Saturday, January 30, 2021

අවසානයක් නොවේ - 28

27 කොටස...

රොස්කෝ ඩි මැන්ඩෙවිල් පියවි සිහියෙන් දෑස් හැර බැලුවේ දින ගණනාවකට පසුව ය. තමා සිටින්නේ කොහිදැයි දැනගැනීම ඔහුගේ පළමු චේතනාව විය. පොල්තෙලින් දැල්වෙන පිත්තල පහනක්, ඔහු සිටි කුටියේ හරි මැද ට වන්නට වහලයෙන් එල්ලෙමින් තිබුණේ අඩ අඳුරට හුරු දෑසට සහනයක් ගෙන දෙමිනි. එහි එළිය හාත්පස වූ තනි ගලින් කෙරුණු බිත්ති මත දිළිසෙමින්... එක් බිත්තියක වූ ගලින්ම කෙරුණු උළුවස්ස හැරුණු කොට තනි ගලක් සාරා සකස් කළ හරි හතරැස් කුඩා කුටියක තමා සිටින බව යුරෝපීය නාවිකයා දුටුවේ ය. 

රොස්කෝ මෙතෙක් වැතිර සිටි පළස මතින් නැගිට දෙපා වකුටු කොටගෙන ඉඳ ගත්තේ ය. තමා ඇඳ සිටියේ තම නාවුක නිල ඇඳුමේ කලිසම පමණක් බව ඔහු දුටුවේ එවිට ය. නැගිටිනවාත් සමඟ සිය හිස වෙලා තිබූ රෙදි වෙලුම්පටි සහ හිස ගල්වන ලද ශාකමය සුවඳින් යුතු සිහිල් ඖෂධය ඔහුට දැනුණි. දෑස් පියාගත් ඔහු ගේ සිතට බිඳෙන් බිඳ අතීත සිදුවීම් ගළා එන්නට විය. 

කොට්ටියාරමේ ප්‍රචණ්ඩ සූර්යතාපය... කාලතුවක්කුවල නොවතින ගර්ජන හඬ... මරණයේ වේදනාවෙන් කෑගසන මිනිස්සු... අකුණු හඬ... ඝන වනාන්තරයේ බියකරු රාත්‍රිය... දොළපාර අසබඩ නවාතැන් ගත් පස් දෙනා... රොල්ෆ් නම් වූ නිර්භීත මිනිසා ගසක අතු පතරේ දී ගිණි ගත් හැටි... නීල්සන් අත පය ගසමින් මාරක ගසේ ඉහළට ඇදී යාම...

බියසුළු නාවිකයා වෙව්ලුවේ ය. වියළී ගිය උගුර තෙමා ගන්නට යමක් ඇත්දැයි ඔහු ගේ විපරම්කාරී දෑස හාත්පස යොමු විය. දකුණත බිම ගසා වාරු ගනිමින් නැගී සිටි ඔහු, කුටියෙන් පිටවීමට තිබූ එකම මඟ වූ ගල් උළුවස්ස වෙත පිය නැගුවේ ය. 

උළුවස්සෙන් එපිට වූයේ පටු කොරිඩෝවකි. වංගු ගැහෙමින් ඉදිරියට පැතිරුණු එය, සකස් කර තිබුණේ ද, නාවිකයා මෙතෙක් සිටි කුටිය සේම තනි කළු ගළිනි. එම පටු මාර්ගය, බිත්ති වල සවිකර තිබූ පන්දම් එළිය නොවන්නට මග සොයාගත නොහැකි වන තරමට ම වංකගිරියක සේ තියුණු වංගු සහිතව සකස් කෙරුණක් විය.

වංගු කිහිපයක් පසුකළ රොස්කෝ, එළඹුනේ පුළුල් දොරකඩකට ය. ගල් උළුවස්සේ දකුණු පස ඉහළ ද, බිම ද, සකස් කර තිබූ සිදුරු තුළින් යැවුණු අයෝමය දණ්ඩක්, සරනේරු ක්‍රමයක් ලෙස භාවිත කර ඝනකමැති දැවමය දොර පියනක් එහි යොදා තිබුණි. දොර විවර ව තිබුණෙන්, යුරෝපීයයා ට එහි ඇතුළත විපරම් කළ හැකි විය. 

තමන් අවදිවන විට සිටි ශෛලමය කුටිය මෙන් තුන් ගුණයක් පමණ විශාල වූ සම සතරැස් ශාලාවක් ඔහු දුටුවේ ය. එහි මැද, දම්වැලක් මඟින් වහලයෙන් එල්ලුණු පිත්තල පොකුරු පහනක තිර කිහිපයක් දැල්වෙමින් තිබුණි. පහනට යටින් ගෙබිම මත පළස් කිහිපයක් එකපිට අතුරා, පළස් කෙළවර රවුම් කොට්ට තබා තිබුණේ, තුන් දෙනෙකුට වාඩි විය හැකි ආකාරයෙනි. ඒ ආසන පැනවීම් අතර, පළසේ මැද කුසලානයක්, දරණුවක් මත තබන ලද කෙමියක් සහ අන්ඩක් සහිත උස් මැටි බඳුනක් සහ පළතුරු පිරවූ බටපොතු භාජන දෙකක් තබා තිබුණි. 

ශාලාවේ වම් පස බිත්තිය අසළ සිටි පැහැපත් තරුණයන් දෙ දෙනෙක්, එතෙක් තමන් අතර පැවති කතා බහ නතර කොට දොර වෙත හැරුණ හ. ඔවුන් ගේ මුහුණේ නැඟුණු මඳ සිනහව දුටු නාවුකයා තුළ ඇති වූයේ සහනදායි හැඟීමකි. තරුණයෝ දෙ දෙනා ඉණෙන් පහළට ධෝතිය වැනි වස්ත්‍ර ඇඳ, පුෂ්ටිමත් උඩුකය වැසෙන සේ උරහිස් මතින් සළුවක් දමාගෙන සිටියහ. ඔවුන්ගේ හිස් වැසුනේ තළප්පාවලිනි. 

"ඉන්ත්‍රාර් පොර් ෆවොර්..." එක් අයෙක් සුරත ඉදිරියට දිගු කර රොස්කෝ හට ආරාධනා කළේ ය. නාවිකයා ශාලාවට ඇතුල් වෙද්දී, තරුණයෝ දෙ දෙනා ශාලාව මැද ආසන පණවා තිබූ තැනට ඔහු ද සමග පිය නැගූහ.  එතැන් සිට සියලු කතා බහ සිදු වූයේ පෘතුගීසි භාෂාවෙනි. 

"කරුණාකර අසුන්ගන්න."

"මම මේ කොහෙද ඉන්නෙ?" රොස්කෝ ස්වදේශිකයන් අනුගමනය කරමින් පළස මත වාඩි වෙමින් ඇසී ය.

"මම ගලගොඩ, මේ උඩුමුල්ලෙ..." සුමන සිය සගයා දෙස අත දිගු කර දැක්වී ය. "අපි කන්ද උඩරට රාජධානියේ නිලමක්කාරයො. 

"කැලෑවෙ අතරමං වෙලා, සිහි නැතුව වැටිලා ඉඳලා ඔබ මෙතනට ගෙනාවෙ. අපේ මිනිස්සු ඔබට සත්කාර කළා. සෑහෙන කාලයක් යන තුරු ඔබගේ මනස යථාර්ථය වෙත අවදි වුණේ නෑ. නමුත් දැන් ඔබ සුවපත්..."

"ඔබට පිපාසය ඇති..." මැටි භාජනය දෑතින් ම එසවූ මිත්‍ර එයින් කුසලානයට අවර්ණ දියරයක් වත් කළේ ය. "අප දන්නේ නෑ ඔබේ ආගමික විශ්වාස ගැන. මෙය මත්වන බීමක් නොවේ. පළතුරු යුෂයෙන් පෙරාගත් පානයක්..." ඔහු දැතින් ගත් කුසලානය රොස්කෝ වෙත දිගු කළේ ය.

කුසලානය ඉතා කැමැත්තෙන් පිළිගත් බව නාවුකයාගේ මුහුණින් පෙනුණි. එය ඔසවා මුවට ළං කරද්දී නැඟුනේ  පළතුරු වර්ග කිහිපයක් මිශ්‍ර වූ සුවඳකි. උගුරු කිහිපයක් නොනවත්වා පානය කළ පසුව ය එහි අමුතු රසායනයක බඳු රසය ඔහුගේ දිව මතට දැනුණේ...

"ඔබගේ සත්කාරයට මම ණයගැතියි..." පානයෙන් උගුර තෙත් ව, ලිහිල් වූ ඉඳුරන් ඇති ව රොස්කෝ කීවේ ය.

"ඔව්... මේ දිවයිනේ අපි, අප වෙත එන හැම දෙනාටම උපරිමයෙන් ම සත්කාර කරනවා." මිත්‍ර රොස්කෝ ගේ වමතේ මැණික්කටුව අල්ලා ගත්තේ, සහෝදරත්වය සහ සුහදත්වය දැක්වීමේ සංඥාවක් ලෙසිනි. "එහෙත් අපි ඔබ ගැන කිසිවක් දන්නේ නෑ. අපි ඉතා නොඉවසිල්ලෙන් ඔබ ගැන විස්තර දැන්ගන්නට..."

"මම රොස්කෝ ඩි මැන්ඩෙවිල්." නාවුකයා තමා දෙපස වාඩි වී සිටි නිළමක්කාරයන් දෙදෙනාගේ කාරුණික මුහුණු දෙස මාරුවෙන් මාරුවට බැලී ය. "මා ගැන මොනවාද ඔබට දැනගන්න උවමනා?"

"ඔබේ සමාජය තුළ ඔබ ඉටු කරමින් උන් කාර්යය..."

"ඊට ඔබ මෙහෙයවූ සාධක සහ ඉතිහාසය..." 

"ඔබගේ සගයන් සහ ඔවුන් ගේ කාර්යයන්..."

නිළමක්කාරයෝ දෙ දෙන මාරුවෙන් මාරුවට යෝජනා කළ හ.

"හරි..." රොස්කෝ සුරතේ වූ කුසලානයෙන් තවත් උගුරක් පානය කළේ ය. "මම හැකි තරම් කෙටියෙන් සියල්ල විස්තර කරන්නම්. 

