හුදෙක් ආතල් එක සඳහා පමණි

ඩ්‍රැකියා වෙසක් කළාපය ලිය ලියා ඉන්න අතරෙ, හිතේ පොදි ගැහී තෙරපි තෙරපී තිබූ ආතල් කතා වස්තු ටිකක් පොසොන් කළාපයට කලින් එළියට දාන්න ම ඕනෙ කියලා හිතුනෙමි.

ඕං ඒ කාලේ, ඒ කියන්නේ අපේ තාත්තලා කොලු ගැටවු සන්දියේ පොසොන් නාට්‍යයක් පෙන්නුවා අපේ ගමේ. ඒකත් අභාවයට ගිය ගැමි රසාංගයකි. ඩ්‍රැකියා හෝඩියේ ඉන්න සන්දියේ තමා අපේ ගමේ පෙන්නුව අන්තිම නාට්‍යය පෙන්නුවේ. ඒවයෙ ඉතිං රඟපාන්නේ ගමෙ ම තරුණ කාණ්ඩෙ සාමාජිකයොනෙ ඉතිං. වේදිකාවට ගාම්භීර විදිහට සම්ප්‍රාප්ත වෙන නළුවන්ට, කොච්චර කලින් කටපාඩම් කළත් දෙබස් අමතක වෙනවනේ, ඒකට තිරෙන් පිටිපස්සෙ දෙබස් පොත තියාගෙන හිමින් හිමින් දෙබස් කියවන්න ප්‍රොම්ටර් කෙනෙකුත් යොදා ගන්නව ගොඩක් වෙලාවට. ඔහොම එක නාට්‍යයක, මහා ඇලෙක්සැන්ඩර් හෙවත් අලිසන්දිරි රජ්ජුරුවො වේදිකාව වටේ නටාගෙන එද්දි, රජ ඇදුමට යටින් සරම එළියට පැනලා. ඉතින් ප්‍රොම්ටරුත් පොතේ තියෙන සංදුව හිමින් කියන ගමන් ‘ඔන්න ඕයි සරම පේනවා‘ කියලා කියපි. අලිසන්දිරි රජ්ජුරුවොත් මහ හඬින් කියනවලු සිංදුව,

‘ගම්බිර තෙදැති කුන්ස්තන්තීනු පුරේ - කුන්ස්තන්තීනු පුරේ
පුර වර්ධන කරන ඔන්න ඕයි සරම පේනවා....‘

කියලා.

(අපේ මහරජවරු ප්‍රොම්ටර් මගින් දෙමළ රැස්වීම් අමතනකොටත් මේ වගේ දේවල් වුනා කියලා ආරංචි උනා පහුගිය කාලෙදි)

ඉතිං පොසොන් නාට්‍යය ගැන කියන්න ගිහිං වෙන කතාවක් නෙ කිව්වෙ. මහින්දාගමනය පෙන්නුව නාට්‍යයක මිහිඳු හාමුදුරුවන්ට හිටිය නළුවටත් අර වගේම දෙබස් අමතක වෙලා ඇහුවලු,

‘මහරජ, මේ අඹ ගස කුමක්ද?‘ කියලා

තිස්ස රජුත් ඒකට ගැළපෙන්න කිව්වලු,

‘මට පේන්නෙ හාමුදුරුවනේ කරුත කොළොම්බන් වගෙයි‘ කියලා.

අපි පොඩි කාලේ මාර ආතල් දෙයක් තමයි ගාථා වලට කොමිටල් තේරුම් සපයන එක. පහළ තියෙන්නෙ ඒ වගේ ගාථා දෙකක්.

