට පස්සෙ තාත්තා පිටිපස්ස හැරිලා පුතාගෙන් බත් මුල ඉල්ලුවා.

"තාත්ත කිව්වෙ බත්මුල පාරට ගෙනත් දෙන්න නෙ. මං පාරට ආවට පස්සෙ පාර අයිනෙ බත්මුල තියලා ආවා." කියලා ඇම්බැට්ටයා උත්තර දුන්නා. තාත්තට බොහොම කේන්ති ගිහිං ඇම්බැට්ටයට පාරක් ගහල ගෙදර එළෙව්වා.

ගෙදරට දුවගෙන ගියපු ඇම්බැට්ටයා අම්මට කතා කළා. 

"අම්මෙ, අම්මෙ, මගදි තාත්තට ணයෙක් ගැහුවා. තාත්තා මළා. අන්න මිනිස්සු තාත්තගෙ මිනිය උස්සගෙන එනවා” කියලා කිව්වා. අම්ම මර ලතෝණි දීලා කෑගහල අඬන්න ගත්තා.

“අම්මෙ, අර මිනිස්සු බඩගින්නෙ නෙ එන්නෙ. ඒ අයට කන්න මං උරෙක් මරලා පුච්චලා තියන්නං?” ඇම්බැට්ටයා ආයෙත් ඇහුවා. වැඩි දුර කල්පනා කරන්න තරම් සිහියක් නොතිබුණු, අම්මා හා කිව්වා. 

ඉතිං ඇම්බැට්ටයා ඌරෙක් මස් කරලා හොඳට ලුණු ඇඹුල් දාලා රෝස්ට් කරලා, බඩ කට පුරා ඌරු මස් කෑවා.

දවල් වෙද්දි තාත්තා ගෙදර ආවා. ඇම්බැට්ටයා කරල තියෙන තක්කඩිකම අහපු උන්දෑ, පුතාට හොඳටම ගහලා, “මගෙ දෑහැට නොපෙනී පළ!” කියලා එළව ගත්තා.

ඇම්බැට්ටයත් අර ඌරු මස් වලින් ලොකු කොටසක් පොදි බැඳගෙන පාරට බැස්සා. එයා ඉස්සරහට යද්දි, ගමේ මසුරු මුදලාලි ගෙවත්තෙ වැඩ කරනව දැක්කා.

“මුදලාලි, ඌරු මස් ටිකක් දෙන්ඩද?”

නිකං දෙනවනං දෙමළ පත්තරේ හරි මොකද කියලා හිතපු මුදලාලි ඇම්බැට්ටය ට “හා” කිව්වා. 

“මං රෑට කන්න ටිකක් අරගෙන, ඉතුරු ටික කුස්සියෙන් තියන්නං.” ඇම්බැට්ටයා කිව්වා. “මට පොඩි වළඳක් දෙනවද මේ මස් ටිකක් අරං යන්න?”

මුදලාලි කුස්සිය පැත්තට හැරුණා වළඳක් දෙන්න. 

“නෑ මුදලාලි කර කර හිටපු වැඩේ කරන්න. මං ගිහිං මුදලාලිගෙ හාමිනේ ගෙං ඉල්ල ගන්නං” කියලා ඇම්බැට්ටයා තනියම කුස්සියට ගියා. ගිහිං හාමිනේ ට කිව්වා, 

“මේ ඌරු මස් ටික අරගෙන මුදලාලිගෙ කාසි කැටේ මට දෙන්ඩ කියලා මුදලාලි කිව්වා.”

කාසි කැටේ පුරෝලා රත්තං කාසි තිබුණු නිසා හාමිනේ ඒක දෙන්න අදි මදි කළා.

“මෙන්න මුදලාලි දෙන්ඩ බැරිලූඌඌඌ...” ඇම්බැට්ටයා කුස්සියෙ ඉඳං මුදලාලිට කෑගැහුවා.

“පිස්සු නැතුව දීහං බාාාං” මුදලාලි ත් හාමිනේට කෑගැහුවා.

ඉතිං හාමිනේ කාසි කැටේ ඇම්ඩට දුන්නා. උන්දැ ඒකත් අරගෙන ගොඩක් දුර ඇවිත්, හතරමං හන්දියක නතර වුණා. 

ඇම්බැට්ටයා හන්දියෙ පාර මැද කීප පොළක පොඩි වළවල් හාරලා, ඒ වළකට රත්තරං කාසියක් ගානෙ දාලා, ආපහු වළවල් ටික වැහුවා. ඊට පස්සෙ ගහකිං පෙනුම තියෙන පොලු කෑල්ලක් කඩලා සුද්ද කරලා තියාගත්තා.
ටිකකිං අස්ස කුර ගැටෙන සද්දයක් ඇහුණා. ඇම්බැට්ටයා අර පොල්ලෙන් අර වළවල් හාරපු තැන් වලට තට්ටු කරන්න පටං ගත්තා. අස්සයෙක් පිටේ ආව මනුස්සයෙක් දැක්කා ඔය වැඩේ. 

“ඔය මොකද කරන්නෙ?”

ඇම්බැට්ටයා කතා නැතුව වළවල් හාරපු තැන්වලට තට්ටු කරලා, පස්සෙ ඒ වළවල් හාරලා රන්කාසි ගොඩට ගත්තා. අරගෙන යන්න ගියා.