"... මුලින් ම කියතොත්, මම නෝමන්ඩියේ ධනවත් වෙළෙන්දෙකු වූ එරික් ඩි මැන්ඩෙවිල්ගේ පුතෙක්. මට වයස තිස් දෙකයි. මම හොඳින් අධ්‍යාපනය ලැබුවා පැරිසියේ නොත්‍රඩාමයේ දී. පියාගේ අපේක්ෂාව වුනේ, එවක ඉතා ධනවත් සහ බලවත් වෘත්තියක් වූ පූජකවරය මට ලබා දීම. ඒ අනුව මම වයස දාසයේ දී ප්‍රොතෙස්තන්ත සහෝදරවරයෙක් බවට පත් වුණා...

"මට ලෞකික දේ ග්‍රහණය කිරීම උගහට වුණත්, පොත පතේ ලියා තිබෙන දේ ගැඹුරින් සහ විවිධ කෝණයන්ගෙන් දකිමින් අධ්‍යයනය කිරීම ඉතා පහසු කාර්යයක් වුණු බව මට තේරුණා. මම වයසින් සහ දැනුමින් මුහුකුරා යද්දී, මට තේරුණා ධර්මය කියා අප විශ්වාස කරන්නේ කිසියම් දාර්ශනිකයෙක් ජීවිතය ගැන දේශනා කර තිබෙන දෙයක් වුණත්, එය වර්තමාන සමාජයට සහ බල මූලාශ්‍රවලට උවමනා විධියට හැඩ ගස්වා ගෙන බල මූලාශ්‍රයේ පැවැත්ම සහ වර්ධනය වෙනුවෙන් එය යොදාගැනෙන බව. අපි පූජකවරු, යුද්ධ සෙබළු, නාවිකයන්, වෙළෙන්දන්, පරිපාලකයන් ආදී සියලුම කොටස් රාජ්‍යය හෝ ආගම විසින් එක්තරා අරමුණකට මෙහෙයවීමට යොදාගන්නා මෙවළමක් බවට ධර්මය පත් වී ඇති බව මට වැටහුණා...

"දිග කතාවක් කෙටියෙන් කියතොත්, ජීවිතයේ යම් යම් සිදුවිම් නිසා මම කලින් කියූ අවබෝධයත් සමඟ තව දුරටත් මා තෝරාගත් වෘත්තියේ මට රැඳී ඉන්නට බැරි වුණා. මම මුල් කාලයේ දී මා අවබෝධ කරගත් දේ ගැන ඉහළින් ප්‍රශ්න කළා. ඒ නිසා ම ආගමික සංස්ථාවෙන් මෙන්ම නෝමන්ඩියේ සහ පැරිසියේ මා ඇතුළත් වුණු සමාජයෙන් මා පිටමං කෙරුණා.

"අවසානයේ මම නතර වුණේ මාර්සෙයියේ... නැවු තොටේ තිබුණු බීමහල්වල රාත්‍රියේ වැඩකරලා, බේබදු නැවියන්හට කෑම බීම සපයමින් ගතමනාවක් හොයාගන්න මට සිද්ධ වුණා. එතනදි මට මුණ ගැහුණා ඩ්‍රේක් ඇන්ඩර්සන් නම් විශිෂ්ඨ යාත්‍රිකයා...

"ඔහු අනෙක් නැවියන් මෙන් බීමත් වන්නේ නෑ. රම් වීදුරුවක් තොලගාමින් යම් යම් ලියවිලි පරීක්ෂා කිරීම සහ සටහන් තබාගැනීම, සිතියම් අධ්‍යයනය කිරීම ආදී කටයුතු සඳහා තමයි ඔහු බීම හලට ගොඩවන්නේ. ඔහු නිතරම ආවේ යන්තම් සැඳෑ අඳුර වැටීගෙන එන වේලාවේ. ඒ වගේම බීමහල නාවුුකයන්ගෙන් පිරී යන විට ඔහු නිහඬවම මඟහැර යන්නට පුරුදු වී සිටියා.

"ඉතින් සහජයෙන් ම කඩදාසි, පාච්මන්ට් සහ තීන්ත මගේත් ලෙයට කාවැදී තිබූ නිසා මම ඔහු ට සත්කාර කිරීම ඉතා කැමැත්තෙන් කළා. ඔහු සමඟ හුවමාරු වුණු කෙටි පිළිසඳරවලදී අපි තව තවත් එකිනෙකා හඳුනා ගත්තා. ඒ විදිහට අවසානයේදී ඔහු මගේ ජීවිතයට අරමුණක් ලබා දුන්නා.

"ඔහු ඒ වන විටත් ප්‍රංශ රාජකීය නාවුක හමුදාවේ අද්මිරාල්වරයෙක්... කැරීබියානු ප්‍රදේශවලට, සුභ පැතීමේ තුඩුවට සහ මධ්‍යධරණී කළාපයට කිහිප වරක් සාර්ථක ලෙස චාරිකා කර තිබූ ඔහු පෙරදිගට යාත්‍රාකිරීමට නොඉවසිල්ලෙන් පසුවුණේ. ඔහු ගේ සිතේ තිබුණා එක දූපතක් ගැන. පෙරදිග ඉන්දීය සාගරය මැද පවතින, කිරියෙන් පැණියෙන් ඉතිරෙන, ගංගා ඇළ දොළවල මැණික් හමුවන, අප දැන සිටි සියලු දේශගුණයන් පවතින, ආදම් ගේ පාරාදීසය සොයා ගැනීම ඔහුගේ අභිලාෂය වුණා...

"ඒ වෙනුවෙන් ඔහු මගෙන් අපේක්ෂා කළේ, බෛබලයේ සුභාරංචි, කුරාණයේ උප ග්‍රන්ථ, අප්‍රකට ක්‍රිස්තියානි ලියවිලි සහ ටෝරාව ගැන මා තුළ කටපාඩමින් තිබුණු දැනුම, ඔහු වෙනුවෙන් විශ්ලේෂණය කරලා, පාරාදීසයේ උයන සහ උල්පත, ඔහු දැන සිටි නාවුක ශාස්ත්‍රය අනුව ස්ථානීය පිහිටීම උපකල්පනය කිරීම... ඒ වෙනුවෙන් ඔහු විවිධාකාර සංචාරකයන් සංග්‍රහ කර තිබුණු සංචාරක සටහන්වලින් උපුටාගත් සටහන් මට අධ්‍යයනය කරන්න දුන්නා.

"ඔහු මා ඔහුගේ නාවුක කණ්ඩායමේ පූජකවරයෙකු විදිහට බඳවා ගත්තා. රොශ්ෆෝ වරායෙන් පිටත් වුණු පෙරදිග තානාපති වරයා වූ ද ලා හේ ගේ නැව් කණ්ඩායමට අපට ඇතුල් වෙන්නට හැකි වුණා. මගේ අධ්‍යයනය යම්කිසි මට්ටමකටවත් සම්පූර්ණ කරගන්න පුළුවන් වුණේ ඒ අතරමඟදීයි..."

"ඉතින් ඔබට හැකි වුණා ද, ඔය කියන ආත්මන්ගේ උද්‍යානය සොයාගන්න, සාහිත්‍යය මාර්ගයෙන්?" සුමන ඇසී ය.

"ආදම් ගේ... මම කීවේ ආදම් ගේ උයන..." රොස්කෝ පිළිතුරු දුන්නේ ය. "කිසිම ආගමික පාඨයක තිබුණේ නෑ ස්ථානීය තොරතුරු මොනවත් ම. ඒත් අද්මිරාල් ඇන්ඩර්සන් ළඟ තිබුණා මහා ඇලෙක්සැන්ඩර් ගේ ලේකම් මිටි, චීන පූජකයන්, ග්‍රීක සහ ලතින් වෙළෙන්දන්, ඔටෝමන් යාත්‍රිකයන්, සිතියම් කරුවන්, ස්වාභාව විද්‍යාඥයන් ආදී බොහෝ මූලාශ්‍රවලින් උපුටාගත් සටහන්... ඒ සියල්ල යොමු වුනේ ඉන්දියාවට පහළින් පිහිටි සාගරයෙන් වට වුණු කුඩා දිවයිනක් වෙත..."

*    *    *

හිමිදිරි පාන්දර... රෑ තිස්සේ ගොදුරු සොයා අහස පුරා රවුම් ගැසූ වවුලන් සිය නවාතැන්වලට පියාඹා යන්නට පටන් ගනිද්දී... තවමත් ගස් උඩ ලැගගෙන උන් කුකුළන් තවත් දවසක් පටන් ගන්නට හඬළද්දී... තණපත් මත වූ පිනි බිඳු හිරු ගේ පළමු රැස් දහරින් ළා රත්පැහැයෙන් දිළිසෙද්දී... ඇඩම් ඩ්‍රේක් ඇන්ඩර්සන් මාඑළිය වනාන්තරයේ සීමාවට ළඟා වන්නට සමත් විය. 

ඔහුගේ සිත ප්‍රබෝධයෙන් පිරී ගොස් තිබුණේ හිමිදිරියේ පරිසරය මවා පෑ චමත්කාරයෙන් ම පමණක් නොවේ...

කුරුඳු ළිහිණි වික්‍රමයෙන් පසු ඔහුට නැවත තාරා හෙවත් අග්නි හමුවූයේ ඊට පෙර දින ය. ඇගේ රුව දැකීමෙන් පමණක් ම ඔහු තුළ හට ගැනුණු විපර්යාසය ඇගේ සියුම් නිරීක්ෂණයට හසු විය. මා එළිය ගම්මුලාදෑණියාගේ නිවසේ දොරකඩ දී ඔහු අසු පිටින් බසිද්දී, ආලින්දයේ උස් පිළෙහි වාඩිවී සිටි ඈ නැඟිට්ටේ නොඉවසිල්ලෙන් බවත්, ඉදිරියට දිව එන්නට තරම් ඈ තුළ ඇති වූ තදියම ඈ මනාව පාලනය කරගත් බවත්, නාවුකයාගේ දෑසින් ද මඟ හැරුණේ නැත.

අසරුවෝ දෙ දෙනා වනාන්තරයට ඇතුල් වෙද්දී, මඟ පෙන්වීමට සහ ගම්මුලාදෑණියාගේ ආගන්තුක සත්කාරය ප්‍රකාශ කිරීමට ඔවුන් සමඟ පසුගමන් ආ ගැමියෝ කිහිප දෙනා නැවතුණ හ. ඒ පිරිසේ සිටි වැඩිමහල් මනුෂ්‍යයා කොළ අත්තක් කඩා, එතැන වූ මහ නුග ගසෙහි එල්ලා කෙටි යාතිකාවක් කරමින්, රාජකාරිය පිණිස වනයට ඇතුල් වූ අසරුවන් දෙ දෙනා අයියනායක දෙවියන්ට භාර කළේ ය.

