අන්දිරිස් ආතගෙ මුහුදු වික්‍රම - ගජබින්නාලංකාරයේ හය වැනි කොටස

ඩ්‍රැකියා ගජබින්නාලංකාරය පටන්ගත්තේ උගේ බාප්පා ගෙන්. එහෙත් ලිවීම දිගින් දිගට යද්දී හිට් වුනේ ඩ්‍රැකියාගේ තාත්තාගේ ත්, තාත්තාගේ ත්, තාත්තා වූ සුවාරිස් අප්පු හෙවත් සුවාත යි. මේ හත්මුතු පරම්පරාව ගැන ඩ්‍රැකියා තමන්ගේ මුල්ම පෝස්ටුව වූ මුල් කියන ලිපියෙන් විස්තරාත්මකව ලියා තියෙනවා. ගජබින්නාලංකාරයේ හයවැනි කොටසින් ඩ්‍රැකියා සුවාතාගේ ත් තාත්තා වූ අන්දිරිස් ආතගෙ වික්‍රමයක් මුල් වරට එළිදක්වන්නට බලාපොරොත්තු වෙනවා.

අන්දිරිස් අප්පු ආතා දකුණේ ගොයියෙක්. උන්දෑ කොල්ලා කාලේ, තව කොලු රෑනක් එක්ක ඉංග්‍රීසි දේශ ගවේෂණ කණ්ඩායමකට බැඳිලා මුහුදු ගියා. උන්දැලා ගියපු තැන්, වෙච්ච සංගෙදි ආදී කරුණු ගැන විස්තර තිබුණාවෙකො. ඒ කාලේ දේශ ගවේෂණයත් හරියට මුහුදු කොල්ල කාරයන්ගෙ කතා වගේම හරි ත්‍රාසජනකයි. (ඩ්‍රැකියත් මොන වැඩේ කරන්න ගියත් ඒක ත්‍රාසජනක අත්දැකීමක් බවට පත් කරගන්නෙ, මේ හත් මුතු පරම්පරාවෙ ආභාසය නිසාය කියලා විචාරකයෝ පවසති.)

අන්දිරිස් ආත ගියපු නැව අනිත් නැව් කණ්ඩායමෙන් වෙන් වුනේ ඕස්ට්‍රේලියාව හරියෙදි අහු වුණු තද කුණාටුවක් නිසයි. කුණාටුවට අහුවෙච්ච නැව අබලන් වුණා විතරක් නෙවෙයි, හැරුණු අතේ ගහගෙන ගිහිං අන්තිමේ දිහාව හොයාගන්න බැරි තරම් ඈතට පාවෙලා ගියා. නැවේ කප්පිත්තට අහස බැලුවහම පෙනුනෙ තමන් දැකල පුරුදු තාරකා රටා නෙවෙයි. නැව පාවෙලා යන අතකට යනවා මිසක, රුවල් වලින් වත් සුක්කානමෙන් වත් මෙහෙයවන්න පුළුවන්කමක් තිබිලා නෑ, කුණාටුවෙන් ඒක ඒ තරමට අබලන් වෙලා තිබ්බෙ. ඉතින් නැව පාවෙලා යන අතකට යන්න දීලා බලං ඉන්න එක තමයි උනේ.

ඔහොම පාවෙලා පාවෙලා ගිය නැව දකුණටම ගිහිං ඇන්ටාර්ටිකාවටම ගියා. තවත් පාවෙන්න බැරි විදිහට අයිස් කුට්ටි වලට මැදි වෙලා නැව නතර වුනා විතරයි, මහා හිම කුණාටුවකුත් එක්කම ඇන්ටාර්ටිකාවෙ ශීත සෘතුව පටන් ගත්තා. නැවේ හිටිය ඔක්කොම කට්ටිය මහතට පේන්න ගත්තයි කියනව, මොකද සීතලෙන් බේරෙන්න ඇඳුම් විස්සක් විතර එක පිට එක ඇඳලා.

අන්දිරිස් ආතත් ඇඳුම් බර තොගයක් ඇඳගෙන කැබින් එකෙන් එළියට එද්දි, කැප්ටන් හම්බ වුනාලු. අන්දිරිස් ආතත් කැප්ටන් එක්ක කිව්වලු,

‘මාර සීතලක් නේද?‘ කියලා.

ඒත් ආතගෙ කට හෙල්ලෙනව මිසක් හඬක් පිටවුනේ නැහැලු. අඩු ගානෙ ආතට වත් ඇහුන් නෑ උන්දැ කියපු දේ. ඒ ගමන උගුර එහෙම හොඳට පාදලා ආත ආයෙම ඇහුවලු

‘මාර සීතලක් නේද කැප්ටන් ?‘ කියලා.

කොහෙද? කිසි සද්දයක් නෑලු.