“ඒක මාර මැජික් පොල්ලක්නෙ. මට දෙනවකො...” අර අස්සයා පිටිං ආව මනුස්සයා ඉල්ලුවා.

“බෑ.” 

“මං තමුසෙට මගෙ අස්සයා දෙන්නං”

කීප සැරයක් පෙරැත්ත කරලා ඇම්බැට්ටයා මැජික් පොල්ල දීලා අස්සයා ගත්තා. අරගෙන අස්සයගෙ පිටේ නැඟලා ගියා.

රෑ වෙද්දි ඇම්බැට්ටයා ඈත නගරෙකට ආවා. ඒ නගරෙ, ඉස්තාලයක් තියෙන ගෙයක් හොයාගෙන ගිහිං, එදා රෑ නතර වෙන්න ඉල්ලුවා. ඒ උදවියත් කැමති වුණා. එදා රෑ හොඳට නිදාගෙන, පාන්දරින් ඇහැරුණු ඇම්බැට්ටයා, ඉස්තාලෙට ගිහිං අස්ස බෙටි ඇතුලට රත්තරන් කාසි දාලා, පොඩ්ඩක් බලාගෙන හිටියා. ගෙදර අයිතිකාර මහත්තයා එළියට එනකොටම එයා අස්ස බෙටි පෙරළ පෙරළා රත්තරන් කාසි ඇහිඳින්න පටන් ගත්තා. අර මනුස්සයා පුදුම වෙලා ගල් ගැහිලා බලං හිටියා. පස්සෙ ඇම්බැට්ටයා ළඟට ඇවිත්, එයා මේ පුදුම අස්සයව ඉල්ලුවා. ඇම්බැට්ටයා කැමති වුණේ ම නෑ අස්සයව දෙන්න. පස්සෙ රන්කාසි දහ දාහකට අස්සයව විකුණන්න කැමති වුණා.

ඒ සල්ලිත් අරගෙන ඇම්බැට්ටයා තවත් ගමකට ගියා. එහෙදි රෙදි තිරයකුයි, මෝල් ගහකුයි සල්ලිවලට ගත්තා. පොඩි ගාණක් දෙන්න පොරොන්දු වෙලා ආච්චියෙකුයි එයාගෙ තරුණ මිණිපිරීයි කුළියට අඩ ගහගත්තා. ඒ දෙන්නට ඇම්බැට්ටයා පොඩි රඟපෑමක් කියා දුන්නා. කියා දීලා, හතරමං හන්දියෙ අයිනක තිරය එල්ලලා, තිරය ඇතුළට අර මිණිපිරීව යැව්වා. 

ටිකකිං ආච්චියෙකුයි සීයෙකුයි ඔතනිං යන්න ආවා. එතකොට ම ඇම්බැට්ටයා අර කුළියට අඬ ගහගත්තු ආච්චිට මෝල් ගහෙං තට්ටු කරන්න පටන් ගත්තා.

“ඔය මොකද ළමයො ඔය කරන වැඩේ?” අර තමංගෙ පාඩුවෙ තමංගෙ ගමන යන්නැතුව අනුංගෙ දේවලට හොට දාන සීයා ඇහුවා.

“මං මේ ආච්චිව තරුණ කරනවා” කියාපු ඇම්බැට්ටයා, ඒ ආච්චිව තිරය ඇතුළට යැව්වා. ටිකකිං මිණිපිරී තිරය ඇතුලෙන් එළියට ඇවිත් ඇම්බැට්ටයට ස්තූති කළා.

“අපිවත් තරුණ කරන්ඩකො ළමෙයො...” සීයා කිව්වා.

“එක්කෙනෙක් තරුණ කරන්ඩ රන්කාසි දාහයි” ඇම්බැට්ටයා කිව්වා. එතකොට අර කුළියට ගත්ත මිණිපිරී, ඇම්බැට්ටයා කලිං එයාට දීලා තිබුණු රන්කාසි දාහක් ඇම්බැට්ටයට ආපහු දුන්නා.

අර සීයයි ආච්චියි සල්ලි අරං එන්න ගෙදර ගියා. ඒ අතරෙ ඇම්බැට්ටයා අර කුළියට ගත්ත ආච්චියි මිණිපිරීයි  ගාස්තුව ගෙවලා ගෙදර යැව්වා.

අර ජෝඩුව සල්ලි අරං ආවට පස්සෙ රන්කාසි දෙදාහම අරගෙන, සීයට මෝල් ගහෙං තඩිබාලා තිරය ඇතුලට යැව්වා. ටික වෙලාවකිං සීයා කෑගහන්න ගත්ත, 

“යකෝ අතපය හතර පොලිසියෙං ගුටිකෑව වගේ රිදෙනව. ඒත් තාම මං තරුණ වුණේ නෑනෙ” කියලා

මෝල්ගහත් අරගෙන තිරය ඇතුළට ගිය ඇම්බැට්ටයා අර සීයට සිහිය නැති‌වෙනකල් තඩි බෑවා. ඊට පස්සෙ ආච්චිට කියනවා, 

“දැන්නං යන්තං සීය තරුණ වේගෙන එනවා. ඒත් ගොඩක් වෙලා යනව. ආච්චිව තරුණ කරන්නං හෙට...”