*    *    *

කුඩා දියපහර, නො උස් දිය ඇළි, පාසි බැඳුනු ගල්, කඩා වැටී දිරාපත් වෙමින් පැවති දැවැන්ත කොටන්, කඳුකර තෙත් කළාපීය වනාන්තරයේ පැවති ඝන යටිරෝපණය... ඒ කිසිවක් අසරුවන් දෙ දෙනාට සැළකියයුතු අවහිරයක් වූ බවක් නොපෙනිණ. එහෙත් මාර්ගය වඩ වඩා බෑවුම් සහිත වන විට, ගල් කුට්ටි බහුල වන විට... අසු පිටින් යා හැකි සීමාව ට පැමිණි බව ඔවුන් හට වැටහිණ.

සිනා හඬ නඟමින්, පෙණ බුබුළු නංවමින් ගළා ගිය දිය පහරක් අසළ නැවතුණු දුර්ගා අසු පිටින් බැස්සා ය. ඇගේ පසුපසින් ළඟින් ම ආ ඇඩම් ද ඈ අනුගමනය කළේ ය. දිය පහර අසළට ගිය ඔහු රවුම් ගළක් උඩ වාඩි විය. ගළා යන දියෙහි සිසිලස තම දෑතට දැනෙත්ම දුෂ්කර ගමනේ වෙහෙස නිවී යන්නට පටන් ගන්නා සේ නාවුකයාට දැනුණි. මුහුණට විසිකරගත් දිය බිඳු කිහිපයකින් සෑහෙන තරම් ප්‍රකෘතිමත් වූ හෙතෙම, දිගු ඇඟිලි වකුටු කරගෙන, දිය දෝතක් ගෙන අග්නි වෙත දමා ගැසී ය. 

උරහිස් වකුටු කරගනිමින් පසෙකට හැරුණු කාන්තාවගේ පිට කොන්ද සහ හිස පිටුපසින් තද කළුවන් බෝලයක් මෙන් ගැටගසාගෙන සිටි කොණ්ඩය තෙමී ගියේ ය. අශ්වයා ගේ පිට හරහට දමා තිබූ රෙදි උරය තුළට අත යැවූ දුර්ගා කොළපතක් දෙකට නවා සකස් කර තිබූ පසුම්බියක් එළියට ගත්තා ය. එය ද රැගෙන ඈ අද්මිරාල් ගෙන් පියවර කිහිපයක් ඈතින් පිහිටි ගස් සෙවණක් වෙත ඇදුණේ මවාගත් නොමනාපයක් සටහන් වූ මුහුණිනි. 

තාරා, කොළපත දිගහැරගෙන, එතුළින් එළියට ගත් අග්ගලාවක් ඇඩම් වෙත පෑවා ය. ඔහු එය ගන්නට සුරත දිගු කරගෙන තමන් වාඩි වී සිටි ගල මතින් එසවෙත් ම, ඈ බුහුටි ලෙස අග්ගලාව කටේ දමා ගත්තේ සමච්ඡල් මඳ සිනහවක් පාමිනි.

කුඤ්චනාද දහසක් එකපිට නැඟෙන්නා සේ කණ හිරිවැටෙන සුළු තියුණු හඬක් ඇසු‌නේ එක් වරමය. හාත්පස හෙවුණු ගස් අතු පතර කුණාටුවකට අසුවුණාක් මෙන් කරකැවෙන්නට විය. අශ්වයන් දෙ දෙනා කුළප්පු වී වනය තුළට දුවද්දී, දැවැන්ත අත් පසුරු දෙකකින් ඒ සතුන් දෙ දෙනා අල්ලා ගැනෙනු මඟියෝ දෙ දෙනා දුටහ. අත්තටු ගැසෙන හඬ, ගස් අතු වැනෙමින් කඩා වැටෙන හඩ, සමඟ මුසුවූ අශ්වයන්ගේ විළාප හඬ... අතර මැද, නාවුකයා සහ දුර්ගා තමන් සිටි දැවැන්ත ගසෙහි මුල් අතර ගුළි වූහ.

https://www.facebook.com/Mama955/photos/a.1776803785937354/2366976573586736/
චිත්‍ර ශිල්පී - ප්‍රසන්න වීරක්කොඩි

29  කොටස...  

(entrar por favor / ඉන්ත්‍රාර් පොර් ෆවොර් = කරුණාකර ඇතුල් වන්න (පෘතුගීසි භාෂාවෙන්))

Friday, January 22, 2021

අවසානයක් නොවේ - 27

26 කොටසට...


ඇතුල් නුවර තුළ ම පිහිටා තිබුණත්, රජ මැදුර ටත්, දළදා මැදුර ටත් පියවර දාහක් පමණ පිටුපසින් කුඩා ගල් පර්වතයක් පිට පිහිටි ගරා වැටුණු පැරණි විහාර ගෙය ඒ තරම් අවධානයට ලක් වුණු තැනක් නොවී ය. ගල් කුළ මත පිහිටි අභාවයට ගිය කවාකාර මැටි ගඩොල් ගොඩැල්ලක්, ඉතා ඈත යුගයක තැනුණු කුඩා ස්ථූපයක් සළකුණු ක‌ළේ ය. එහි පසෙකින් වූයේ හතරැස් ගොඩනැඟිල්ලකි. එහි කාලයකට ඉහත සුණු පිරියම් කර සිතුවම් ඇඳ තිබූ බව තැන තැන ඉතිරිව පැවති කපරාරුවෙන් සළකා ගත හැකි විය. හතර පළයට තැනුණු වහළය, ඉපැරණි දුෂ්කර හා මනරම් වඩු කර්මාන්තයක් ගැන සාක්ෂි සපයමින්, දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ අවු, වැසි, සුළං පහරට මුහුණ දෙමින් තවමත් ප්‍රකෘතිමත්ව පවතියි. පැරණි පොත්ගුල් විහාරය ට පසුබිමෙන් හෙවුණු දැවැන්ත ගස් ගොන්න වඳුරු රැළකගේ කෝළහාලයෙන් නිතර කැළඹුනේ ය.

අතීතයේ පොත්ගුල පරිහරණය කළ යතිවරුන්ගේ හා රදළයින්ගේ දෙපයින් ගෙවී ගිය, ගල් පියගැට පෙළ ඉස්මත්තේ දී මිත්‍ර හෙවත් උඩුමුල්ලේ නිළමේ මඳකට නැවතුණේ ය. කරේ වූ ඔළගුව බර වූවත්, පියගැටපෙළ දීර්ඝ වූවත්, නැග්ම ශීඝ්‍ර වූවත්, එයින් ලද විඩාවක් ඔහුගේ මුහුණින් හෝ ඉරියව්වෙන් නොපෙනුණි. ගොඩනැගිල්ල වෙත යා යුතු පියවර කිහිපය ඇවිද ගොස් ඔහු පොත්ගුලේ දොර තල්ලු කර ඇරියේ ය.

ගොඩනැගිල්ලේ ඇතුළත, පිටතින් පෙනුණු ඉපැරණි පෙනුමට හාත්පසින්ම වෙනස් විය. මනාව කපරාරු කර තීරු සිතුවම් ඇඳ තිබූ බිත්ති, පිරිසිදු ගෙබිම මත එලන ලද පන් පැදුරු, පියස්සේ කුරුපාවේ සිට දම්වැලකින් එල්ලුණු පිත්තල පහනේ තිර කිහිපයේ ආලෝකයෙන් මිත්‍රගේ දෑසට ලක් විය. 

දොර අරින හඬින් තිගැස්සුණු ටිකිරි බණ්ඩාර එකෙණෙහි හිස ඔසවා බැලී ය. ටික වේලාවක් තිස්සේ අමුත්තාගේ සියුම් පියවර හඬ අසා සිටි ඩ්‍රේක් ගේ දෑසේ වූයේ තියුණු විමසිලිමත් බවකි.

ධනසේකර තරුණයාගේ උණුසුම් ආචාරයට සිය දෑත් එකතු කර ප්‍රති ආචාර දැක්වූ මිත්‍ර, ඔළගුව පසෙකින් තබා, දෙදෙනා අතර ඉදිරිපසින් එරමිණිය ගොතාගෙන වාඩි විය. සිසාරා ගිය එක බැල්මකින් ඔවුන් අතර පැතිර තිබූ පැරණි පුස්කොල පොත් සියල්ල මිත්‍ර හඳුනාගත්තේ ය.

"චරක සංහිතා... සුශ්‍රැත සංහිතා... අෂ්ඨාංග සංග්‍රහ... සාරාර්ථ සංග්‍රහ... මාධව නිධාන... භාව ප්‍රකාශ..." මුමුණමින් ඔහු හිස ඔසවා නෝර්ඩික් නැවියා දෙස බැලීය. මිත්‍ර ගේ මුවෙහි වූ ගුප්ත මඳ සිනහව, ඇඩම් ගේ ද මුවට සිනා නැංවූයේ නිතැතිනි. "ඩ්‍රේක් සංස්කෘත කියවන්නත් දන්නවද?"

නාවිකයා මුහුණ හරවා ටිකිරි බණ්ඩාර දැක්වීය. "මම දැන් ටිකා...ක් දන්නවා. මේ තමයි මගෙ ගුරු." 

ටිකිරි බණ්ඩාර සිනාසුනා පමණි.

"එහෙනම් මම ආපු කාරණාව ලේසි වුණා..." උඩුමුල්ලේ නිළමේ ඔළගුව ඔසවා, තම ඔඩොක්කුවේ තබා ගෙන දිග අරින්නට පටන් ගත්තේ ය. "මම අරගෙන ආවෙත් ඒ වගේම රාජකාරියක්. ඔබේ මී ළඟ රාජකාරියෙ මුල් කොටස තියෙන්නේ ග්‍රන්ථ පරිශීලනය..."

ඇඩම් මිත්‍ර ගේ දෑස් දෙස බලා, නෙත් කොණින් ඉඟි කර, ධනසේකර තරුණයා දැක්වී ය.

"කොහොමත් ඔබට ටිකිරි බණ්ඩාර ගේ සහය උවමනා වෙනවා මේ වැඩේදි. ඔහු මීට කලිනුත් අපගේ යම් යම් කටයුතුවලට දායක වෙලා තියෙනවා..." මිත්‍ර, තරුණ වෛද්‍යවරයා දෙස බලද්දී, ඔහු ඉතා උද්යෝගයෙන් හිස ඉහළ පහළ වැනුවේ ය.