දවසක් ශක්‍රයාට කුරුම්බයක් බොන්න හිතුනලු. (ඔය අපේ මහරජාටත් හිටපු ගමන් තෝසෙ කන්න හිතෙන්නෙ, ඒ වගේ) ඉතින් ගියාලු ශක්‍රයගෙ හැම දහජරා වැඩක් ම කවර් කරගෙන ඉන්න යකෙක් භාරව ඉන්න පොල්වත්තකට. ගිහිං ඌට කිව්වලු උවමනාව. යකත් ශක්‍රයාව එක්කරං ගියාලු කුරුම්බ ගහක් ගාවට. එතෙන්දි ශක්‍රයාට ආස හිතුනලු, තමන්ම ගහට නැගල කුරුම්බෙ කඩාගන්න. ඉතින් උන්දැත් නැග්ගලු ගහට. යකා වට පිට බල බලා ඉද්දි දැක්කලු, කවුදෝ මනුස්සයෙක් ඈත එනවා. මිනිහා දැක්කොත් ශක්‍රයගෙ කාඩ් කුඩු නෙ. ඉතිං යකා කිව්වලු,

‘බහූ දේවා මනුස්සාච‘ කියලා. ඒකෙ තේරුම 

‘(ගහෙං) බහු දෙයියනේ, මනුස්සයෙක් එනවා‘ කියන එකයි.

ශක්‍රයා ගහේ ඉඳං ම කියනවලු,

‘මං ගලානී අචින්තයුං‘ කියලා. ඒකෙ තේරුම

‘මං බලාගන්නං අතිං පයිං‘ කියන එකයි.

යකා තවදුරටත් බලද්දි, මේ එන්නෙ හැරමිටියකුත් ඇන ඇන කොරෙක්. ඉතිං කොහෙ ගහන්ඩද ඌට? යකා කිව්වලු, 

‘ආකංකමානං සොත්තානං‘ කියලා. ඒකෙ තේරුම

‘අනුමානයක් නෑ මේ සොත්තියෙක්‘ කියන එකයි. 

ඒ ගමන කළබල වෙච්ච ශක්‍රයා කිව්වලු, 

‘බෘහී මං ගල මුත්තමං‘ කියලා. ඒකෙ තේරුම

‘මං බෘස් ගාලා බහින්නං, උඹ ගලට මුවා වෙයං‘ කියන එකයි.

ඒ වගේ මේ ගාථාවෙ නං නිධාන කතාවක් නෑ. තියෙන්නෙ ගාථාවෙ තේරුම විතරයි:

මධුවා මඤ්ඤති බාලෝ       - (බාලයා මධුසමයේදී මඤ්ඤං කෙළ ගනී)

යාච පාපං න පච්චති           - (ඒක පච්චම පච්ච පාපයක් වෙයි)

යදාච පච්චති පාපං             - (යම් දවසක පච්ච පාපයක් නොවීමට නම්)

අථ බාලෝ දුක්ඛං නිගච්ඡති - (බාලයා දුකසේ අත පාවිච්චි කළ යුතුයි)

දඹදිව පුරාණ සතර කුළ වලට අයත් අය ගේ අහවල් කෙරුවාව ගැන සඳහන් වෙන ශ්ලෝකයක් ඩ්‍රැකියාට මතක් වුනේ මේ පෝස්ටුව ඉවර කරන්න යද්දි. අන්තිම වශයෙන් ඒකත් ලියා දානවා, ඔක්කොම වස් දොස් යන්නත් එක්ක.

බ්‍රාහ්මණස්‍ය මුඛමාසිද්       - (බමුණෝ මාසෙ මැදදි මුඛයේ කොරනවා)

බාහු රාජණයහ් කෘතහ්       - (රජවරුන්ගේ කෘත්‍යය නම් බාහුවේ (අතේ) හරි කිරීමයි)

ඌරු තදස්‍ය යද් වෛශ්‍යාම් - (වෛශ්‍යයන්ට තද වුනාම ඌරෙක් උනත් කමක් නෑ)

පද්‍යාම් ශුද්‍රො අජායත         - (ශුද්‍රෙයකුට පද්මයක් වැනි සහකාරියක් ලැබුණත් වැඩක් නෑ අජම තමයි)

පින්තූරෙ ඉස්සුවේ : http://www.lakehouse.lk/budusarana/2009/06/07/z_p24-tissa.jp‍