“අපෝ ඒක කරන්ඩ බෑ පුතේ. ඔය හාදයා තරුණ වෙලා එළියට ආවට පස්සෙ මම නාකි විදිහට ම උන්නොත් උන්දැ මාව දාලා වෙන ගෑණියෙක් එක්ක යයි. මාවත් අදම තරුණ කොරහං...” ආච්චි කිව්වා.

“එහෙනං ආච්චි ගිහිං තව තිරයක් හොයාගෙන එන්ඩ”

ආච්චි ගියා තිරයක් හොයාගෙන එන්න. ඒ අතරෙ සල්ලිත් අරං ඇම්බැට්ටයා මාරු වුණා.

දැන් නං ඇතිවෙන්න සල්ලි හම්බ කරගත්ත නිසා තක්කඩිකං නවත්තලා සමාජයට වැඩදායක පුරවසියෙක් වෙන්ඩ ඇම්බැට්ටයා කල්පනා කළා. ඒත් ඒ වෙනකොට උන්දැගෙ හපන්කම් ගැන රජ්ජුරුවන්ට යනකල් පැමිණිලි ගිහිං තිබුණු නිසා, රාජපුරුෂයො ඇවිත් ඇම්බැට්ටයව අල්ලගෙන රජ්ජුරුවො ළඟට ගෙනිච්චා. රජ්ජුරුවො නඩුව අහලා, ඇම්බැට්ටයා වැරදිකරු කියලා තීරණය කරලා, මරණ දඬුවම දුන්නා. මූට තවත් කපටිකම් කරන්ඩ බැරි වෙන්න ගෝණියක දාලා ගඟට දාන්න තමයි අණ ලැබුණෙ.

ඉතිං අර මං කලින් කියාපු ලොකු අප්පු වගේ මේ බුරුම ඇම්බැට්ටයත් ගෝණියක දාගෙන අගෙන ගියා ගඟට දාන්න. ඒ අතරෙ රාජපුරුෂයන්ට තිබහක් ඇති වෙලා, ගෝණිය පාර අයිනෙ තියලා රා බොන්න ගියා.
 
ටිකක් වෙලා ගෝණිය ඇතුලෙ හිටපු ඇම්බැට්ටයට ඇහුණා ඇතෙක් ගෙ සීනු සද්දෙ. “දිරි දිරි... පුරු පුරු... වකුටු දහ...” කියන ඇත් ගොව්වගෙ සද්දෙත් ඇහුණා. ඒ ඇහුණා විතරයි ඇම්බැට්ටයා කෑ ගහන්ඩ ගත්තා,

“මට යන්ඩ දියව්! මට රජ වෙන්ඩ බැරියෝ!!” කියලා.

ඇත්ගොව්වා ඇතාව පාර අයිනෙ පාක් කරලා, ඇවිත් ඇම්බැට්ටයගෙන් ඇහුව, 

“මොකද මල්ලි සීන් එක?” කියලා.

“රජ්ජුරුවන්ට දරුවො නෑලු. මාව අරං යනව රජ කම දෙන්ඩ. මට බෑ ඔය වැඩේ කොරන්ඩ. ගෙදරට වෙලා ගොවිතැනක් කරගෙන උන්නනං මට ඒ ඇති. මං බෑ කියද්දි මේ උදවිය මාව බලෙං අරං යනව.” ඇම්බැට්ටය කිව්වා.

“තමුසෙට බැරිනං මෙන්න මෙහෙ එළියට එනව.” ඇත්ගොව්වා කියලා ගෝණියෙ කට ලෙහුවා. ඇම්බැට්ටයා ගෝණියෙන් එළියට පැන්නා. ඇත්ගොව්වා රිගුවා ගෝණියට. 

“මේ පිස්සු නැතුව එළියට එනව. රජකම කියන්නෙ ලේසි පාසු දෙයක් නෙවෙයි අයිසෙ...” ඇම්බැට්ටයා පෙරැත්ත කළා. ඒත් ඇත්ගොව්වා අහන්නෙම නෑ. බැරිම තැන උන්දැව ගෝණිය ඇතුලට දාලා කට ගැට ගහපු ඇම්බැට්ටයා, ඇතාගෙ පිටේ නැගලා කැළේ  ට ගියා.

ගිහිල්ලා, ඇතාට හෙණ්ඩුවෙන් ඇනලා ඇනලා මරලා දැම්මා. ඊට පස්සෙ උගෙ බඩේ ලොකු සිදුරක් හැදුවා. ඒ කරලා ඇම්බැට්ටයා හැංගිලා බලාගෙන හිටියා. 

ඇතාගෙ මස් කන්න ගිජු ළිහිණියො ඇවිත්, අර සිදුරෙන් ඇතුළට ගියා. ගිජු ළිහිණියො සෑහෙන ප්‍රමාණයක් ඇතුළට ගියාට පස්සෙ ඇම්බැට්ටයා රෙදි පාංකඩ ලොකු ගිළියක් හදලා අර සිදුර වහලා දැම්මා. 