"ඔහුගේ මම වඩාත් ම අගය කරන දෙය වන්නේ... නිහඬබව. පේනවානේ, ටිකිරි බණ්ඩාර කතා කරන්නේ ඉතාම අඩුවෙන්."

සිය ස්වදේශික සගයා ගේ වමතෙහි සියුම් වෙව්ලීමක් ඇති වී නැති වී යනු, නාවිකයා ගේ තියුණු ඉඳුරන් ට නොදැනී නොගියේ ය.

ඔළගුවෙහි කොන් හතර එකතු කර ගසා තිබූ ගැට සියල්ල ලිහා අවසන් කළ උඩුමුල්ලේ නිළමේ එය දිග හැරියේ ය. එහි වූයේ පුස්කොළ පොත් කිහිපයක් සහ සම් කඩින් එතූ පාච්මන්ට් රෝල් කීපයක් බව දුටු ඇඩම් විස්මයට පත් විය.

"එක කාලයක, ෆා - හියන් නම් චීන පැවිදි නමක් ලංකාවට ආවා, බුදු දහම ඉගෙන ගන්න..." මිත්‍ර දිගු කතාවක් පටන් ගත්තේ ය. "එතුමා ගේ ආරක්ෂාවට සහ උපස්ථානයට ආවේ අපූර්ව යෝගී වරයෙක්. ඔහු තමන්ට කියා ගත්තේ 'ස්වර්ගයට සමාන මහා සෘෂි හෙවත් වානර රජු' කියල යි. ඇත්තටම ඔහු ස්වරූපයෙනුත් මහා වානරයෙක් වගේ තමයි... දිග දෑත්, ඉදිරියට නෙරූ මුහුණ, පළල් හකු, සහ කුදු වූ කොන්ද නිසා. ඔහු ෆා - හියන් භික්ෂුව සමඟ ලංකාවට ආවේ යමක් සොයමින්. ඔවුන් දෙදෙනා පස්යොදුන් - කුකුළු කෝරළ මායිමේ පිහිටි ගල් ලෙණක ටික කාලයක් වාසය කළා...

"තවත් කාලයක මේ ලක්දිවට ආවා අරාබි වෙළෙන්දෙක්. නම, සිංදිබාද්... ඔබ ඒ ගැන නම් කියවලා ඇති...?"

ඩ්‍රේක් හිස සැලී ය. "ඔව්. අපි කියන්නේ සේලරු සින්බෑඩ්. ඔහු ගැන මම දන්නේ කතන්දර කීපයක් විතරයි."

"එතකොට ඔබ හොඳින් ම දන්නවා ඇති මාර්කෝ පෝලෝ ගැනත්...?"

නාවිකයා නැවතත් හිස සැළී ය. 

"මේ තියෙන්නේ ඔවුන් සිය අත් අකුරින් ම සටහන් කරගත් සංචාරක සටහන්..." මිත්‍ර සිය ඔඩොක්කුවේ වූ පාච්මන්ට් රෝල් කිහිපය සහ පුස්කොළ පොතක් සුරතින් ගෙන පැදුර මත තැබී ය. "ඔවුන් ලංකාවෙන් පිට වෙද්දී රහස් දූරය විසින් මේවා රාජසන්තක කළා. මේවා මුල් පිටපත් නිසා ඉතා ප්‍රවේසමෙන් පරිහරණය කළ යුතුයි. ඒ වගේ ම, ඔබ ගවේෂණය කළ යුතු කොටස් විතරයි මම ඔබට මේ දෙන්නේ..."

ඩ්‍රේක් ගේ මුහුණේ පැවති සාමාන්‍ය පෙනුමට යටින්, ඔහුගේ දිළිසෙන දෑසේ මතු වූ උද්යෝගය මිත්‍ර දුටුවේ ය.

"මේ සියලු දෙනා ම ඉතාම උවමනාවෙන් හොයලා තියෙනවා ඇත් සොහොනක් ගැන. රංචු වශයෙන් ජීවත් වෙන සත්තු තමන් මරණයට පත් වෙන්න ආසන්න බව දැනෙන විට රංචුවෙන් ඉවත් වෙලා යනවා. බල්ලන්, නරි, වගේ සත්තු... ඊට වඩා ගොඩක් බුද්ධිමත් සතුන් කොටසක් වන අලි ඇත්තු, මරණාසන්න සාමාජිකයන් ට රැළෙන් ඉවත් වෙලා ගිහින් මරණයට පත් වෙන තුරු හොඳින් ජීවත් වෙන්න උපකාර කරනවා කියා විශ්වාස කරනවා. ඒ කියන්නේ, ශක්තිමත් තරුණ ඇත්තු කීපදෙනෙක්, මහළු ඇතුන්ට රැළෙන් පිට වෙලා එක්තරා තැනකට යන්නත්, මිය යන තුරු එතැන ජීවත් වෙන්නත් උපකාර කරනවා කියලා...

"ඒ වගේ ම මේ දූපතේ ඉන්නා සෑම අතෙක් ම වයසට ගිහින් මිය යන්න කිට්ටු වන විට තමන්ගේ ජීවිතයේ අවසාන කාලය ගත කරන්න, එක ම ස්ථානයකට යන බව විශ්වාස කරනවා. මිය ගිය අලියෙක් කියන්නේ දැවැන්ත විෂබීජ කන්දරාවක්. ඒ නිසා අලි ගැවසෙන වනාන්තරවල ඔවුන් මිය යාම සෑම සතෙකුට ම අහිතකරයි...

"ඒ වගේ ම මරණාසන්න අලි ඇතුන් සිටින තැන, සුරක්ෂිත තැනක් විය යුතු යි, ස්වාභාවික සතුරන්ට ළඟා විය නොහැකි. ඒ නිසා, සාමාන්‍යයෙන් ඇත් සොහොනක් ගැන කටකතා තිබුණත්, එහෙම තැනක් ඇහින් දුටු කවුරුවත් නෑ. 

"මේ ගැන කතන්දර පැතිරෙන්න ලොකුම හේතුව, ඒ වගේ තැනක තියෙන්න පුළුවන් ඇත් දල කන්දරාව යි. ඇත් දල කියන්නේ ලංකාවේ ඉතා ඈත අතීතයේ ඉඳන් ම කැටයම් සඳහා යොදා ගැනුණු අමුද්‍රව්‍යයක්, කල් පවතින වටිනා සුඛෝපභෝගී භාණ්ඩයක්, ඒ වගේම ජාත්‍යන්තරව පිළිගැණෙන ඉතාම වටිනා වෙළෙඳ භාණ්ඩයක්.

"අන්න ඒ නිසා... රාජකීය භාණ්ඩාගාරයේ අවධානය මේ පුරාවෘත්තය දෙස යොමු වෙලා තියෙනවා."

"නමුත් සින්බෑඩ් ගිහින් තියෙනවා නේ මේ කියන ඇත් සොහොනට." ඇඩම් කතාවට බාධා කළේ ය. "ඔහුගේ සෙරන්ඩිබ් චාරිකාවේ දී ඔහු ඇත් සොහොන දකිනවා..."

...නමුත් සින්බෑඩ් ගිහින් තියෙනවා නේ මේ කියන ඇත් සොහොනට...

https://mir-s3-cdn-cf.behance.net/project_modules/disp/be5d8921266615.562fe4c16a841.png

"නෑ..." මිත්‍ර සිනාමුසු ව පැවසි ය. "සිංදිබාද් නම් කවදාවත් ඇත් සොහොනකට ගියේ නෑ. ඔහු කළේ ඒ වගේ දේ ගැන තියෙන පරණ කතාන්දර එකතු කරපු එක විතරයි. ඒ විදිහට එකතු කරලා ඔහු ගොතපු කතාන්දර ගැන තමයි ඔබ ඔය කියන්නේ. ඔහු එකතු කරපු කතා ගැන මේ චාරිකා සටහන්වල සඳහන් වෙනවා. නමුත් මේ සියලු දෙනාගේ ම ලියවිලි ඉතා ප්‍රවේසමින් අධ්‍යයනය කරලා, ගළපා ගත්තොත්, ගොඩක් දුරට අපට ගවේෂණය කරන්න, මේ දූපතේ එක ඉසව්වක් තෝරාගන්න පුළුවන් වේවි...

"ඔබ උවමනා තරම් කාලය අරගෙන, සාවධානව මේ කටයුත්ත කරාවි කියලා අපි අපේක්ෂා කරනවා. ඒ වගේම මේ ලියවිලිවලට හාණි නොවන විදිහට, ඉතා ප්‍රවේසමෙන් පරිහරණය කිරීමත් බලාපොරොත්තු වෙනවා..."

මිත්‍ර තමන් ගෙනා සියලු දෙය නැවත ඔළගුවට බහා ඩ්‍රේක් ඉදිරිපසින් තැබී ය. ඔහු නැගිටිනවාත් සමඟ ම නාවුකයාත්, ධනසේකරත් නැඟී සිටියහ. දෑත් එකතු කර ඔවුන් දෙදෙනා ට ආචාර කළ උඩුමුල්ලේ නිළමේ දොරෙන් එළියට පිය නැඟී ය. 


http://www.internationalhero.co.uk/j/jetlimonkey.jpg
'ස්වර්ගයට සමාන මහා සෘෂි හෙවත් වානර රජු'

*    *    *

කොස් කොලවල නැටි නොපෙනී යන්නට ආසන්න තරමට ඇඳිරි වැටීගෙන එයි. දහවල් කාලය නිදැල්ලේ තණ කමින් ඒ මේ අත ඇවිද ගිය ගොනුන්, ආපිට හැරී තම ගාල් වෙත යන වේලාව යි. ඉරබටු තරුව බටහිර අහසේ පායා එන ආකාරය මුතු මැණිකේ දුටුවා ය. ඈ මිදුලේ සිටුවා තිබූ ඉද්ද සහ වතුසුද්ද ගස්වලින් මල් නෙලමින්, වමතේ වූ කුඩා මල් වට්ටිය සකසමින් සිටියේ සවස බුදුන් වැඳීමට ය. ධනසේකර වළව්වේ ඉදිරිපස මිදුලේ සවිමත් ලී කනු හතරක් සිටුවා, ඒ මත තනා තිබුණු විශාල මල් පැල, තුනී ලෑලි කෑල්ලකින් කොටස් දෙකකට බෙදා තිබුණි. වඩා විශාල කොටස බුදු පිළිමයකට වෙන් වුණු අතර අනෙක් පස වූ කුඩා පිළිමය අවලෝකිතේශ්වර නාථ බෝසතුන්ගේ විය.

