අවසානයක් නොවේ... 1 කොටස

https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/34/af/d9/34afd93436083ab8578493316f641a8b.jpg

හාත්පස පැතිරි මඳ අඳුර කෙමෙන් කෙමෙන් වර්ධනය වන්නට පටන් ගෙන තිබුණි. පටු මාවත දෙපස වැවුනු වල් පඳුරු වල මුල් අතර සිට මීදුම තෙත් බර බවින් පිරී යමින් පාර පුරා පැතිර යන්නට විය.

තරුණ කන්‍යා සොයුරිය ලේ මිදෙන තරම් සීතලෙන් බේරෙන්නට සිය දෑත් ළය මත බැඳගත්තාය. ඇගේ දෙපයට ඇය ගෙන යා හැකි උපරිම වේගයෙන් ඈ පටු පාර දිගේ පිය නඟා යමින්...

පොද වැස්ස පටන්ගත්තේ හිටිවනම ය. හාත්පස තෙත්බර කරමින් හමා ආ මඳ සුළඟ, දෙපස හෙවුණු ගස් අතු අතර කරකැවෙමින් සියුම් මූසල හැඬුම් රාවයක් නංවමින් තරුණිය තව තවත් බියපත් කරන්නට වැර ගන්නා සෙයක් පෙනුනි. සිරි සිරි පොදය කෙමෙන් කෙමෙන් උග්‍ර අතට හැරුණා මිස, දැන් දැන් නතර වෙතැයි ලකුණකුදු දක්නට නොවීය. වැස්සෙන් සහ සීතලෙන් ආවරණය පතා යා හැකි තැනක්, පටු පාරේ පෙනෙන තෙක් මානයක කන්‍යා සොයුරියට පෙනුනේ නැත.

පටු මාවත අයිනෙන් පටන් ගෙන, රූස්ස ගස් අතරින් වංගු ගැසෙමින් උඩහට දිවෙන අතුරු පාර අද්දරට ආ ඈ මොහොතකට නතර වූවාය. අක් මුල් නැති වැල් ගාලින් වැසුණු, අඩක් වියැකී ගිය පුවරුවක් එහි පසෙක විය. පැරණි වී ගිය නිල ලෝගුවේ සාක්කුවකින් ගත් කුඩා විදුලි පන්දම දල්වා ගත් ඈ, ඉන් නිකුත් වූ ආලෝක දහර දිරාගිය පුවරුවට එල්ල කළා ය.

කහ පැහැ ගැසී, ඉරි තැළී ගිය පැරණි සුදු තීන්ත තට්ටුව මත කළු තීන්තෙන් ‘‘ANDERSEN GRANGE’’ යන්න, කාලයකට කලින් ලියැවී තිබූ බවට සලකා ගත හැකි වූයේ යාන්තමිනි.

අවසන් වරට ද පාරේ දෙපස බැලූ කන්‍යා සොයුරිය අතුරු පාරට හැරුණා ය.

අඳුරින් වැසුණු අතුරු පාර කෙළවර වූයේ ඇයී විවර වූ, දිරාගිය යකඩ ගේට්ටුවකි. කාලයකින් මිනිස් පහසක් නොලද වල් වැවුණු අංගනයකට එය විවර වී තිබිණ. කලකට පෙර කලාකාමී සැලසුම් කරුවෙකු අතින් නිමැවුනක් බවට ලකුණු අංගනය හාත්පස පැතිර තිබිණ. අංගනය මැද වූ දේව දූතයෙකුගේ විසල් පිළිමයක්, ඉණක් තරම් උසට ගනව වැවුණු තණ පඳුරක් විසින් කෙමෙන් කෙමෙන් ගිළ ගැනීමට තැත් කරමින් පැවතින. අංගනය හරහා වැටනු පාරට අල්ලා තිබූ කළු ගල් කුට්ටි ගෙවී තිබුණේ කාලයකට පෙර නිතර ගැටුණු අශ්ව ලාඩම් සහ අස් රිය රෝද වල යකඩ පට්ටම් වලිනි.

අංගනය කෙළවර වූයේ හාත්පස පැතිරි අඳුර මැද නැඟී සිටි කළුවන් භූතයෙකු වැනි ගරා වැටෙමින් පැවති මන්දිරය කි. එහි දැවන්ත පෝටිකෝව යටට කන්‍යා සොයුරිය දිව යත්ම, මහ වැස්ස ගඩ ගඩ හඬින් ඈ ලූහුබැඳ ආයේ ය.

ඇය හතිලමින් මොහොතක් ගත කළාය. සාක්කුවකින් ගත් කුඩා අත් ලේන්සුවකින් තරුණිය සිය මුහුණත් දෑතත් පිසදාගත්තා පමණි. මන්දිරයේ ප්‍රධාන දොරෙහි වම්පස පියන මළකඩ හඬක් නඟමින් විවර විය.

කන්‍යා සොයුරිය තිගැස්සිණ. සිය අත්බෑගය උරහිසින් පන්නා සුරතට ගත් ඈ, පසුපස හැරී බැලූවාය.

දෙවන කොටස...