ඊට පස්සෙ පොල්ලක් අරං ඇතාගෙ පිටට නැගලා, පොල්ලෙං ඇතාගෙ බඳට තට්ටු කළා. ඒ සද්දෙට ගිජු ළිහිණියො බය වෙලා, ඇතා අරං ඉගිල්ලෙන්න ගත්තා. ඔන්න ඉතිං ඇම්බැට්ටයා පියාඹන ඇතෙක් පිටේ නැගලා අහසින් එනවා.

රටේ රජ්ජුරුවොත් මේ පුදුම ආරංචිය බලන්න ආවා. ඇවිත් බලන කොට තමන් මරණ දඬුවම දුන්න ඇම්බැට්ටයා. 

ඇතාගෙ බඳට තට්ටු කරන එක නතර කළාම ගිජු ළිහිණියො ආපහු පියාඹන එක නතර කළා. එතකොට ඇතා ආපහු බිමට ආවා.

රජ්ජුරුවො ළඟට ගිහිං ඇහුවා, “කොහෙන්ද මේ පියාඹන ඇතා?” කියලා.

“ඔබ වහන්සෙ මට මරණ දඬුවම දුන්නනෙ. මං මැරිලා එලොව ගියා. එහෙ රජ්ජුරුවො මට මේ ඇතා දීලා ආපහු මෙලොව එව්වා.”

රජ්ජුරුවන්ටත් ආස හිතුණා පියාඹන ඇතාට. ඒත් ඇම්බැට්ටයා කැමති වුණේම නෑ ඇතා දෙන්න. අන්තිමේ රජ්ජුරුවන්ගෙන් පස්සෙ රජකම ඇම්බැට්ටයාට දෙනව කියලා රජ්ජුරුවො ඇමතිවරු ඉස්සරහපිට පොරොන්දු වුණාට පස්සෙ තමයි ඇම්බැට්ටයා ඇතා පිටිං බැහැලා, රජ්ජුරුවන්ට අර පොඩි පොලු කෑල්ල භාර දුන්නෙ.

රජ්ජුරුවොත් ආසාවෙන් නැග්ගා ඇතා පිටේ. ඊට පස්සෙ ඇම්බැට්ටයා කියා දීපු විදිහට පොල්ලෙන් තට්ටු කළාම ඇතා උඩින් යන්න ගත්තා. සෑහෙන තරම උඩ ගියට පස්සෙ තමයි අර පාංකඩ ගුළිය රජ්ජුරුවො දැක්කෙ. ‘මේ මොකද්ද’ කියල හිතලා රජ්ජුරුවො පාංකඩ ගුළිය ඇදල දැම්මා. ඒකෙන් ආපහු ඇත් කඳේ සිදුර මතු වෙලා, ඇතුලෙ හිටපු ගිජු ළිහිණී සේරම එළියට ආවා. ඇතා රජ්ජුරුවොත් එක්කම ඉතාම වේගයෙන් බිමට පතබෑවුණා. 

අන්තිමේ ඇම්බැට්ටයා රජවුණා.


සැළකිය යුතුයි!

මේ කතාව මම බොහොම පුංචි කාලෙ කියවපු එකකි. ඒක හරි හැටි මතක තිබුණේ නැත. ඒත් මේ ළඟදි මගෙ ඉල්ලීම අනුව කට්ටකාඩුවෙ ලොකු මල්ලි දූවිලි නාගෙන උන්දැගෙ ඉස්ටෝරු කාමරේ අවුස්සා ඒ පොත හොයාගෙන, මේ කතාවයි, තව බෝනස් කතාවකුයි පොටෝ ගහලා මට වට්ස්ඇප් කොරන්නට යෙදුණු හෙයින් මේ ලස්සන කතාව මට බ්ලොග් එකේ තම දරුවන්ට කතන්දර කියා දෙන ආදුරුසමත් දෙමව්පියන් ගේ ලාම්පු සංවේගය උදෙසා පළ කරන්නට හැකි වුණේ ය. ඒ ගැන මේ කතාව කියවන හැම දෙනෙක් ම කට්ටකාඩුවෙ ලොකු මල්ලි ට කුරුතක්ඤ වෙන්ඩ උවමනා ය. 

Monday, October 5, 2020

අවසානයක් නොවේ - පහළොස් වෙනි කොටස

පළමුවෙනි කොටස

තුන්වෙනි කොටස

දා හතර වෙනි කොටස

සුමන සාකච්ඡාව ආරම්භ කළේ ය. "මිත්‍රටත් මටත් වාර්තා කරන්න සහ සැක හැර ගන්න තොරතුරු කිහිපයක් තියෙනවා. අග්නි සහ ඉන්ද්‍රට ත් අපට එකතු කරන්න දේ ඇති...

"පළමුවෙන් ම ලක්දිවට ආ විදේශිකයන් ගැන. ප්‍රංශ තානාපතිවරු වුණු බ්වාෆොන්ටීන්, නෝක්ලෑ ද ලා නෙරෝල් සහ ඔවුන්ගේ සහචරයන් පහසුවෙන්ම අපේ විමසුමෙන් ඉවත් වුණා. ඔවුන් කිසිම ආකාරයක සැක සහිත චර්යාවක් පෙන්වූයේ නෑ. ඒ වගේම මෙතෙක් අප පරංගීන්ගෙන් දැක තිබෙන විනෝදකාමී ගතිය සහ මුරණ්ඩු ගතිය ඔවුන් තුළ සාමාන්‍ය පමණින් තිබෙන බව නිරීක්ෂණය වුණා. ඊට පස්සේ කොට්ටියාරම බද කැලෑව තුළ අතරමං වුණු දෙන්නෙක් උඩරටට ආවා නේ..."