කඩුල්ලෙන් ඇතුල් වූ තිරික්කලය දුටු තරුණ කුමාරිහාමි මල් වට්ටිය ද ගෙන වළව්වේ ආලින්දය වෙත පිය මැන්නා ය. තිරික්කලයෙන් බට මහළු වෙද මුදලි තුමා උරහිසේ වූ උතුරු සළුවෙන් පවන් සලා ගනිමින් ආළින්දයේ වැල් ඇඳ මත වාඩි විය.

තිරික්කලය දක්කාගෙන වළව්වේ පිටුපස ට යන ටිකිරි බණ්ඩාර ආපසු හැරී බැලුවේ තම නැගණිය ගේ පියවර හඬ ඇසීමෙනි.

හණි හනික සිය සොයුරාට ළං වූ ඈ රහසින් කතා කළා ය.

"අයියන්ඩි, මොනවද මේ වෙන්නෙ...?"

"මොනවද?"

"අනේ මන්දා..." ඈ පැකිළුණා ය.

නිහඬව ම තිරික්කලය මඩුවට ගෙන ගිය තරුණයා, ගොනා ලිහා දමා විශාල හැළියට පුන්නක්කු කළවම් කළේ ය. එය ඔසවා ගවයා ගේ මුව ට ළං කරන්නට මුතු මැණිකේ ද සිය සොයුරාට සහාය වූවා ය. 

ගව ගාලේ බංකුව මත වාඩි වූ ටිකිරි බණ්ඩාර පුවක් කෑල්ලක් කටට දමා ගනිමින් සිය නැගණිය වෙත හැරුණේ ය.

"ඇන්ඩර්සන් ගැන නං, මාත් ඒ තරම් දෙයක් දන්නෙ නෑ. රජවාසලේ මොන මොනව හරි රාජකාරි වැඩ ඒ මනුස්සයට පවරලා කියල තමයි දන්නෙ..."

"එතකොට අයියණ්ඩි දවල් වරුවෙ එයත් එක්ක මොනවද කරන්නෙ?"

"උන්දැ පොත්ගුලට වෙලා පරණ වෙද පොත් කියවනව." තරුණයා දිගු සුසුමක් හෙළා සිය පපුව සැහැල්ලු කරගත්තේ ය. "මම ඒකට උදව් කරනව. ඒක නං කරන්නෙ විනෝදයට යි, ඉගෙන ගන්න යි කියල තමයි පේන්නෙ..."

"රජ්ජුරුවො ඔය දෙන්නා ලවා පරණ නිධානයක්වත් හොයනව නෙවෙයි නේද?"

"නුහුගුනේද නගා?" ටිකිරි බණ්ඩාර නොරිස්සුම් සහගත බැල්මක් නැඟුනු මුහුණ පසෙකට හරවා ගත්තේ ය.

"රාසිං දෙයියො ගාව රාජකාරි හරිම අවදානං නේද අයියණ්ඩි? මේ මනුස්සයා රාජකාරියට අරගෙන ඕලන්දක්කාරයන්ගෙ ඔත්තු බලන්ඩවත් යවයි ද?" 

"සුදු හම නිසා නේද?"

මුතු මැණිකේ හිස වැනුවා ය.

"එහෙම දෙයක් නං අපට දැනගන්න ලැබෙයි නෙ..."

"අනේ මන්දා... මේ වතාවෙ මොන ගිණිගෙඩියද්ද දන්නෑ?" ඇගේ හඬ බිඳුණේ ය. උගුර හිර කරමින් නැඟී එන ඉකියත්, ගැහෙන්නට ගත් උර හිස් දෙකත් සඟවාගන්නට මෙන් ඈ ගෙතුළට දිව ගියා ය.

*    *    *

සේරුවාවිල මහා සෑයේ නටඹුන් ගොඩැල්ල ඉදිරිපිටදී, තම දෙපා මුල වැඳ වැටුණු විදේශිකයාගේ හිස සුරතින් පිරිමැදි ලුණුගල ධර්මකීර්ති උන්නාන්සේ, ආශීර්වාද කළේ හදවතින් ම ය.

"ටිරෙල් උන්නැහේ ගියාට පස්සේ... අපට තමයි බොහොමත් ම පාඩුව..."

"එහෙමයි අපෙ උන්නාන්සේ..."

"එහෙමයි උන්නාන්සෙ. මේක රජවාසල කැඳවීමක් නෙව..." ගන්තලාවේ රටේ මහත්තයා සිය හඬ අවදි කළේ ය. "මුන්නැහැට විතරයි එන්ඩ කියලා තියෙන්නෙ. දරු පවුලකුත් වෙච්චි එකේ, මුන්නැහැ ආපහු මේ පැත්තෙ ඒවි..." 

"අපි ගෙහුං එන්නං උන්නාන්සේ..." ඉන්ද්‍ර අවසර ගත්තේ ය.

"හා හා... හොඳා හොඳා... මීමුරේ නිළමෙ ඇත්තො... අපේ ටිරෙල් උන්නැහැ පරවේසමෙං ආපිට එවමුකො..."

සුදු අශ්වයෙකු පිට නැඟුණු ඉන්ද්‍ර ද, දුඹුරුවන් අසු ගත් ටිරෙල් ද ගුරු පාර දිගේ නොපෙනී යන තුරුත් දිසානායක රටේ මහතාත්, ධර්මකීර්ති උන්නාන්සේ ත් රැළි වැටුණු දෑසින් බලා සිටිය හ.




28 කොටස 

Thursday, January 14, 2021

අවසානයක් නොවේ - 26

"...මේ රට ඇතුළෙම ක්‍රියාත්මක වෙනවා, රටේ තියෙන සම්පත් සූරාකන, එහෙම නැත්තම් උකහාගෙන විකුණන, එහෙමත් නැත්තං විනාශ කරලා දාන කීප දෙනෙක්. අර අද අපි පස්සෙන් ආවෙ එහෙම එක්කෙනෙක්...

"ඉතිං ඇයි ඔයාලා එයාලව අල්ලලා නඩු දාන් නැත්තෙ?"

"අපි කාලෙකට කලිං ඒක උත්සාහ කළා. ඒත් නඩු කියන්න සාක්ෂි හොයන්න වෙනව. ඒ සාක්ෂි සාධාරණ සැකයකින් තොරව ඔප්පු කරන්න වෙනව. අර වගේ සූක්ෂ්ම හතුරො එක්ක ඒක කරන්න බෑ. ඒගොල්ලො දෙයක් කරන්නෙ සාක්ෂි ඉතුරු කරලා නෙවෙයි. බලන්න, අර ඔයාට ඊයෙ රෑ අපි එවපු ඊමේල් එක දැනගෙන තමයි අද අර එළවලු කඩේ පිපිරෙව්වෙ අර ගොල්ල."

පළමුවෙනි කොටස

තුන්වෙනි කොටස

විසි පස්වෙනි කොටස

සුභාෂ් ගේ දෙතොල වෙව්ලීය... කිහිප මොහොතක් තිස්සේ ඔහු තම මුවින් හඬක් පිටකරගැනීමට, සිතුවිලි වචනවලට පෙරළා ගැනීමට ආයාස ගත්තේ ය.

"ඒ කියන්නෙ... ඒ අය මාව මරන්නද හැදුවෙ?"

තාරා සිය හිස සෙමෙන් සිරස්ව චලනය කළා ය. 

"ඒ විතරක් නෙවෙයි සුභාෂ්..." ඈ භෝජනාගාරයේ කවුන්ටරය පිටුපස සවි කර තිබූ රූපවාහිනිය දෙස බලන ලෙස ඔහුට හිසින් සංඥා කළා ය.

රූපවාහිනියේ ශබ්දය භෝජනාගාරයේ සිටින්නන් හට කරදරයක් නොවන පරිදි අඩු කර තිබුණි. එහි දිස් වූයේ, තරුණයන් දෙදෙනා මීට මද වේලාවකට පෙර සිටි රේල් ගේට්ටුව අසළ දර්ශනයයි. එළවලු කඩයේ ඉදිරිපස මුළුමණින්ම විනාශ වී... දුම් දමන සුන් බුන් ගොඩක් බවට පත් වී තිබෙන අයුරු එහි පිළිබිඹු විය. 

"...ගෙළිඔය ප්‍රදේශයේ හදිසි අකුණු පහරකින් වෙළෙඳ සැලක් සුන් වෙයි..." රූපවාහිනී තිරයේ පහළ ක්ෂණික පුවත් තීරුවේ සටහන් වී තිබුණි. 

සුභාෂ් ගේ පුළුල්ව විවර වූ දෑසේ සටහන් ව තිබූ විමතිය තාරා ගේ දෙනෙතට ලක් විය. 

"අකුණක්?"

"ඒක තමයි." තරුණිය පහත් හඬින් කීවාය. "...ඔයා පස්සෙ එලවන්නෙ ලේසි පාසු උදවිය නෙවෙයි."

"අකුණක්? අකුණක් ගහන්න අහසෙ වැහි වළාකුලක්වත් තිබුණෑ?"

"හිමින් කතා කරමු..." ඈ නැවතත් තම සුරත මේසය හරහා දිගු කොට, ඇඟිලි තුඩින් තරුණයාගේ අත අල්ලා ගත්තා ය. ඇගේ ස්පර්ෂයෙන් සුභාෂ් නැවතත් සිහි එළවා ගත්තේ ය.

"දැන් මම මොකද කරන්න ඕනෙ? අපේ ගෙදරටත් කරදරයක් වෙයිද?"

"නෑ සුභාෂ්... අපි ඒ සේරම බලාගන්නම්. ඔයා මාත් එක්ක යන්න දැන්ම එන්න. මම ගෙදරට පණිවිඩයක් යවන්නම්... දැන් ඔය ෆලූඩා එක ඉවර කරන්න. අපි මෙතන හිටිය කාලය හොඳටම ඇති."

තරුණයා අයිස් ක්‍රීම් දියවී ගිය ෆලූඩා වීදුරුව පානය කළේ, පිපාසයට දිය බොන්නාක් මෙන් ශීඝ්‍රයෙනි. 

