ගජබින්නාලංකාරය 15 වන කොටස...

මෙතෙක් ලියා ඇති ගජබින්න වලට පටුනක් මුලින්ම...

1. බාප්පගෙ මිරිස් වගාව
2. ඉඩෝරෙට වෙලේ ළිඳක්
3. අලිමාලය
4. සුවාරිස් මුත්තගෙ දඩයම්
5. ඉර හඳ පල්ලා බොරු නෙමේ
6. අන්දිරිස් කිත්තගෙ මුහුදු වික්‍රම
7. වට්ටක්කා සහ පතෝල
8. ලබ්බෙ කානිවල් එක
9. කන්තලේ මහ වන මැද
10 බාප්පගෙ සත්ත්ව පාලනය හෙවත් හුංගා සහ එළුවා
11 බාප්පයි පුතයි
12. විලියොං ආතගෙ කාලෙ ගජබින්නයක්
13. ඩොක්ටර් වන් ෂොට් සහ ඉලෙක්ට්‍රොනික්ස්
14. බාප්පගෙ හේනෙ විත්ති

කාලෙකට පස්සෙ ලියන්න යන්නෙ, යාත්‍රාමුල්ලේ අන්දිරිස් කියන අපේ කිත්තට සිදු වෙච්ච සිද්ධියක්. මගේ වැල ගිය මුල ගිය තැං ගැන කලිම්ම සඳහන් කළත්, ඒ හත්මුතු (මගෙ දැනීමෙ සීමාවෙ හැටියට පස්මුතු) පරම්පරාව මං දන්න විදිහට ආපහු සඳහන් කිරීම කියවන්නගෙ පහසුවට හොඳයි කියා හිතේ. මේ විදිහයි මගෙ පරම්පරාව...

මම - යාත්‍රාමුල්ලගේ ප්‍රභාත් විජේවර්ධන (හෙවත් කවුරුත් දන්න විදිහට ඩ්‍රැකී)
තාත්තා - යාත්‍රාමුල්ලගේ සේපාල
ආතා - යාත්‍රාමුල්ලගේ විලියොං සිඤ්ඤො
මුත්තා - යාත්‍රාමුල්ලගේ සුවාරිස් අප්පු හෙවත් සුවාතා හෙවත් සුවාරිස් වඩුරාළ
කිත්තා - යාත්‍රාමුල්ලේ අන්දිරිස් අප්පු හෙවත් අනද වඩුරාළ

මේ කියන අනද වඩුරාළ අපේ ගමට ඇවිත් තියෙන්නෙ දකුණෙ යාත්‍රාමුල්ල කියන ගමෙං. එහෙමයි අපේ වාසගම හැදිල තියෙන්නෙ.

ඕං ඉතිං අපේ ගමට ඇවිත් පැළපදියං වෙච්ච අපේ අන්දිරිස් කිත්තා, පදිංචි උනේ ගොරකගහවත්ත කියන ඉඩමෙ. ඒ ගැන විස්තර පස්සෙ දවසක කියන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා. (තවම ඒක ගොතා ගන්න බැරි වුනා) මේ ඉඩමෙ පහළ මායිම ඒ කාලෙ මහ විසාල ගඟකි.

ඕං අන්දිරිස් කිත්තා දවසක්දා බිලී බාන්න ගියා ඔය ගඟට.

https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/
46/e0/25/46e0256a10af45814144fba79aab9040.jpg

උන්දැ බිලී පිත්තට ගත්තෙ සාමාන්‍ය කිතුල් පිත්තක්. හැබැයි යොතට ගත්තෙ අලි කෙඳි වලිං අඹරපු ඔරිජිනල් යොතක්. මොකද, පහළ ග‍‍ඟේ උන්න මාලුවන්ගෙ සයිස් එකත් අලින්ටම දෙවෙනි නොවුන හංදා. (අපේ කිත්ත මාළුබාන්න පාවිච්චි කරපු නූල ම වැඩිදියුණු කරල තමා කිත්තං නූල් හදල තියෙන්නෙ. නමෙන්ම තේරෙනවනෙ කොපිරයිට් යන්න ඕනෙ කාටද කියල?) ටික වෙලාවකිම්ම, ඔන්න මාළුවෙක් ඇවිත් ගැහුව ඇමට. අන්දිරිස් කිත්තත් ටිකක් දුර මාලුවට ඇම ඇදං යන්න දීලා, ආපිට අදින්න ගත්තා.

කිත්තා දිනවා අදිනවා අදිනවා... කොහෙ? මාලුව එන්නෙම නෑ. ඌ තව තවත් ගැඹුරට ඇදගෙන යනව යොත.

බැරිම තැන අන්දිරිස් කිත්ත ඉඳගෙන උන්න තැනිං නැගිට්ට. කකුල් දෙකට බරදීල හිටගෙන, දෑතිම්ම බිලීපිත්ත අල්ලගෙන, මෙන්න මෙහෙම (යකඩො, ඇදපු හැටි පෙන්නන්න ගිහිං තව ඩිංගෙං කීබෝඩ් එක කැලේ...) ගස්සල ඇද්ද. ඇදපු පාර මාලුව යොතත් එක්කම කිත්තගෙ ඔළුවට උඩිං විසික් වෙලා ගියා. අන්දිරිස් කිත්ත හැරිල බලනකොට, ගං ඉවුරෙ සරුවට වැවිල තිබ්බ කොස් ගහේ මුදුන් අත්තෙ පළගත්ත කොස් ගෙඩියෙ යොත දහඅට පොටක් පැටළිලා, ඒකෙ අගිස්සෙ ගැස්සි ගැස්සි ඉන්නව තඩී.... ලූලෙක්... හරියටම විල්බැරෝවකිං එකයි ලූලා. (ඒ කියන්නෙ කොස්ගෙඩියෙං බාගෙයක් විතර)

https://s3.amazonaws.com/lowres.cartoonstock.com/
hobbies-leisure-hell-the_afterlife-devil-hades-lie-
jkn0364_low.jpg