ආතත් මොකද්ද වෙන්නෙ කියලා කල්පනා කර කර කැප්ටන් එක්කම ගියාලු නැවේ ඩොක් එකට. ඩොක් එකේ කොණක කට්ටියක් ගිණිගොඩක් ගහගෙන ගිණි තපිනවලු. ඒ අය කතා කරන දේවල් යාන්තමට ඇහෙනවලු, බොහොම හිමින්. කැප්ටනුයි, ආතයි ත් ඒ පැත්තට යද්දි හිමින් හිමින් කැප්ටන් මොනවාදෝ ආතට කියනව ‘අන්දිරිස්, අන්දිරිස්..‘ කිය කියා. ගිණි ගොඩට ළං වෙනකොට ටික ටික පැහැදිලි වෙනවලු. ආතට එතකොට තමයි වෙච්ච දේ පැහැදිළි වෙලා තියෙන්නෙ. එළියෙ සීතල කොච්චර ද කියනවනං, කටින් පිටවෙන වචන සීතලට ගල් වෙලා. ගිණි ගොඩක් ළඟදි විතරයි යන්තතම් හරි කතා කරන්න පුළුවං.

ඔය විදිහට කතා නැතුව නැවත් අයිස් අතරෙ හිරවෙලා, මාස තුනක් විතර කට්ටිය දුක් වින්දලු. සීතලට ගල් වෙච්ච ගල් මාළු කකා, තිබහට අයිස් කැට හප හපා... ලොකුම ප්‍රශ්නෙ වෙලා තියෙන්නෙ ගිණි තපින්න දර හොයාගන්න එකයි. මුලින්ම කැඩිච්ච බිඳිච්ච පුටු මේස, ඊට පස්සෙ කුඹ ගස්, ඊටත් පස්සෙ ඩොක් එකේ වටේ ලෑලි, ආදී වශයෙන් අතට අහුවෙන හැම දෙයක්ම දාලා ගිණිගොඩවල් පත්තු කරගන්න සිද්ධ වුනාලු. (ලංකාවෙ ආර්ථික ක්‍රමය මේකට සමාන කිරීම දේශද්‍රෝහියෙකුට මිසක් වෙන කෙනෙකුට කරන්න බැරි දෙයක්)

මාස තුනක් විතර ගත වුනාට පස්සෙ දවසක් ගල් මාලු කාල කාලම ඇති වෙලා හිටිය අන්දිරිස් ආතා, තුවක්කුවකුත් අරං නැවෙන් එළියට ආවලු දඩයමේ. අයිස් කැට උඩින් පැන පැන ටිකක් ඉස්සරහට එද්දි, හිම වළහෙක් අමාරුවෙන් කෙඳිරිගාන සද්දයක් ආතට ඇහුනලු. ඒ අතට ටික දුරක් යද්දි, අන්දිරිස් ආතට හමුබවුනේ හිම වළහෙක්ගෙ හැඩේ තියෙන තියෙන මොකද්දෝ එකක්. ටිකෙන් ටික ළං වෙලා බලද්දි, මාසෙකට විතර කලින් මැරිච්ච හිම වළහෙක් අයිස් වලින් වැහිලා ගිහිං පොඩි ගොඩැල්ලකුත් හැදිල. ඒත් තාම හිම වළහා කෙඳිරි ගාන සද්දෙ එතනිං එනවලු. ආතට තේරුනාලු මොකද මේ වෙලා තියෙන්නෙ කියලා. හිම වළහා සීතලට අහු වෙලා කෙඳිරි ගෑවට, ඒ සද්ද ඔක්කොම එවෙලෙම සිතලට ගල් ගැහිලා. දැන් ටිකෙන් ටික සීතල අඩුවෙලා යද්දි අර සද්ද ඔක්කොම ටිකෙන් ටික අයිස් ගතිය අඩු වෙලා ගිහිං ඇහෙන්න ගන්නවා.

අන්දිරිස් ආතා එවෙලෙම නැවට ගියාලු. එතකොට නැව සද්ද වලින් පිරිලලු. නැවේ හිටපු ඔක්කොම කට්ටිය එක සැරේ අමු තිත්ත කුණුහරපෙන් කැප්ටන්ට බණිනවලු. ඒත් එකෙක්ගෙවත් කට හෙල්ලෙන් නෑලු. ඔක්කොම ඉන්නවලු නිකං දෙහි කෑව වගේ මූණ හදාගෙන. කැප්ටන් කණේ ඇඟිලි ගහගෙන ඉන්නවලු, බැණුං අහන්න බැරුව. සීත සෘතුවෙ සීතලේට ඇහෙන්නැති බව දැනගත්ත කෂ්ඨිය හිතේ හැටියට කැප්ටන්ගෙ පතුරු යන්න, අම්මා විතරක් නෙවෙයි ආච්චි අම්මවත් මතක් කරමින් බැණලා තිබ්බ බැණිලි, සීතල අඩුවෙලා යද්දි එකපාරටම ඇහෙන්න අරගෙන.

ප/ලි
(ඔන්න ඔය වගේ තමයි අපේ දේශපාලනයත්, කෝච්චි වල, බස්වල, හම්බවෙන හැම තැනකම ආණ්ඩුවට බණින මිනිස්සු එමට. ඒත් ඇන්ටාර්ටිකාවෙ සිත කාලෙ වගේ ඒ බැණිලි වල කිසිම ප්‍රතිඵලයක් නැති බව තමා දැනට පේන්නෙ. ලංකාව වෙළාගත්ත මේ දේශපාලනික සීත කාලය ඉක්මණින් දුරු වේවා කියා ඩ්‍රැකියා ඉති සිතින් ප්‍රාර්ථනා කරන්නෙමුය.)

පින්තූරය ඉස්සුවේ : http://blogs.rmg.co.uk/collections/assets_c/2008/08/Bhc4239-thumb-1133x768.jpg