"මාත් එක්ක එන්න..." තරුණිය නැඟිට කවුන්ටරය වෙත ගියා ය, පිටුපසින් එන ධනසේකර තරුණයා ද සමඟ... අයකැමි ට පිටුපසින් සවිකර තිබූ ආරක්ෂක කැමරාව දෙසට හිස ඔසවා හොඳින් බැලූ ඇය, මුදල් ගෙවා සුභාෂ් ද කැටිව දොරෙන් එළියට පියවර නැඟුවා ය.

ඔවුන් දෙපළ රතු මස්ටෑං රථයට ගොඩවී දොර වසා ගනිත් ම, පාරේ දෙපසින් ම වේගයෙන් පැමිණි රෝයල් එන්ෆීල්ඩ් බයික් දෙකක් භෝජනාගාරයේ රථ නැවතුම් අංගනයට ඇතුල් විය. ඉන් එකක වූයේ අත් නැති හම් ජැකට්ටුව ඇඳ සිටි උස මහත තරුණයා බව සුභාෂ් නෙත් කොණින් දුටුවේ ය. එකෙණෙහිම මෝටර් රථය පනගැන්විණ. යතුරු පැදි කරුවෝ බයික් නතර කොට, බසිද්දී, තාරා අත්ල සුක්කානම මත තබා කරකවමින් ශීඝ්‍ර ලෙස කාර් රථය වම්පැත්තට හරවමින් පාරට ඇතුල් කර, වැලිගල්ල දෙසට වේගයෙන් ධාවනය කරන්නට වූවා ය. ඒ දෙසට දිව ආ යතුරුපැදි කරුවෝ දෙදෙන, පාර අයිනේ නැවතුණහ. පාරේ ඈත දුහුවිල්ලෙන් වැසී යමින් තිබූ රතු පැහැ මෝටර් රථය, වංගුවත් සමඟ නොපෙණී ගියේ ය. එකිනෙකා වෙත හිස සැලූ දෙදෙනා, නැවතත් යතුරු පැදි වෙතට පිය එසවූ හ.

*    *    *

දා හත් වන සියවසේ දී, මිනිසුන්ගේ අවධානයට ලක් නොවී වේගයෙන් රිය හෝ අසු ධාවනය කරමින් සතුටු වීමට හැකියාවක් සිංහලේ රාජධානිය තුළ තිබුණේ නැත. කන්ද උඩරට භූ විෂමතාව මෙන්ම, රාජධානියේ ආරක්ෂාව තකා මං මාවත් පුළුල්ව ඉදි නොකිරීමේ සම්ප්‍රදාය ද ඊට බලපෑ තවත් කරුණු විය. එහෙත් සැන්දෑවේ මහනුවර ප්‍රධාන වීදිය දිගේ ධාවනය වූ අසුගේ සැළකිය යුතු වේගයක් තිබුණේ ය. අසු කුර ගැටෙන හඬ කණ වැකුණු පදිකයන් පාරෙන් ඉවත් වී විමසිල්ලෙන් බැලුවේ අසරුවා ගේ හැඩ හුරුකම ය. 

උසැති අසරුවා ඇඳ සිටියේ නිල් වන් ප්‍රංශ නාවික ඇඳුම ය. ඔහුගේ වැවුණු රන්වන් කෙස් වැටිය අසු උස් පත් වන රිද්මයට ම හිස පිටුපසින් සැලෙමින් පැවතිණ. නාවුක කබායේ රිදී පැහැ බොත්තම් ද, බඳ පටියේ වම් පසින් එල්ලුණු අද්මිරාල් ධූරයේ සම්මානිත කඩුපත ද බැසයමින් පැවති ලා රත් පැහැ හිරු රැසින් දිළිසුණි. එපරිද්දෙන්ම ඇඩම් ගේ සිතෙහි ප්‍රබෝධය ද, නොඉවසිලිමත්බව ද පිරී තිබුණේ ය.

"තොප වෙත පැවරුණු පළමු රාජකාරිය ම ඉතා මැනවින්, ඉතා උනන්දුවෙන් සහ කැපවීමෙන් ඉටු කිරීම අප අගය කරනවා..." යි රාසිං දෙවියෝ රාජසභාවේ දී ඔහු අගැයීමට ලක් කළේ ඊට අඩ හෝරාවකට මත්තෙනි.  "... ඕලන්දක්කාරයන්ගේ සීමාව ට ඉතා ආසන්න තැනකටයි තොප යැවුණේ. එතැනදී අනවශ්‍ය අවධානයට ලක් නොවී, ඉතා සූක්ෂ්ම ලෙස මේ රාජකාරිය ඉටු කරවාගෙන පැමිණීම අප විශේෂයෙන් අගය කරනවා..."

ධනසේකර වළව්වේ කඩුල්ල පැන්නවූ කළුවන් අශ්වයා දුටු ටිකිරි බණ්ඩාර ගෙතුළට වැදුනේ නාවුකයාගේ පැමිණීම සිය පියාට සැළකිරීමට ය. ඇතුලු ගැබෙහි කතා බහ අසා සිටි තරුණ කුමාරිහාමි ද සිය මව පිටුපසින් ආලින්දයට ඇදී ආවාය. වළව්වේ ගෝපුර අසළට අසරුවා ළඟා වෙද්දී අසු කුර හඬ ආළින්දය පුරා දෝංකාර දුන්නේ ය. 

ධනසේකර පවුලේ ඇත්තන් තමන් පිළිගැනීමට ඉතා උද්යෝගයෙන් සිටින බව ඇඩම් වටහා ගත්තේ ඔවුන්ගේ සිනාමුසු මුහුණු සහ ඉරියව්වලිනි. ධනසේකර කුමාරිහාමි ගේ රත්පැහැ ගැන්වී ආ දෙකොපුල් සහ බිමට හැරවුනු දෙනෙත් දකිත් ම, නාවුකයාහට සිය දෑත් දෙපා අවසඟ වී යන්නාක් මෙන් හැඟුණේ ය. 

*    *    *

"මම කොහෙත් ම කැමති නෑ මගෙ වැඩ ගැන කවුරුවත් ඔත්තු බලනවට" අග්නි ගේ මුහුණේ සෑම අඟලකින් ම ප්‍රකාශ වුණේ අප්‍රසාදයයි. 

ශෛලමය බිත්ති වලින් සැදුනු ශාලාවේ බිම එළන ලද පළස් මත සිව් දෙනා මුහුණට මුහුණ ලා වාඩි වී සිටියහ. ඔවුන් මැද වූ බටපොතු වට්ටි කිහිපය පිරී තිබුණේ විවිධාකාර පළතුරු, උක් දඬු, විළඳ සහ කැවිලි වලිනි. 

"අපි වාඩිලාගන්න තැන පවා කලින් සැළසුම් කරගෙන තිබුණෙ. ඒක ගැන දන්නෙ අපි හතර දෙනා විතරයි. ඒ පළාතෙ වැද්දො නෑ. කාලෙකට ඉහත පරංගි ඔත්තුකාරයො ගැවසුණු නිසා වැද්දො ඒ පළාත අතෑරලා ගිහින් සෑහෙන කල්. 

"අනික, ඒ ඔත්තු කාරයා හැසිරුණු හැටි! ඒ මනුස්සයා ගේ පියවර මට විතරක් නෙවෙයි, අර නෝර්ඩික් අද්මිරාල්ටත් දැනුණා... එහෙම අයද ඔත්තු බලන්න එවන්නෙ?"

සුමන සිය සුරත ඔසවද්දී අපේක්ෂිත තට්ටු කිරීමෙන් වැළකීමට මිත්‍ර සිය හිස ඇළින් කරගත්තේ ය. 

"ඒ රුද්‍ර..." මිත්‍ර කීවේ එක වරම ය. "එයා අකමැති වුණා අග්නි නොදැක ආපහු යන්න. මමයි එයාට කිව්වෙ අග්නි වාඩිලාගන්න හිතාගෙන උන්න තැන. මං හිතුවෙ නෑ ඔය වගේ දෙයක් කරයි කියලා..."

"රුද්‍ර කරන්නේ හිතාගන්න බැරි වැඩ තමයි. අවදානමක් ගැන කිසිම සැළකිල්ලක් නෑ. ටිකක් හිතල බලන්න එයා ඉන්න හැටි... ශක්ති ත් එයාටම ගැළපෙනවා..."

"අග්නි ගේ වාර්තාව ඉවර නම්..." ඉන්ද්‍ර සිය හඬ අවදි කළේ කාන්තාවගේ දෝෂාරෝපණයේ කෙළවරක් දැකීම ඉතා ඉක්මණින් අපේක්ෂා කළ නොහැකි බව වැටහීමෙනි. "අපි ඉස්සරහට කරන දේ ගැන කතා කරමු."

"අග්නි ඩ්‍රේක් ට කියා දුන්න ඉතිහාස කතන්දරය ප්‍රමාණවත් කියල මට හිතෙනව." සුමන කීයේ ය. "ටිකිරි බණ්ඩාර මඟින් අපට දැනගන්න පුළුවන් ඒ කතාව ඔහුගේ ගවේෂණයට බලපාලා තියෙන තරම. මුතු මැණිකේ කුමාරිහාමි බේරාගැනීමත් එක්ක ටිකිරි බණ්ඩාර ඩ්‍රේක් එක්ක බොහොම කුළුපග වුණා. අනුමානයක් නැතුව ම ඖෂධ ගැන තමන්ගෙ කුතුහලය සංසිඳුවා ගන්න ඔහු ටිකිරි බණ්ඩාර වෙත හැරෙනවා. මිත්‍ර ට පුළුවන් ඒ දෙපළ ගැන සෝදිසියෙන් ඉඳලා තවදුරටත් කරුණු දැනගන්න." 

"...එහෙම එකක් කොහෙද තියෙන්නෙ? ඒක සිංදිබාද් ගොතලා හදපු කතාවක් නේ..."

https://cdnb.artstation.com/p/assets/images/images/001/421/527/large/galina-levchenko-126-southelephantgraveyard.jpg?1446125106

මිත්‍ර හිස සළමින් එකඟතාව පළ කළේ ය. "ඒ වගේම, ඩ්‍රේක් අග්නිට යි අපටයි කියාපු කතාව ඇත්තද කියන එකයි, ඔහු අපට නොකියාපු දේ කොපමණ තියෙනවාද කියන එකයි ත් දැනගන්න පුලුවන් වෙයි. ඒ අතරෙ මම තව යෝජනාවක් කරන්න කැමතියි...

