පුනරාගමනික රාවණ...

වවුල් දොර පියන් දෑතින් තල්ලු කරමින් ජයලංකාර ඇතුල් වූයේ ය. නිදහස් මාවතේ පිහිටි පුරාවිද්‍යාඥයන්ගේ සමාජ ශාලාව මඳ අඳුරින් සහ දුමින් පිරුණු හුදෙකලාබව රජැයූ තැනක් විය. වසර ගණනාවක් තිස්සසේ සමාජ ශාලාව පවත්වාගෙන යන නිලධාරි මඬුල්ල, එහි පැවති පෞරාණික පෙනුම සහ අංගෝපාංග කිසිදු වෙනසක් නොකොට පවත්වාගෙන යාමට වගබලා ගත් හෙයින්: දුහුවිලි සහ සිගරැට් අලු වලින් පිරුණු අඳුරු මුලු, ඇදුම රෝගය ගැන බියෙන් තොරව ක්‍රියාත්මක කිරීමට කිසිවෙකුත් එඩිතර නොවූ පැරණි විදුලි පංකා, වාර්නිෂ් මැකී යමින් පැවති රවුම් මේස, මැද හරියට වන්නට තිබූ බාර් මේසය හා ස්ටූල්, ආදිය ඉතා කෞතුක චිත්‍රයක් මැවී ය.

ජයලංකාර කෙළින්ම ගියේ බාර් එක වෙතට ය. ඔහු දොරින් ඇතුලු වන විට ම බාර් කරු සීත කළ කොළ පැහැ බියර් බෝතලයක් සහ උසැති ජෝගුවක් ද, පෝක් ඩෙවල් පීරිසියක් ද, රන්වන් පැහැ සිගරැට් පැකට්ටුවක් ද බාර් මේසය මතින් තැබී ය.

සිගරැට්ටුවක් ගෙන මුවෙහි රඳවාගත් ජයා, කළිසම් සාක්කුවෙන් ගත් ඊයම් පැහැ ලයිටරයෙන් එය දල්වා ගනිමින් හාත්පස විමසිලිමත් බැල්මක් හෙළී ය. එක් මඳ අඳුරු මුල්ලක වූ මේසයක තනිවම හිඳගෙන සිටි උසැති කෙට්ටු මිනිසා ඔහුගේ නෙත ගැටුණේ එක් වරම ය. දිග කමිස අත් අගින් දෙතුන් විටක් නවන ලද, පොඩිවුණු දුඹුරුවන් කමිසයත්, මුහුණ පුරා වැවුණු අලුපැහැති රැවුළත්, මේසය මත තබා තිබූ පැරණි තොප්පියත් කෙට්ටු මිනිසා ට ලබා දුන්නේ පරිණත පෙනුමකි.

සිගරැට් පැකට්ටුව ගෙන කමිස සාක්කුවෙහි රුවාගත් ජයලංකාර, බාර් කරු වෙත නියමිත මුදල ගෙවී ය. බියර් බෝතලය වම් කිහිල්ලේ ගසා ගෙන, ජෝගුවත් කටගැස්ම පීරිසියත් දෑතින් ගෙන ඔහු අවට පිහිටි මේස අතරින් කෙලින්ම ගියේ කෙට්ටු මිනිසා වෙත ය.

"මම මෙතන වාඩිවුණාට ඔබතුමාගෙ විරුද්ධත්වයක් නෑ නේ?"

හිස ඔසවා එක් නෙත් බැල්මක් අමුත්තා දෙස හෙලූ කෙට්ටු මිනිසා හිස දෙපසට වැනී ය. 

ජයා හට සිය අඩුම කුඩුම මේසය මත තබාගෙන වාඩිවෙන්නට කාලය ලබා දුන් හෙතෙම, හඬ අවදි කළේ ය.

"මට හිතාගන්න පුළුවන් ඔහේ මේ මේසෙටම ආවෙ ඇයි කියලා... ජයලංකාර ඔබේසූරිය..."

ජයා මවිත විය. "ඔබතුමා මාව අඳුනගත්තා?"

"ඔව්. පහුගිය කාලෙ සිද්ධ වෙච්ච දේවල් එක්ක මට තමුසෙගෙ විස්තර හොඳට මතකයි."