ඉතිං මොකදැයි කරන්නෙ? ඒ ගමන අන්දිරිස් කිත්ත තේරුංගත්ත ඒ තරං සැරේට අදින්න හොඳ නැති බව. උන්දැ බිලීපිත්තත් අරං හිමීට ගහ යටට ගිහිං හිමිං සැරේ අදින්න ගත්ත යොත. කප විටක් ගස්ස ගස්ස අදිද්දි, කොස් ගෙඩිය මාලුවත් එක්කම පතබෑවුනා ගහ මුලට. ඉතිං කිත්ත "හොඳා අද කෑහැකි කොසුයි ලූල් මාලුයි" කියල හිතාගෙන ගහ යටට යද්දි, මෙන්න බොලේ අර තඩි කොස් ගෙඩිය පැනල දුවනව කැලේ කඩාගෙන.

මොකද ‍වෙලා තියෙන්නෙ?  කොස් ගහ යට නිදාගෙන හිටිය තඩි ඉත්තෑවෙක්ගෙ පිටට තමා කොස් ගෙඩිය වැටිල තියෙන්නෙ. උගෙ පිටේ කූරු වලට ඇමිණිච්ච කොස්ගෙඩියයි, ඒකෙ පැටළිච්ච ලූලයි අරං පැයට හැතැම්ම සීයක විතර වේගෙං දුවල ගිහිං ඉත්තෑව...

අන්දිරිස් කිත්ත එතනම ඉඳං එයාගෙ බාල පුතා වෙච්ච, ඒ කාලෙ යන්තම් කරදඬු උස්වෙච්ච වයසෙ හිටිය, අපේ සුවාතට අඬගැහුවා. උන්දැ පොඩිකාලෙ ඉඳම්ම ‍සූර දඩයක්කාරයා. සුවාත ඇසිල්ලකිං හොයාගත්ත ඉත්තෑවගෙ අඩිපාර. "කඩියො යමං"කියල උන්දැගෙ විස්වාසවන්ත බල්ලවත් ඉස්සර කරගත්ත සුවාත, ටී පනස් හයත් අරං වෙඩි කොටන තුවක්කුවත් අරං සීරුවෙං ගියා ඉත්තෑව ගිය පාරෙ.

ඉත්තෑව අල්ලගෙන සුවාත කැළෙං එළියට එන්න කාලාන්තරයක් ගතවුනා කියලයි ගමේ උදවියගෙ ජනප්‍රවාදයෙ තියෙන්නෙ. ඉත්තෑව කොච්චර බයවෙලාද කියනවනං, බස්නාහිර පළාතෙනුත් එළියට දුවල. අන්තිමේ සුවාත ඌව අල්ලගෙන තියෙන්නෙ මන්නාරමටත් කිට්ටටු හරියකදි. ඒ වෙනකොට ඉත්තෑවගෙ පිටේ තිබ්බ කොසේ ඉදිල, ඒකෙ පැටළිච්ච ලූල කරෝල වෙලා.

ඉත්තෑ මසුයි, වරකයි, ලූල් කරෝලයි ඔක්කොම කද බැඳගෙන සුවාත ගෙදර එද්දි, උන්දැගෙ දැළි රැවුලත් වැවිල, පෙළවාසියකුත් කරගෙනලු....

වෙච්ච සංගෙදිය හිංදා අනද වඩුරාළ කරපු වැඩේ, ගොරකගහවත්තෙ නානළිං දෙකක් කපලා, ඒ පස් ටික ගඟට දාල, ගඟ ගොඩ කරලා, කුඹුරු යායක් කළා. අදටත් අපේ ගම වෙන, කටුවාලමුල්ලෙ ඉඳං කොස්සින්න හරහා පැතිරිලා ගිය (දැන්නං පුරං වෙලා තියෙන්නෙ) කුඹුරු යාය තමා ඒ...

ඔය කුඹුරු යාය ගැනත් මං මගේ මුල් කියන පෝස්ටුවෙ පොඩි සඳහනක් කළා. අපේ අම්මගෙ තාත්තා, අපේ තාත්තගෙ ගෙවල් දොරවල් බලන්න ආපු වෙලාවෙ, අපේ බාප්පා උන්දැට ඔය කුඹුරු යාය පෙන්නලා,

"අර ලියදි - එකක් නෑ සේපාලගෙ" කිව්වලු.
(ඊට පස්සෙ වෙලෙං එගොඩ වෙලා හොරපොළකටත් ගිහිං හොඳට බොන්නත් අරං දුන්නලු...)

අපේ විලියොං අාතගෙ බීමට පිංසිද්ධ වෙන්න, අපට එක කුඹුරු ලියද්දක්වත් අයිති නෑ. ඉතිං බාප්ප කියල තියෙන්නෙ ඇත්ත.ඒක අපේ සීය හරියටම තේරුං ගත්තයි කියලත්, සීය ආපහු ගෙදර ගිහිං අපේ අම්මට කියල තියෙනව...

හමුවෙමු තවත් හරවත් ගජබින්නයක් සමඟින්. එතෙක්...

ගජබින්නාලංකාරය සමඟින් ඩ්‍රැකියා ඔබ සමඟයි සැමදා...