"පාරාදීසයේ උල්පත හොයාගෙන ආව අලුත්ම ආගන්තුකයා ට... මට හිතෙනව, ඒක ම හොයාගෙ ආව මුල්කාලීන සංචාරකයෙක් මුණගැස්වීම හොඳයි කියලා. මොකද හිතන්නෙ මී ළඟ රාජකාරිය විදිහට අලි ඇතුන්ගේ සුසාන භූමිය සොයාගන්න පවරමු ද?"

"එහෙම එකක් කොහෙද තියෙන්නෙ?" ඉන්ද්‍ර ඇසී ය. "ඒක සිංදිබාද් ගොතලා හදපු කතාවක් නේ."

"ඔව්. නමුත් මේ ලංකා දීපයෙ අපි නොදන්න තැනුත් තියෙන්න පුළුවන් කියන අදහස ඩ්‍රේක් ගෙ ඔලුවට දාන්නත්..." මිත්‍ර සිය වමතේ ඇඟිලි එකිනෙක දකුණතේ දබරැඟිල්ලෙන් නවමින් කියාගෙන ගියේ ය. "...සාහිත්‍ය දත්ත ඔහු කොයිතරම් ගැඹුරට අධ්‍යයනය කරනවාද කියා දැනගන්නත්, ඒ වගේම අපි ඔහුගේ සගයා සහායට ලබා දෙමු... එතකොට ටිරෙල් ඕඩින්සන් ගැනත් යමක් අපට දැනගන්නත්... පුළුවන් වෙයි."

"ඔය අදහස රාජසිංහ රජතුමාගේ හිතට ඇතුල් කරන්න නම් පුළුවන් වන්නේ යම, නුඹට ම තමා." ඉන්ද්‍ර, සුුමන ගේ දෑස්  දෙස කෙළින් බැලුවේ ය. "රණ ශූරයෙක් හැටියට නුඹ ලබාගෙන තියෙන කීර්තිය ත්, රාජ ප්‍රසාදයත් එක්ක එතුමා ගළගොඩ නිළමේ ගේ අදහස්වලට ලේසියෙන් ම එකඟ වෙනවා. නමුත්, අපි උවමනාවට වඩා දේ ඉල්ලනවා කියා එතුමාට නොසිතෙන හැටියකට කරන්න පුලුවන් නම් මම එකඟයි."

"අපි මුලින් ම පොත පතේ තියෙන දේ එකතු කරලා සොයා බලන්න පවරමු. රජතුමාටත් ඒ එක්කම අදහස ලබා දෙමු. ක්ෂේත්‍රයට යැවීම ඊට පස්සෙ කරන්න පුළුවන්. එතකොට ටිරෙල් ගැන කතා කරන්න ටික කාලයක් තියෙනවා." සුමන මිත්‍ර දෙස බලා, අග්නි දෙස නෙත් කොණින් බැලී ය. "කුරුඳු ළිහිණි රාජකාරියේ සාර්ථකත්වයත් එක්ක ම මේ කටයුත්තත් අග්නි ම ඉටු කිරීම හොඳයි කියලා මම හිතනවා."

තරුණිය ගේ තියුණු බැල්මෙන් මිදීමට සුමනත්, මිත්‍රත් ඉන්ද්‍ර දෙස බැලූ හ.

"ඔතන තියෙන අවදානම නුඹලාට පේන් නැද්ද?" අග්නි ගේ කටහඬෙ හි පාලනය කරගත් වේගවත් බවක් විය. "ඇත් සොහොන ගැන ලියවිලා තියෙන දේත්, කටකතාත් හැම එකක ම සඳහන් වෙන්නෙ සිරිපාද අඩවිය ගැන..."

 

27 කොටස...

Sunday, January 3, 2021

අවසානයක් නොවේ - 25

"ඔයා නේද සුභාෂ් බණ්ඩාර ධනසේකර? ටිකිරි බණ්ඩාර ධනසේකර මහත්තයගෙ මුණපුරා?"

පළමුවෙනි කොටස

තුන්වෙනි කොටස

විසි හතරවෙනි කොටස

"ඔයා... ඔයා කොහොමද අපෙ අත්ත ගැන දන්නෙ?"

ඈ සිනාසුනා ය. වැවු තලයක් මතට සිහින් කැටයක් වැටුණු කළ නැඟී පැතිරෙන දිය රළ සේ... ඒ සිනහව ක්ෂණිකව අතුරුදන් වී විමසිලිමත් බව ආරෝපණය විය. ඈ කෙටි බැලුම් කිහිපයකින් හාත්පස විමසුවා ය.

"මම ඒ විස්තර සේරම කියන්නම්. නමුත් දැන් හදිසි තත්ත්වයක් තියෙනව. ඉක්මණට වාහනේට නගින්න" 

තාරා ආපසුු හැරී මෝටර් රථයේ දකුණු පස දොර වෙත යද්දී, සුභාෂ් විපිළිසර විය. තරුණිය රියදුරු අසුන පැත්තේ දොර ඇර ගෙන, වම් පය වාහනය තුළට රුවා ගනිමින් ගෙළ හරවා තරුණයා දෙස බැලුවා ය. ඇගේ දෑසේ වූ තියුණු බැල්ම දෙස බලාගෙන තවත් සිටි තැන සිටිය නොහැකි බව සුභාෂ් ට හැඟුනි. ඔහු ද මෝටර් රථය වෙත දිව යන්නට පටන් ගත්තේ ය. අඩි දෙක තුනක් පැන වාහනයේ වම් පස දොර ළඟට ළඟා වී... දොර හැඬලය ඇද, දොර ඇරගෙන... ඉදිරිපස මඟී ආසනයේ වාඩිවෙත් ම, තමන් සිටි එළවලු කඩයේ පිපුරුමක් වූ බව තරුණ ධනසේකරට දැනුණේ ය. එහි ශබ්දයත් සමඟම පිපුරුමෙන් හටගත් වායු තරංග මාළාවේ කම්පණය සහ උණුසුම ඔහු ගේ ඇඟට දැනිණ. 

"දොර වහගන්න!" තාරාගේ හඬ විධානාත්මක හා නිශ්චිත විය.

තවත් කිසිවක් නොසිතූ සුභාෂ් දොර ඇද මහහඬක් නැඟෙන සේ වසා ගත්තේ ය. අවටින් නැඟුණු හඬවල් මිළින වී බොඳ වී යනු ඔහුට දැනුණි. තරුණිය ඉතා දක්ෂ අන්දමින් වාහනය පළමු ගියරයට දමා ගෙන, ඉදිරියට ගත්තා ය. දුම්රිය එන බවට සංඥා කරන සීනුව ටං ටං ටං හඬින් නාද වන්නට ගත්තේ ය. රේල් ගේට්ටුව සෙමෙන් පහත් වීගෙන එන හැටි වින්ඩ්ෂීල්ඩය හරහා තරුණයා ගේ ඇසට ලක් විය. ඇක්සලරේටරය හා ක්ලච් පැඩලය මත සිය දෙපා බුහුටි ලෙස මෙහෙයවමින්, ළඟ ළඟ ගියර් මාරු කළ තාරා, රේල් පාර හරහා මස්ටෑං රථය පදවද්දී, රේල් ගේට්ටු වැසි යන්නට පටන් ගත්තේ ය. රේල් ගේට්ටුව පසු කරද්දී මෝටර් රථය පැයට කිලෝමීටර් හැත්තෑව ද පසු කළ බව ස්පීඩෝ මීටරයෙහි කටුවෙන් දැක්වෙනු නෙත් කොණින් දුටු ධනසේකර තරුණයා, පසුපස හැරී බැලුවේ තමන් පළා යන්නේ කුමකින්දැයි දැන ගැනීමට ය. 

රේල් ගේට්ටුව වැසෙන්නට ඔන්න මෙන්න කියා තිබියදී, ඒ හරහා වේගයෙන් ධාවනය වූයේ මිලිටරි කොළ පැහැයෙන් යුතු රෝයල් එන්ෆීල්ඩ් මෝටර් සයිකලයකි. ගුඩු ගුඩු හඬින් ශබ්ද නඟමින් එය වේගයෙන් මස්ටෑං රථය පිටුපස හඹා එන බව පෙනුණි.


"කොහොම කෙනෙක් ද බයික් එකේ එන්නෙ?" - "උස මහත කොල්ලෙක්..."


"කොහොම කෙනෙක් ද බයික් එකේ එන්නෙ?" තාරා ගේ හඬෙහි හෝ ස්වරයේ කිසිදු කළබලයක් නොවී ය.

"උස මහත කොල්ලෙක්..."

"ඔහොමම පිටිපස්සෙ සීට් එකට ගිහිං, හොඳට බලලා, විස්තර කරන්න. බයිනොක්‍යුලර්ස් එකක් ඇති පිටිපස්සෙ.."

"විස්තර...? මොනවද?"

"ඇඳුම්, හැඩරුව, හැම දෙයක් ම."

තම අසුනේ ඇන්ද පහත් කරන ලීවරය සොයාගත් ඔහු එයින් ඇන්ද පිටුපසට පහත් කරගෙන, පිටුපස අසුනට සිය උසැති සිරුර තල්ලු කර ගත්තේ ය. 

"ඇලුමිනියම් පාට හාෆ් හෙල්මට් එක. ස්ලීව්ලස් ලෙදර් ජැකට් එකක් දාගෙන, නිල් පාට ඩෙනිමක් ඇඳලා..." සුභාෂ් වාර්තා කිරීම ඇරඹී ය.

"රැවුළ?" 

"මූණ පුරා රැවුල ලස්සනට වවලා... සුදු හම, ජිම් යන කොල්ලෙක්... කළු සන්ග්ලාස් දාලා."

"වම් අතේ උරිස්ස හරියෙ පච්චයක් තියෙනව පේනවද?" ඉදිරි කණ්නාඩියෙන් පසුපස බලමින් තාරා වේගයෙන් පටු කාපට් පාර දිගේ වාහනය පැදවූවා ය.

"ඔව්. මිටියකුයි, අකුණකුයි... අකුණ නිල් පාටයි, මිටිය දුඹුරු පාටයි..."

"ටිරෙල්...! දෙන්නං උන්දැට අද..."

"වම් අතේ උරිස්ස හරියෙ පච්චයක් තියෙනව පේනවද?" 

