අවසානයක් නොවේ - 29

කුඤ්චනාද දහසක් එකපිට නැඟෙන්නා සේ කණ හිරිවැටෙන සුළු තියුණු හඬක් ඇසු‌නේ එක් වරමය. හාත්පස හෙවුණු ගස් අතු පතර කුණාටුවකට අසුවුණාක් මෙන් කරකැවෙන්නට විය. අශ්වයන් දෙ දෙනා කුළප්පු වී වනය තුළට දුවද්දී, දැවැන්ත අත් පසුරු දෙකකින් ඒ සතුන් දෙ දෙනා අල්ලා ගැනෙනු මඟියෝ දෙ දෙනා දුටහ. අත්තටු ගැසෙන හඬ, ගස් අතු වැනෙමින් කඩා වැටෙන හඩ, සමඟ මුසුවූ අශ්වයන්ගේ විළාප හඬ... අතර මැද, නාවුකයා සහ දුර්ගා තමන් සිටි දැවැන්ත ගසෙහි මුල් අතර ගුළි වූහ.

28 කොටස...

දෑත් හිස පිටුපසින් යවා, හිස පහත් කරගෙන, උක්කුටියෙන් බිම වාඩි වූ ඇඩම් යළි හිස එසවූයේ අග්නි ගේ තියුණු කටහඬිනි.

"යක්ෂ සුමන...!"

ප්‍රචණ්ඩව ඒ මේ අත හමන සුළඟ තවමත් සංසිඳී නැත. සුළඟින් ඇවිස්සුනු දුහුවිලි හා කොළ රොඩු වළාව අතරින් ඉදිරියට ඇවිද යමින් සිටි අග්නි ගේ සිහින් සිරුර... සුළඟ සමඟ ඉගිළෙන්නට තැත් කරන ඇගේ කළුවන් ඝන කේෂ කළාපය... යුරෝපීයයාගේ නෙතට ලක් විය.

ඩ්‍රේක් නැඟිට සිය සහචරිය වෙත දුවන්නට පළමු පියවර තැබුවා පමණි...

මාරක කුඤ්චනාද හඬ නඟමින්, දැවැන්ත පියාපත් ගැටෙන ශබ්දය හාත්පස පතුරවමින්, අති දැවැන්ත පක්ෂි රූපාකාර සත්ත්වයෙක් බිමට පහත් විය. උගේ හිසෙහි තිබුණේ හොටයක් නොව, හොඬවැලක් බඳු ව්‍යුහයකි. එහි මුලිින් එළියට ඇදුනු දිගු උල් දත් අතර, අශ්වයන්ගේ ශරීර කොටස් රැඳී තිබුණි. 

බොරළු කැට, තණ පඳුරු හා කොළ රොඩු අවුස්සමින්, දැවැන්ත නිය පහුරු බිම ගැසූ ඇත්කඳ ළිහිණියා, පියාපත් අකුළාගෙන බිමට නැඹුරු වෙද්දී, උගේ කර මත පුද්ගලයෙකු සිටි බව පෙනුණි. සුදුවන් වස්ත්‍රයෙන් සැරසී, සුදුවන් ජටාවක් හිස පැළඳි ඔහු, සිය වමතෙහි වූ මහනෙල් මලක් අග්නි දෙස ට විසි කළේ ය. කාන්තාව වම් පාදය බිමට තෙරපමින් මඳක් ඉදිරියට පැන ඒ මලෙහි නටුවෙන් අල්ලාගත්තා ය.

එක් අවස්ථාවක දී තම ජීවිතය බේරා දුන්, තමන් රහස් දූරයට බඳවාගත් තැනැත්තා වූ සුමන අඳුනාගැනීමට ඩ්‍රේක් හට හැකි වුයේ දුහුවිලි වළාව සංසිඳී යද්දී ය.

"නුඹ නම් වෙසමුණි කියන නමට ම ගැළපෙන විදිහටයි වැඩ කරන්නෙ..." අග්නි කීවේ මැඬගත් කෝපයෙන් බව ඇඩම් හට වැටහිණ.