"ඔව්. ඒ ගැන මටත් යමක් කියන්න තියෙනවා." එතෙක් නිහඬව සිටි, එතැන හුන් එකම කාන්තාව හඬ අවදි කළා ය. "...ඔබගේ වාර්තාවෙන් පසුව මම ඒ ගැන කියන්නම්."

සුමන ඈ දෙස බලා, හිස පහත් කොට එකඟතාව දැක්වීය.

"උඩරට ට ආ දෙන්නාගෙන් ප්‍රධානියා ප්‍රංශ නැව් කණ්ඩායමේ එක නැවක අද්මිරාල්. නම, ඇඩම් ඩ්‍රේක් ඇන්ඩර්සන්. වාසගමෙනුත් පෙනෙන විදිහටම නෝර්ඩික් ජාතිකයෙක්. මැද නමේ තේරුම - මකරා - අනුව, ඔහු රණශූරයෙක් මෙන්ම හිතට එන අදහස් නොපැකිළව ක්‍රියාත්මක කරන පුද්ගලයෙක් කියා පේනවා. දැනට ධනසේකර වෙද මුදළි තුමා භාරයේ ඉන්නවා. පහුගියදා ධනසේකර කුමාරිහාමි බහිරවයාට බිළි දීමේ දී මේ පුද්ගලයා තනිවම ඇය බේරාගන්න ඉදිරිපත් වුණා. ඔහු බහිරවයා සමඟ සටන් කළා. මාරාත්මක තුවාල ලැබුවා. ඒ වගේම මිනිත්තු කිහිපයක් ඇතුළත එය සුවපත් වුණා..."

ඉන්ද්‍ර, අග්නි දෙදෙනාගේම තියුණු ඇස් බැල්ම සුමන වෙත යොමු වූයේ ය.

"ඔව්. ඒක අපටත් පුදුමයක් වුණා. ඒ නිසාම ඔහු ඉතා සමීපව නිරීක්ෂණය කිරීමට අපි දෙන්නා අදහස් කළා. මේ පුද්ගලයා උඩරට සමාජයට ඉතා ටික කාලයකින්ම අනුගත වුණා. ඔහු අපේ ඇදහිලි ක්‍රම, විශ්වාස ආදිය ගැන ලොකු උනන්දුවක් දක්වන බව සමාජයේ හැසිරෙමින් ඔහු ගැමියන්ගෙන් අහන ප්‍රශ්නවලින් තේරුම් යනවා. ඒ වගේම වෙද මුදළිගේ වළව්වේ පවත්වාගෙන යන රෝහලේ වෙදකම්වලටත් මොහු හවුල් වෙමින් යම් කිසි දැනුුමක් ලබාගන්න උත්සාහ කරන බව පේනවා..."

"ටිකිරි බණ්ඩාර ඔහු ගැන හිතන්නේ මොනවද?" ඉන්ද්‍ර විමසී ය.

"ටිකිරි බණ්ඩාර ට ඔහු ගැන අවිශ්වාසයක් නැහැ. ඇත්තටම මේ නෝර්ඩික් නාවිකයා, ධනසේකර පවුලේ ම විශ්වාසය දිනාගෙන අවසන්. එය තීව්‍ර වීමට ඔහු ධනසේකර කුමාරිහාමි බේරාගන්න තම ජීවිතය අවදානමක හෙළීමත් හේතු වෙලා තියෙනවා." කියූූ මිත්‍ර, සුමන දෙස හැරී ඔහුගේ විස්තරය කරගෙන යන ලෙස සංඥා කළේ ය.

"ඉතින් අපි දෙන්නා ඇඩම් ඇන්ඩර්සන් වාසලට ගෙන්වාගෙන පරීක්ෂා කළා. ඔහු අසුුන් හැසිරවීමේ දක්ෂයෙක්. ඒ වගේම මිත්‍ර ඉතා ලස්සනට මවා පෑ හදිසි අනතුරකින් ඔහු මිත්‍ර බේරාගත්තා. මාළිගාව අසළදී අපි දුනුවායන් යොදවා හදිසි ප්‍රහාරයක් එල්ල කරද්දී, ඔහු අසු වේගයෙන් දුවන්නට සළස්වමින්, අසුගේ එක් ඇළයක එල්ලීගෙන ප්‍රහාරයෙන් ආරක්ෂා වුණා. එවැන්නක් අපි මීට පෙර කිසිම දාක දැක තිබුණේ නෑ.  

"ඉතින් අපි රහස් දූරයේ ආධුනික සාමාජිකත්වය ඇඩම්ට පිරිණැමුවා..."

"මම එකඟයි" ඉන්ද්‍ර කීයේ ය. "අපට මේ පුද්ගලයා යම් යම් කටයුතු වල යොදවා තව දුරටත් පරීක්ෂා කරන්න පුළුවන්. ඒ වගේම ළඟට ගත්ත තරමට අපට ඔහුගේ තොරතුරු දැනගන්න පුළුවන් වේවි."