රතු මස්ටෑං කාරය පටු කාපට් පාර මැදින් වෙට්ටු දාමින් ධාවනය වූයේ පවනට බඳු වේගයෙනි. වාහනයේ ඇන්ජිමෙන් නැඟුනු හඬින් ම පාරේ සිටි මිනිසුන් හණි හණික දෙපසට පැන ගන්නා දර්ශනය පාරේ බොහො තැන්වල දකින්නට ලැබුණි. ඉදිරියෙන් ආ ත්‍රී රෝද රථ සහ කුඩා ලොරි පාරේ අයිනට හෝ අගලට හැරවීම ද, ඒඅයුරින්ම සිදු විය.

පුවක් කෑල්ලක් කටට විසි කරගනිමින් මහළු නිමල් පාරට අඩිය තැබුවා පමණි. එවිගස, එතැනින් පාස් වුණු කාර් රථය පිටුපසින් ඇදී ගිය සුළං පාරට හසු වූ පුවක් කෑල්ල මඟ වැරදී ඔහුගේ උරහිසට උඩින් ගොස් බිමට වැටුණි. 

"කොහෙ යනවද මංද මේ යක්කු..." යි මුමුණමින් පුවක් කෑල්ල සොයන්නට ආපිට හැරී පහත් වුණු මහල්ලාගේ පසුපසෙහි වැදී නොවැදී මෙන් මෝටර් සයිකලය ඉගිළුණි.

වම් පැත්තෙන් ඉදිරියෙන් වූ මුුුුුුුුස්ලිම් පල්ලිය දුටු තාරා, සුක්කානමට යටින් වූ කුඩා ලිවරයක් පහතට ඇද්දා ය. එවිගසම ඈ වාහනයට නිදැල්ලේ යාමට ඉඩ හරිමින් ක්ලච් පැඩලය පාගා ගෙන, ඇක්සලරේටරය නැවත නැවතත් පාගමින් අත හරිමින් වාහනයේ ඇන්ජිම රේස් කරද්දී, කලු දුම් වළාවක් වාහනයට පසුපසින් නැඟුණි. ඒ වන විට ඔවුන් සිටියේ මුස්ලිම් පල්ලිය අසළ වයි හංදියේ ය. හණික හෑන්ඩ් බ්‍රේක් ඇද්ද තරුණිය ක්ලච් පැඩලය අතහැර වාහනය ඇක්සලරේට් කරද්දී, රෝද කෑගස්සමින් කාර් රථය එක තැන කැරකුණේ ය. එයින් නැඟුනු දුහුවිල්ල ද කළු දුමාරයට එකතු වී ගන මීදුමක් මෙන් පැතිරෙද්දී, මෝටර් සයිකලයේ ඇංජිමෙන් නැඟුණු ගුඩු ගුඩු හඬ ද ළඟ ළඟ ම ඇසෙන්නට විය. ඒ වන විට මස්ටෑං රථය නතර වී තිබුණේ තමන් ආ දෙසට මුහුණ ලා හැරවී ය. නැවත පළමු ගියරයට මාරු කරගත් තරුණිය කාරය වේගයෙන් ඉදිරියට පැදවූවා ය. දුහුවිලි දුමාර වළාව ඉරාගෙන රතු පැහැ රථය වේගයෙන් ඉදිරියට එනු දුටු යතුරු පැදි කරුවා ට එක් මොහොතකට කළ යුත්ත සිතා ගත නොහැක විය. අගළට කැපුණු මෝටර් සයිකලය බිම පෙරළෙද්දී, යතුරු පැදි කරු අඩි කිහිපයක් පියාසර කොට කාපට් පාර සිපගත්තේ ය. 

පැති කණ්නාඩියෙන් බැලූ තරුණිය සැහැල්ලුවෙන් හඬ නඟා සිනා සුණා ය. සුභාෂ් ගේ මුහුණෙහි වූ වික්ෂිප්ත බැල්ම දුටු ඇගේ සිනහව තවත් වැඩි වී, එයින් ඇගේ දෙඋර ගැස්සෙන්නට ගති.

*    *    *

වේගය අඩු කරගනිමින් ඉදිරියට ආ රතු පැහැ මස්ටෑං රථය පාරේ වම් පස වූ දෙමහල් ගොඩනැගිල්ලක් අසළ නතර කෙරුණි. ඒ වන විට ඔවුහු ගෙලිඔය දුම්රියපොළ පසුකර කිලෝ මීටර් දෙකක් පමණ ගම්පොළ දෙසට ධාවනය කර තිබුණි. බොජුන්හලක් වූ එහි අංගනයේ වාහන කිහිපයක් නැවැත්වීමට ඉඩ තිබුණේ ය. ඒ දෙස තත්පර කිහිපයක් හොඳින් බලා සිටි තාරා, මෝටර් රථය මඳක් ඉදිරියට ගෙන දකුණු පසට හරවමින් නැවත පිටුපසට ධාවනය කර, ගොඩනැගිල්ලේ අංගනය තුළ වාහනය ගාල් කළා ය. 

"සුභාෂ්... අපි මොනව හරි බීලා කතා කරමු..." තරුණිය මෝටර් රථයේ දොර අරිමින් කීවා ය. සිය ගෙළ වම්පසට හැරවූ ඇය ඔහුගේ දෑස් දෙස බලා මඳ සිනාවක් පෑවා... ධනසේකර තරුණයා හිස සළමින් එකඟ විය. ඔහුගේ මුහුණේ ඇඳී තිබූ ගැටළු මුසු බැල්ම තාරා ගේ දෑසට මඟ හැරුණේ නැත.

වේටර් පළතුරු බීම සහ ෆලූඩා බඳුන් මේසය මත තබා ඉවත්ව යන තුරු සුභාෂ් කිසිවක් කතා කළේ නැත. 

"ඔයාට ප්‍රශ්න ගොඩක් ඇති." තාරා සෙමෙන් කීවාය. "සමහරවිට මේ සිද්ධ වෙච්ච හැම දෙයක්ම ඔයාට ප්‍රශ්නයක් වෙන්න පුළුවන්. මම එකින් එක... මුුල ඉඳන් ඔයාට විස්තර කරන එක තමයි මට පේන විදිහට හරි යන්නෙ..."

තරුණයා කිසිවක් නොකියා ඇගේ දෑස්, හුරු බුහුටි හැඩයකින් යුත් නාසය හා රත් පැහැ දෙතොල් අතර සිය දෑස් මාරුවෙන් මාරුවට එහා මෙහා යවමින් සිටියේ ය.

"ඔයා පහුගිය ඔක්තෝබර් 04 වෙනිදා ලේ දන්දීමකට ගියා..."

"ඔව්? ඒත්..."

"මම ඔක්කොම කියන්නම්..." තාරා මේසය හරහා අත දිගුකර සුභාෂ් ගේ ඇඟිලි තුඩු අල්ලා ගත්තාය. "හොඳ මල්ලි වගේ... මම කියන දේවල් අහගෙන ඉඳලා, ඊට පස්සෙ ප්‍රශ්න අහන්න..." තම ඇඟිලි තුඩුවලට දැනුණු ඇගේ ඇඟිලි වල සියුම් සුමුදු බව සුභාෂ් මවිත කරවී ය.

"ඒ ලේ දන්දීමෙදි තමයි ඔයාගේ ලේ ගණය, ඒ ලේවල තියෙන අනිකුත් සාධක ගැන පළමුවරට වාර්තා වුණේ. ඒ වාර්තාවෙන් පේනවා, ඔයා ගේ ලේවල ඉතාම දුර්ලභ ඇන්ටිජෙන් එකක් තියෙනවා කියලා. ඒ ඇන්ටිජෙන් එක මිට කලින් ලංකාවෙ වාර්තා වෙලා තිබුණෙ ඔයාගෙ අත්තා, ටිකිරි බණ්ඩාර මහත්තයා ගේ ලේවල විතරමයි. එතුමා ත් ඔයා වගේ ම නිර්ලෝභීව අවස්ථා ගණනාවක දි ලේ දන් දුන්නා. ඉතින් එයා නොදැන හිටියට, ජාතික ලේ බැංකුවෙ මං අර කියපු ඇන්ටිජෙන් වර්ගයේ සංචිතයක් තියාගෙන තිබුණා ඒ ඩොනේෂන්වලින්. පහුගිය අවුරුදු කීපයට කලින් ඔයාගෙ අත්තා මිය ගියා ට පස්සෙ, ලේ බැංකුවෙ තිබුණු සංචිතත් ටිකෙන් ටික අඩු වෙලා ගියා. ආපහු ඔයා පහුගිය ඔක්තෝබර් හතර වෙනිදා දන් දුන්නු ලේවල සාම්පලයෙන් තමයි මේ ඇන්ටිජෙන් ඒක ස්වාභාවිකවම අන්තර්ගත වුණු ලේ තියෙන ඩෝනර් කෙනෙක් අපිට අඳුනගන්න ලැබුණෙ.

"අපි ලංකාවෙ සීක්‍රට් සර්විස් එක විදිහට, මේ වගේ කේස් ආරක්ෂා කරනව. ඒ මොකද කියනවනම්, කවුරුවත් නොදන්නව වුණාට... ගොඩක් වෙලාවට ජනාධිපතිතුමත්, අඩුම ගානෙ ආරක්ෂක ලේකම්වත් දන්නෙ නෑ මෙහෙම සීක්‍රට් සර්විස් එකක් ලංකාවෙ ෆන්ෂන් වෙනව කියලවත්... මේ රට ඇතුළෙම ක්‍රියාත්මක වෙනවා, රටේ තියෙන සම්පත් සූරාකන, එහෙම නැත්තම් උකහාගෙන විකුණන, එහෙමත් නැත්තං විනාශ කරලා දාන කීප දෙනෙක්. අර අද අපි පස්සෙන් ආවෙ එහෙම එක්කෙනෙක්...

"ඉතිං ඇයි ඔයාලා එයාලව අල්ලලා නඩු දාන් නැත්තෙ?"

"අපි කාලෙකට කලිං ඒක උත්සාහ කළා. ඒත් නඩු කියන්න සාක්ෂි හොයන්න වෙනව. ඒ සාක්ෂි සාධාරණ සැකයකින් තොරව ඔප්පු කරන්න වෙනව. අර වගේ සූක්ෂ්ම හතුරො එක්ක ඒක කරන්න බෑ. ඒගොල්ලො දෙයක් කරන්නෙ සාක්ෂි ඉතුරු කරලා නෙවෙයි. බලන්න, අර ඔයාට ඊයෙ රෑ අපි එවපු ඊමේල් එක දැනගෙන තමයි අද අර එළවලු කඩේ පිපිරෙව්වෙ අර ගොල්ල.


26 කොටස...

වැඩිපුර බලපු ලිපි