"දහස් වාරයක් සමා වෙන්න සහෝදරී..." සිය වම් පය ළිහිණියාගේ හිසට ඉහළින් කරකවා දකුණු පැත්තට ගෙන බිමට පනිමින් සුමන කීවේ ය. "මේක ඉතාම හදිසි අවස්ථාවක් නිසයි මේ විදිහට ආවේ. එන්න පුළුවන් වේගවත් ම ක්‍රමය විදිහට පෙනුණෙ ඓරාවණ..." ඔහු වමතින් ඇත්කඳ ළිහිණියාගේ බඳට තට්ටු කළේ ය.

"මේ වගේ වැඩ කමක් නෑ, මීට අවුරුදු දෙදාහකට විතර උඩදි කළා නම්. දැන් මේ රට මිනිස්සුන්ගෙන් පිරිලා. නුඹ මේ කරපු දේ මිනිස්සු දැක්ක නම්, අනවශ්‍ය අවධානයක් ඇති වෙනව. අන්තිමේ කෙළවර වෙන්නෙ මෙතන මහ දේවාලයක් හැදිලා, වන්දනාකාරයො ගැවසෙන්න අරන්, මේ ලස්සන වනාන්තරයත් විනාශ වෙලා..."

"කාරණේ බරපතළකම එයිට වැඩියි" සුමන තමා පසුපසින් එන දෙදෙනා ද කැටිව දොළපාර වෙත ගියේ ය. එහි වූ මඳක් උසැති වටකුරු ගලක් මත වාඩි වූ හෙතෙම, ඉණතුරේ මඩියෙන් ගත් පුවක් කැබැල්ලක් කටේ දමාගෙන හපමින්, බුලත් කොලයක දෙකෙළවර කැඩී ය. 

ඩ්‍රේක් සහ දුර්ගා ඔහු ඉදිරිපසින් වූ ගල් මත වාඩි වූූයේ කුතුහලයෙන් පිරී යමිනි.

"මතක ඇති අවුරුදු කීපයකට උඩදි මහ රජ්ජුරුවො නටාපු නිල්ලඹේ කැරැල්ල නාඩගම?" සුමන අග්නි දෙස බැලී ය. 

"මට මතකයි හොඳටම. ඒත් ඩ්‍රේක් ඒ ගැන මොනවත් දන්නෑ නෙ." ඇය නාවුකයාගේ දෑස් දෙස බැලුවා ය. "මම ඒ ගැන ‌කෙටියෙන් කියන්නං...?" සුමන එකඟත්වය පළ කරමින් හිස සැළී ය.

"අවුරුදු කීපයකට කලින් වල්ග තරුවක් පෑයුවා මතක ඇති?" 

"ඔව්?" ඇඩම් කීය. "ඒ වෙනකොට මම හිටියෙ ඇලෙක්සැන්ඩ්‍රියාවෙ..."

"ඔන්න ඔය වල්ගා තරුවත් එක්ක, මේ රටේ මිනිස්සුන්ගෙ මිත්‍යා විශ්වාසත් අල්ලලා, රාජසිංහ රජ්ජුරුවන්ට විරුද්ධව කැරැල්ලක් ඇති වුණා. පෝයමළු විහාරෙ සිරිනිවාස තෙරුන්නාන්සෙ ගෙ මෙහෙයවීමෙන්, අඹන්වෙල රාළ කියලා දිසාවෙ කෙනෙක් මිනිස්සු සංවිධානය කරවලා, නිල්ලඹේ මාළිගාවට කඩා පැනලා, රජ්ජුරුවො ළඟින්ම හිටපු මිනිස්සු මහ ගොඩක් මැරෙව්වා. ඒ කැරැල්ල වෙලාවෙදි රජ්ජුරුවො දෙගල්දොරුව හරහා ගලබොඩ වත්තට ගිහිං උන්නෙ. එක රැයින්, ඇත්තටම කියතොත් පාන්දරක පැය කීපයක් ඇතුළත, මුළු මාළිගාව ම යටත් කරගත්ත කැරළි කාරයො, රජ්ජුරුවන්ගෙ පුතා මහස්ථානෙ කුමාරයා රජකමට පත් කරගත්තා. රජ්ජුරුවො රට පාලනය කරපු නපුරු ක්‍රමය තමයි කැරැල්ලට හේතුව කියලා ඉස්මතු වුණේ. රජතුමා දඩයමත්, ගැහැණු ඇසුරත් මිස රාජසභාවෙ උපදෙස් අනුව රට පාලනය කරන්නෙ නෑ කියන එක ඒ වෙලාවෙදි කතා බහට ලක් වුණා.