"මට එකඟ වෙන්න අමාරුයි." අග්නි කීවා ය. "සුමන සහ මිත්‍රට කියන්න තියෙන දේ අපි අහලා ඉමු..."

"අපි ඔහුගෙන් විමසූ පළමු තොරතුර තමයි, ඔහු ගේ තුවාල ඉතා ඉක්මණින් සුවපත් වීම... ඇඩම් ඒ ගැන කියන්න පටන් ගත්තේ තරමක පැකිළීමකින් වුනත්, පස්සෙ අපි ඔහු අවිශ්වාස නොකරන බව දැනගෙන ඉතා උනන්දුවෙන් අපට විස්තර කිව්වා. මිත්‍ර ඒ මුළු කාලය පුරාම ඔහුගෙ නාඩි අල්ලගෙන හිටියා..." 

ඒ කියමනට සිවුදෙනාගේම මුවෙහි මඳ සිනාවක් නැඟුනි. 

"ඔහු අපට බොරු කිව්වේ නැති බව මට විශ්වාසයි. ඒත් සමහර විස්තර ඔහු නොකියා මඟඇරපු බව දැණුනා..." මිත්‍ර කීය. 

"මොනවද ඉතින් මේ ඇඩම් කියන නැවියා කිව්වේ?" ඉන්ද්‍ර ඇසීය.

"ඔහු සැක්සනියේ තිබුණු යුද්ධයකදී ඩෙවි වැදිලා, ඔහු හිතනවා තමන් මියයාමට ආසන්න තත්ත්වයට ම ආවා කියලා. ඔහු සැක්සනියේ පේගන් දේවතාවිය, ෆ්‍රේයියා විසින් අරගෙන ගිහින්. එතනදී ලෝකී ගේ දූතයෙක් ඔහුට බෙහෙතක් පොවලා. එහි ප්‍රතිඵලයක් විදිහට ඔහුගේ සිරුරට සුවපත්වීමේ බලයක් ලැබිලා තියෙනවා."

"වැදගත් දේ, ඔහු කිව්වා, ඔහුට ඇහුණාලු අර දූතයා කියනවා, ලෝකී කිව්වා කියලා..." මිත්‍ර කතාවට බාධා කළේ ය. "ඇස්ගාඩ් දෙවිවරුන්ගේ පැවැත්ම තර්ජනයට ලක් වෙලා තියෙන නිසා, මිය යන්න ආසන්න මනුස්සයෙක් මඟින් ඊට පිළියමක් සොයාගත යුතුයි කියලා..."

"ඔව් ඉතින්... අපෙත් පැවැත්ම කලින් වගේ නෙවෙයි තමයි. රෝමක ඇදහීම් යුරෝපයේ මුල්බැසගැනීම ඇස්ගාඩ් වාසීන්ට තදින් බලපෑවා..." ඉන්ද්‍ර කීය.

"ඒ වගේම, සුවපත් වුණු පසුව ෆ්‍රේයියා ඇඩම් ගෙනිහින් දාලා තියෙනවා අවුරුදු හාරසීයක් අතීතයට... ඒ කියන්නේ දැන් අපි අතරෙ ඉන්න නෝර්ඩික් නැවියා, අවුරුදු විසිපහක - තිහක ශරීරයක් තිබුණත්, ස්වභාව ධර්මයට අනුව අවුරුදු හාරසිය පණහකට ආසන්න වයසක් ඇති පුද්ගලයෙක්."

"ඒ කොටසත් ඇත්ත කියලා මිත්‍ර, ඔබට විශ්වාස ද?" අග්නි ඇසුවා ය. 

"ඒ කොටස කියද්දී ඔහුගෙ නාඩි සාමාන්‍ය ක්‍රමයට වඩා වෙනස් වේගයකින් ගැහුණේ නෑ." මිත්‍ර මඳ සිනාවක් පෑවේ ය. "ඔහු ඒ අතීතයේදි... දුටු පමණින් වසඟ වෙලා, විවාහ කරගත් තරුණිය ගැන කියද්දී හැර..."

සිව්දෙනාටම සිනා සීමට මඳ වේලාවක් ඉඩහළ  සුමන කාන්තාව දෙසට හැරුණේ ය. "අග්නි, ඔබට කියන්න ඇති දේ අපි දැන් අහමු..."

"ඔය නාවිකයන්, කොට්ටියාරම අසළ කැළෑවේ අතරමං වී එළියට එද්දී දෙන්නෙක් වුණාට, කැළෑවට ඇතුල් වෙද්දි පස් දෙනෙක්. ඒ අය ගමන් කළේ සිතියමක් සහ සටහන් පොතක් බලමින්, කොම්පාසුවකුත් අරගෙන. ඒ කියන්නෙ..." ඇය අනෙක් සාමාජිකයන් ගේ දෑස් දෙස මැරුවෙන් මාරුවට බැලුවා ය. "ඔවුන් කැළැව ඇතුලේ මොනවා හරි හෙව්වා. ඒ වගේම ඒ ගැන විස්තර ඔවුන් ළඟ තිබුණා."