"මම ඔබතුමා සම්බන්ධ මොනවත් පත්තරේට ලිව්වෙ නෑනෙ."

"නෑ නෑ... ඔහේ ලියන්නෙ අපි ගැනවත්, අපේ ප්‍රායෝගික පර්යේෂණ ගැනවත් නෙවෙයි නෙ. හිතට එන එන විගඩං හැම එකම ලියනවනෙ රාවණ ගැන. තමුසෙ වගේ උදවිය නිසා දැං ලංකාවෙන් බාගෙකට වැඩිය දන්නව රාවණ රජතුමා කුරුම්බ මද කන්ඩ කැමතියි වගේ චූටි චූටි විස්තර පවා..." කෙට්ටු මිනිසාගේ ඇදී ගිය මූණේ වූයේ උපහාසාත්මක සිනාරැළ්ලකි.

"මහාචාර්යතුමා, මම කරන්නෙ ඉල්ලුමක් ඇති නිෂ්පාදනයක්. පත්තරවලින් සමාජ මාධ්‍යවලින්, දේශපාලන වේදිකාවලින් පවා ඉල්ලුමක් තියෙන්නෙ අපේ රටේ පෞරාණික ශ්‍රී විභූතිය ගැන දේශානුරාගය ඇති කරවීම... ඉතින් මම පුරවන්නෙ ඒ අඩුව."

"බම්බුව..!" මහාචාර්ය ඔක්කාක පාෂාණිභූත සෙමෙන් සිය වීදුරුව ඔසවා ඒතුලින් ජයලංකාර දෙස බැලී ය. තප්පර කිහිපයක් බලා සිටි ඔහු තීරණයක් ගත්තේ ය. "හොඳයි. මං දෙන්නං තමුසෙට පත්තරේට ලියන්න හොඳ කාරණා කිපයක්...

"අපි මාස ගාණකට කලින් පටන් ගත්තා ලකේගල කන්දෙ මූල ඓතිහාසික කැණීමක්. ඒ වෙනුවෙන් අපි අවුරුදු පහක විතර ඉඳන් ලේඛන, සහ ක්ෂේත්‍ර ගවේෂණ කීපයක් කළා. කණිංහැම් ජූනියර් පවා මාත් එක්ක ඔන්ලයින් සම්බන්ධ වුණා මේ වැඩේ ට. ඒකෙන් පේනව ඇති මේ වැඩේ කොයිතරම් පුළුල් එකක්ද කියලා.

“මොකද, රටේ ආව රැල්ලත් එක්ක, ආණ්ඩුවෙ සමහර ආයතන පවා රාවණ කාලෙ ගැන හොයන්න පටං ගෙන තිබුණා. අපිට උවමනා වුනේ ඒ ගැන තියෙන ලිඛිත සාධක අනුව සාක්ෂි පුළුවන් තරම් හොයාගෙන මේක ඇත්ත නැත්ත එළිදරව් කරගෙන, තමුසෙලා අපට පටවලා තියෙන මේ හිස රදේ ඉවරයක් කරන්න.

“ලේඛන ගත සාක්ෂි සේරම පෙන්නුම් කළේ රාම රාවණ සටනෙ අවසන් අදියර ක්‍රියාත්මක වුණු ස්ථානය ගැන තියෙන ස්ථානීය ලක්ෂණ වලට සමපාත වෙන්නෙ දුම්බර මිටියාවත තමයි කියලා.

සිය ජංගම දුරකථනය ඇදගත් ජයා, එහි වොයිස් රෙකෝඩරය පනගන්වන ආකාරය මහාචාර්ය පාෂාණිභූත බලා සිටියේ ය.

“ඔව්ව රෙකෝඩ් කරගන්න එක හොඳයි. තමුසෙලාගෙ වැඩ වල ප්‍රතිඵල තමුසෙලාට ම දැනගන්න...”

“ඉතිං මහාචාර්ය තුමා, කැණීමෙන් මොනවද හොයාගන්න පුළුවන් වුනේ?”

“එක මොහොතකට තමුසෙලා කියවපු විකාරයක් හරි ගියා අයිසේ... අපට හම්බ වුණා රාවණ ගෙ දේහය...!”