"නමුත් දවස් කීපයකින් ම අලුත් රජතුමා තමන්ගෙ නැන්දා වුණු, රාජසිංහ රජුගේ අක්කා, උඩුමාලේ අදසින් එක්ක වෙනම සුළු සේනාවක් සහ චර පුරුෂයන් මාළිගාවට රැස් කළා. එතනදි කැරළි කාරයො පසු බැහැලා ලන්දේසි පාලන ප්‍රදේශයට යන්ට, කටුගස්තොට ට ගියා. එතනදි ඒ අය රාජකීය හමුදාවට කොටු වුණා. කැරැල්ලෙ නායකයො හැම දෙනාම මැරෙව්වත්, රාජසිංහ රජතුමා අඹන්වෙල රාළ ව මැරෙව්වෙ නෑ. ඉබ්බා දියේ දැම්මා වගේ අඹන්වෙල රාළ ලන්දේසීන් ළඟට යවාපු එක තමයි රජතුමා දුන්න දඬුවම..."

ප්‍රසන්න වීරක්කොඩි ගේ චිත්‍රයකි

"මොනවා?" ඇඩම් ගේ දෑස් මවිතයෙන් විදැහිණි. "ඒ මොකටද?"

"සිංහලේ තියෙන දෙතිස්වධ මේ වගේ රාජ ද්‍රෝහියෙකුට ප්‍රමාණවත් නැති නිසා, ලන්දේසීන් දන්න වධ පමුණුවන්නයි යැව්වෙ කියලා තමයි ඒ ගැන රජවාසල කිව්වෙ..." සුමන පැහැදිළි කළේ ය.

"ඇත්තටම ඒක රජතුමා ම, ඇති කරවපු කැරැල්ලක් බව අපටත් තේරුණේ පස්සෙයි." අග්නි කීවා ය. "මොකද, කැරැල්ලෙ මහමොළකාරයො වුණු සිරිනිවාස තෙරුන්නාන්සෙ යි, අඹන්වෙල රාළයි රජ්ජුරුවන් අතින් ජීවිතේ බේර ගත්තා. රජ්ජුරුවො කළේ, කාලයක් තිස්සෙ තමන් ට සමීපව ඉන්න ගමන් විවිධාකාර හතුරුකම් කරපු වාසලේ නිළමක්කාරයො සෑහෙන ප්‍රමාණයක් කැරැල්ල පිටින් දාලා මරවපු එකයි. ඊට පස්සේ ඒ උදවියගෙ දරුවන්ට, එක එක දිසාවනිවල තාන්න මාන්න දීලා ඇතුල් නුවරින් පිටමං කළා.

"මේ පාර රාසිං දෙයියන්ට ලැබෙන්න යන්නෙ නිල්ලඹේ කැරැල්ලෙ ප්‍රති විපාකය..." සුමන කීවේ ය. "පහුගිය වතාවෙ කැරලි කාරයො අතින් මැරුණු අලුවිහාරෙ වනිගසේකරගෙත්, කොබ්බැවැල්ලෙගෙත්, මාතර කුරුප්පුරාළගෙත් පුත්තු ගන්තලාවෙ දිසානායක රටේ රාළයි සේරුවිල විහාරෙ ලුණුගල තෙරුන්නාන්සෙයි එක්ක එකතුවෙලා මේ පාර රාසිං දෙයියො චුත කරන්න ම දිවුරලා තියෙනවා කියල ආරංචිය. ඒ ගැන සෑහෙන විස්තර ඉන්ද්‍ර හොයාගෙන තියෙනව. මම තකහණියක් ආවෙ ඒකයි. කලින් වතාවෙ අපි මධ්‍යස්ථව හිටියට, සිදුවුණු ජීවිත හාණිය වගේම, අඹන්වෙල රාළගෙන් ලන්දේසින්ට තොරතුරු ලැබීමත් වළක්ව ගන්න අපට බැරි වුණා. මේ වතාවෙ අපි මේ ගැන මොනව හරි කරන එක හොඳයි කියලා ඉන්ද්‍ර හිතනවා. ඒ ගැන කතා කරන්න ඔය දෙන්නත් එක්කගෙන යන්න මං ආවෙ."

"අපි දෙන්නා?" අග්නි ඇසුවේ එක් වරම ය.

30 වෙනි කොටස