"ඉතින් ඒ මොකක්ද කියලා හොයාගන්න පුළුවන් වුණා ද?"

"ඉන්ද්‍ර, මගේ ප්‍රමුඛතාව තියෙන්නේ, අනවසර ඇතුල් වන්නන් වැළැක්වීම නේ. මම ඔවුන් බිය ගන්වා ගැමියන් අතරට එළවා දැමුවා... මට උවමනා වුණේ රජුගේ අඩස්සියට ඔවුන් පත්කර ලා, පසුව තොරතුරු දැනගැනීම. ඒක සුමන සහ මිත්‍ර පටන් ගෙන තිබෙන බව මට පේනවා."

"පස් දෙනාගෙන් අහු වුණේ දෙන්නයි නේ. අනික් තුන් දෙනාට මොකද වුණේ?" ඉන්ද්‍ර අසද්දී මිත්‍ර ගේ මුවෙහි සිනා රැල්ලක් ඇති වී නැති වී යනු අග්නි නෙත් කොණින් දුටුවා ය.

"මිත්‍ර හිනා වෙන්න දෙයක් නෑ. මම දෙන්නෙක් ගිණි තිබ්බා. එකෙක් හොඳටම බය වෙලා කැලේ දෙවනත් කරගෙන දිව්වා. මම ඔහු අල්ලාගත්තා. තවමත් පැහැදිළි සිහියක් නැහැ. දිගුකාලීන මානසික ප්‍රතිකාර අවශ්‍යයි. හොඳ සිහියට එළඹුණු පසුව අපට තවත් තොරතුරු ලබා ගන්න පුළුවන් වෙයි."

"අග්නි තවමත් වැඩ කරන්නේ ඉස්සර කාලේ විදිහටම යි" මිත්‍ර කීය. 

"මම නුඹලා වගේ ශිෂ්ඨ සම්පන්න මිනිස්සු එක්ක නෙවෙයි ඉන්නෙ... මගෙ ප්‍රමුඛතාව අනවසර ඇතුල් වන්නන්. මේ ලන්දේසි ජාතිකයන් එක්ක ඒක සෑහෙන අසීරු සහ පුළුල් කටයුත්තක් වෙලා තියෙන්නෙ..."

"දැන් මේ රහස් දූරයේ සාමාජිකත්වය දීම ගැන..." ඉන්ද්‍ර කතාව නැවත පටන් ගත්තේ ය. "මේ නාවිකයන් ගැන දැනගත හැකි සියලු තොරතුරු අපි දැනගත යුතුයි. ඔවුන් මේ රටේ හොයන්නේ මොනවද කියන දේ විශේෂයෙන්."

"ආසියාකරේ නෝර්ඩික් ගවේෂණයක් ටික කාලයක ඉඳන් පවතිනවා." මිත්‍ර කීය. "මතකද ඩි ‌බොෂුවේ?" 

"මීගමුවෙ මහ රාළ..." ඉන්ද්‍ර කීය. "එයා ලන්දේසි ජාතිකයෙක්." 

"ඔව්. නමුත් ඔහු ලන්දේසීන් එන්න කලින් මෙහෙ ආවෙ. සෙනරත් රජතුමාට හිතවත් වෙලා මීගමුව නීන්දෙ ලබා ගත්තා. උඩරට හමුදාවෙ ප්‍රධානියෙක් වුණා. නාවික හමුදාව පිහිටුවන්න මුල් වුණා. පස්සෙ පරංගීන් එළවගන්න උදව් ඉල්ලන්න යුරෝපයට ගියා. තමන්ගෙ මවුබිම වුණු ඕලන්දයට ගිහින් ගිවිසුමකට එළඹෙන්න බැරිවුණු තැන ඩේන් රජු ළඟට ගියා. ඒ අනුව මෙහෙ ආව ඩේන් අද්මිරාල් ට අප එක්ක ගිවිසුමකට එළඹෙන්න බැරි වුණු ගමන, ගියේ තන්ජෝරයට. එහෙ නායික් ගෙන් ඉඩමක් ලබාගෙන ට්රැන්කියුබාර් බලකොටුව හදාගත්තා. ඩේන්වරුන්ට යටත්විජිත හෝ කුළුබඩු වෙළෙඳාම තුළ කිසිම අවස්ථාවක් ලැබුණෙ නෑ. ඒත් දැන් ආපහු තන්ජෝරය සහ ඩේන් මවුබිම අතර සම්බන්ධතා පටන් අරගෙන"

"හොඳයි. අපි රුද්‍ර ගෙන් ඒ ගැන විමසමු." ඉන්ද්‍ර කීය. "අපිත් ඔහුට අභ්‍යන්තර ගැටළු වලදි උපකාර වෙලා තියෙනව අතීතයේ. ඇරත් මේක අපේ රටට විතරක් සීමාවෙන ගැටළුවකුත් නෙවෙයි කියලා පේනවා.

"ඒ අතරේ, අපි ඇඩම් ට කෙටි රාජකාරියක් පවරලා බලමු. එයින් ඔහු තවදුරටත් පරීක්ෂා කරන්න වගේම, අපට ඔහුට සමීප වෙන්නත් පුළුවන්. අග්නි මොකද හිතන්නෙ? විරුද්ධත්වයක් තියෙනවද?"