ජයා ගේ මුහුණ අසල කරකැවෙමින් සිටි මැස්සෙක්, රවුමට ඇරුණු කට තුලින් ඇතුලට ගියේ පුවත්පත් ලේඛකයාට කැස්සක් ඇතිකරමිනි.

“ඇත්තට!”

“පේනව නේද තමුසෙලා ලියන දේවල් තමුසෙලාටවත් විශ්වාස නැති හැටි?” පාෂාණිභූත සමච්ඡල් කළේ ය.

“ඉතින් මොකද වුනේ? කොහොමද ඒ රාවණ මයි කියලා තහවුරු කරගත්තෙ?”

“මම මුල ඉඳං කියන්නං... ලකේගල කන්දෙ තිබුණු ගල් ලෙණක අපි කැණීම් කළේ. ඒකෙන් අපට මුලිම්ම හම්බුණේ බෙලි කටු, ඊතළ වගේ දේවල්. ඒත් පහළට කැණිම් වලක් බැස්සට පස්සෙ, අපට හම්බුනා මෙන්න මේ සළකුණ.”

https://www.tlc.lk/wp-content/uploads/2018/09/43657067_m-800x600.jpg

මහාචාර්ය වරයා තම ජංගම දුරකථනයෙන් ගත් ඡායාරූපයක් පෙන්වී ය. එහි වූයේ, කැණීම් වළක බිත්තියක් බවට පත් ව තිබූ ගල් බිත්තියකි. එහි අඩි හතක් පමණ උසැති සෘජුකෝණාස්‍රයක් ඉතාම නිවැරදි සෘජු රේඛාවලින් ගලෙහි කොටා තිබූ අතර, එහි ඇස් මට්ටමේ බ්‍රාහ්මී අක්ෂරවලින් ලියූ වගන්තියක් විය.

“ඔය ලියල තියෙන්නෙ ‘මහ රඣ රවන මල සයන’ කියලා. ඊට යටින් මන්තරයක් තියෙනව. ඒක මම මෙතන කියලා මොන මොන විජ්ජුම්බර වෙයිද දන්නෑ. මම එතනදි වැඩිය හිතන් නැතුව ඒක කියෙව්වා. කියෙව්වා විතරයි මගෙ දකුණු පැත්තෙ උන්න කම්කරුවා මැරිලා වැටුණා. ඔය සෘජුකෝණාස්‍රය අඟලක් විතර ඇතුලට ගිහිං, දොරක් වගේ ඇරුණා.

“අපි ටික වෙලාවක් ගත්තා පොඩ්ඩක් සිහි කල්පනාව හරි යන කං. මොකද එහෙම දොරවල් ඇරෙන තාක්ෂණයක් අපි දැනගෙන උන්නෙ නෑ. පස්සෙ මායි තව දෙන්නෙකුයි ගියා ඇතුලට. යනකොට ඒ වෙනකොටත් පහන් දෙකක් ඇවිලෙනව ඇතුලෙ. ඒ පහන් දෙක මැද්දෙන් ගල් ඔරුවක් තිබුණා. ඒ ඔරුවෙ, කොළ පාට තෙල් වගේ දියරයක ගිල්ලලා තිබුණා අඩි පහක් විතර උස මනුස්සයෙක් ගෙ සිරුරක්.

“ඒ මනුස්සයා හරියටම, ගෝරිල්ලෙකුත්, මනුස්සයෙකුත් අතර මැද අවස්ථාව තමයි මට සිහිපත් කළේ. මට පස්සෙයි තේරුණේ. රාවණ ඒ තරම් පරණ කාලෙකට අයිති කෙනෙක් නම්, ඒ කාලෙ මානව පරිණාමය අනුව, ඒ රූපය හරියටම හරි.

https://media.istockphoto.com/photos/homo-erectus-picture-id466243352?k=6&m=466243352&s=170667a&w=0&h=CMu4xdAZOk4Kkp_GQ_gxcaU1LJirG0PvJOd9E6I6nBk=

“ඒ ගල් ඔරුවෙ පාමුළ කොටල තිබුණා බ්‍රාහ්මී අක්ෂර වලින් තවත් වගන්තියක්. මම ෆෝන් එකේ ටෝච් එළියෙන් ලැජ්ජාවක් නැතුව ඒකත් කියෙව්වා.

“කියෙව්වා විතරයි, මගෙ දෙපැත්තෙ උන්න මගෙ පර්යේෂණ සහකාරයො දෙන්නා මැරිලා වැටුණා. මම උන් දෙන්නා දිහා බලලා ආපහු ඉස්සරහ බලනකොට අර ඔරුව ඇතුලෙ උන්න මානවයා නැගිට්ටා.”

“ඔන්න ඔහොමයි රාවණ රජ්ජුරුවන්ගෙ දේහය අපට හම්බුණේ. එයා ඇත්තටම ඉතාම දක්ෂ, වේගයෙන් ඉගෙන ගන්න කෙනෙක්. දවසක් දෙකක් මාත් එක්ක ලකේගල කූඩාරමේ ඉඳං, එයා නූතන සිංහල භාෂාව ඉගෙන ගත්තා. පොරට අමාරු උනේ, සිංහල භාෂාවට මැදට යෙදෙන ඉංග්‍රීසි දෙමල වචන තමා. ඒවා අල්ලගන්න සතියක් දෙකක් ගියා. මාසයක් විතර යද්දි එයා පත්තරේ බලන්න පුළුවන් මට්ටමට ආවා. ෆේස්බුක්, ඉන්ස්ටා එහෙමත් අතපත ගාන්න පටං ගත්තා.

“එයා ගෙ අදහස තිබුණෙ ම ලංකාව ආපහු දියුණු කරන්න. එයාගෙ තිබුණා රාජ්‍ය කළමනාකරණය ගැන මාර සරළ, දියුණු අදහස්. එව්වා ටික ක්‍රියාත්මක කළා නං අපි මේ ලෝකෙ වෙන කිසිම රටකට වඩා සංවර්ධනය වෙන්න තිබුණා.

“වෙන්න තිබුණා කිව්වෙ? මොකද වුණේ?”

“මොකද වුණේ?... වුණේ තමා! වුණේ උන්දැ ලකේගල පහලට පැනලා දිවි නහ ගත්ත එක.” 

“ඒ මොකද?”

“ඒ මොකද කියන්නෙ අයිසෙ... මිනිහා මාර උවමනාවෙන් කියෙව්වා තමුසෙලා රංචුව උන්දැ ගැන පත්තරේට ලියපු ලිපි. අන්තිමේ හැම දෙයක්ම එපා වෙච්ච මිනිහෙක් විදිහට මට කියපු අවසාන වචන තමයි... 

“ඈ යකෝ!... මං වත් දන්නැති මේ වැල්වටාරං අටෝරාසියක් කොහොමද අයිසෙ මිනිහෙක් ලියන්නෙ? මුං නං එසේ මෙසේ මිනිස්සු වෙන්න බෑ. මේ වගේ පට්ට කෙබර විශ්වාස කරන, ඒ වෙනුවෙන් කුණුහරුපෙං බැණගන්න ඔළමොට්ටලයො රැළක් ඉන්න රටක් මං තියා සැක්කරය ආවත් හදන්ඩ බෑ..”

-----------------------------------------

බ්‍රිතාන්‍ය කෞතුකාගාරයේ රැයක් වෙනුවට මාසයක් ගත කළ කොළඹ ගමයා හෙවත් අජිත් ධර්මකීර්ති සහෘදයාගේ ලිපියකින් ආ උද්යෝගය අනුව ය...

කට්ටකාඩුවෙ ලොකු මල්ලි අජිත් අයියාගේ කතාවේ ඉතුරු ටික ලියා තිබුණා. ඒක මෙතනින් ගොස් කියවා ගන්න හැක...

පැතුම් හේරත් බිත්තියේ ලියල තිබුණු, අජිත් අයියට වෙච්ච ඇත්තම සිදුවීම මෙතනින් ගොස් කියවාගන්න ඇහක...

පුරාවිද්‍යාඥ ඔක්කාක පාෂාණිභූත සහ රාවණ රජුගේ දේහය සොයාගැනීමේ වස්තුබීජයේ මුල් අයිතිය මා හිත මිතුරු අශෝක රත්නායක කුමාර හෙවත් H’MARK සතුය.