"හොඳයි." කාන්තාව කීවා ය. "එහෙනම් එවන්න කොළඹට ආසන්න කුරුඳු කැලේට. භාණ්ඩාගාරය සඳහා උසස් තත්ත්වයේ කුරුඳු උවමනා ඇති. කුරුඳුලිහිණියන් ගෙන් කුරුඳු ඩැහැගන්න මම ඔහුට උදව් වෙන්නම්. 

"යුරෝපා මිනිස්සු කාන්තාවන්ට සළකනවා." ඇය මිත්‍ර දෙස යටැසින් බැලුවා ය. "මට නාඩි අල්ලන්නේ නැතුව ඔහුගෙන් තොරතුරු දැනගන්න පුළුවන් වෙයි..."

පුරුෂයන් තුන්දෙනාම එම කතාවට සිනාසුණහ.

https://www.pinterest.it/pin/783344928913140827/?nic_v2=1a4OvlzW4

"හොඳයි... ඊළඟට ඇඩම් නම් නාවිකයා සමඟ කන්ද උඩරටට ආ අනෙක් නැවියා ගැන..." සුමන නැවත කතාව පටන් ගත්තේ ය. "ඔහු කන්තලේ දිසානායක රටේ මහත්තයාට භාර දුන්නා. නම, ටිරෙල් ඕඩින්සන්. ඔහු ගැන තොරතුරු අපට නිතර ලැබෙනවා..."

"ඔව්." මිත්‍ර කිවේ ය. "අපේ ඔත්තු කාරයන් ට අනුව, ඔහු හොඳ කල්කිරියාවෙන් පසු වෙනවා. කන්තලේ කුඩා ගොවිතැනක් කරන ගමන් ඔහු පන්සලේ හාමුදුරුවරුන් සමඟ එකතු වී ප්‍රදේශයේ පොදු වැඩට පවා හවුල් වෙනවා. සිංහල කාන්තාවක් විවාහ කරගෙන එහි පැළපදියම් වෙලා ඉන්නෙ."

"මේ තරම් ඉක්මණට?" ඉන්ද්‍ර ඇසී ය. "ඔහු ගේ කල්කිරියාව පමණටත් වඩා හොඳයි කියලා හිතෙන්නේ නැද්ද?"

"අපි කොහොමත් ඔහු ගැන දිගටම සොයා බලමු" මිත්‍ර යෝජනා කළේ ය.

--------------

උදෑසන හිරු එළිය සමඟ පිපි කුඩා වනමල් පින්නෙන් වැසීගෙන තණපත් අතරින් හිස ඔසවාගෙන සිටියේය. සිය නිරුවත් දෙපයට පෑගෙන තණපත් සහ පිනි බිඳුවල සුවදායි බව ඇඩම් වින්දේ අපූර්වත්වයකිනි. නෝර්ඩික් ජාතිකයන් දවස පටන්ගැනීමට පුරුදුව සිටියේ රම් හෝ පෝට්වයින් පානයකින් මඳ වශයෙන් මත් වීමෙනි. එහෙත් පාරාදීසයේ ස්ථාවර වූ දා සිට ඔහුට උණුසුම් එළ කිරි පාත්‍රයක් පානය කරමින් පිනි මුසු තණපත් මත සක්මන් කිරීමේ සුවදායක උදෑසණ චර්යාව විඳින්නට ලැබුණේ ය. උණු කිරිවලින් නැඟුණු සුවඳ, කුඩා කුරුල්ලන්ගේ ප්‍රබෝධමත් කිචි බිචිය, සියොළඟ දැවටෙන සුවඳවත් සිහිල් සුළඟ... පෙරදිග වැසියෝ කෙතරම් සුවයක් අත්විඳින්නෝදැ'යි නාවුකයා ට සිතුණේ වරක් හෝ දෙවරක් නොවේ.

කිරි බඳුන අවසන් වෙද්දී, ඇඩම් සක්මන් කරමින් සිටියේ ධනසේකර වළව්වේ ගෙවත්ත කෙළවර වූ ඔසු වනය අසල ය. කීස් හඬ නඟමින් ඊයක් ඔහුගේ දෙපා මුළ බිම ඇණුනේ ය. එතෙක් ගැළී සිටි වින්දනාත්මක ආලස්‍යයෙන් මිදුණු ඩ්‍රේක් ක්ෂණිකව බිමට පහත් වී, හිස පහත් කොටගෙන වටපිට බැලීය. කෙටි බැලුම් කිහිපයකින් හාත්පස සෑම අඟලක්ම නිරීක්ෂණය කළ හෙතෙම, කිසිදු අනතුරක් නොමැති බව සැක හැර ගත්තේ ය. ඊගස වටා බැඳුණු තල්පත ඔහු දුටුවේ ඉන් පසුව ය.

ඉක්මණින් තල්පත ලෙහාගත් ඇඩම්, එතැනම බිම වාඩි වී එය දිගහැරියේ ය. එහි වූයේ ලතින් අකුරින් සටහන් කළ කෙටි පණිවුඩයකි. 

ඉතිරි කොටස...

වැඩිපුර බලපු ලිපි