චීන උපහාස කතා

ඔන්න ඔය මාතෘකාව තිබුණ පොතක් තිබුණා ජපං පන්සලේ පුස්තකාලෙ. ඒ කියන්නෙ කඩවත, රම්මුතුගල තිබුණු ජපන් ආධාරවලින් හදාපු පන්සලේ පුස්තකාලෙ. මේ ළඟදි මොකක් හරි කාරණේකට මට මතක් උනා ඒ පොතේ තිබුණු කතා කීපයක්. ඔන්න එහෙනං ඒ ටික කියෝගන්ඩලා.

බාහිර වෛද්‍ය

දවසක් සෙන්පතියෙක් යුද්ධෙදි තුවාල වෙලා ගෙදර ගෙනාව. එයාගෙ හිස් කබල විනිවිද ගියපු ඊතලයක් නිසා තමයි තුවාල වෙලා තිබුණෙ. ඉතිං ගෙදර උදවියත් හදිසියට ළඟ පාත හිටපු "බාහිර වෛද්‍ය" කියලා බෝඩ් එකක් දාගෙන හිටපු වෙදෙක් එක්කරං ආවා. උන්දැ ඔලුවෙ හමට ඉතා ම ආසන්නයෙන් අර ඊතලේ කපල දාලා ගාස්තුව ඉල්ලුවා.

"ඒ මොකද ඒ? ඊතලේ අයිං කරන්ඩෙපැයි මෙයාට බෙහෙත් කරන්ඩ..." ගෙදර උදවිය ඇහුවා.

"ආ... ඒකට ගෙන්නන්ඩ වෙන්නෙ අභ්‍යන්තර වෛද්‍ය කෙනෙක්. මම වෙදකං කරන්නෙ බාහිරට විතරයි..." අර වෙදා කිව්වා.

පුරුෂ ධෛර්යය

දවසක් මනුසයෙක් ගෙදර උන්දැත් එක්ක රණ්ඩු වෙලා, ධීර වීර විදිහට දුවගෙන ගිහිං ඇඳ යටට රිංග ගත්තා. ගෙදර මායියත් කොස්ස අරගෙන ඇවිත් ඇඳ යටට එබිලා කියනව...

"වරෙං මිනිහො එළියට!"

"උඹ දැනගනිං මාත් පිරිමියෙක්!" අසංග කෑ ගැහුවා. "මම එන්නෙම නෑ එළියට. පුළුවන්නං එළියට ගනිං!"

අමතක

අමතක වෙන ලෙඩේ තදිම්ම තිබුණු පෝසත් මනුස්සයෙක් උන්නා. උන්දැට දවසක් ආරංචි වුණා හිතේ ලෙඩ වලට නොවරදින ප්‍රතිකර්ම කරන වෙද මහත්තයෙක් ඉන්නව කියලා ඈත ගමක. ඉතිං ඒ මනුස්සයා දවසක් පාන්දරිම්ම පිටත් වුණා අස්සයා පිටේ, අර වෙද මහත්තයා හම්බ වෙන්ඩ.

මගදි උන්නැහැට ශරීර කෘත්‍ය්‍ය හෙවත් $%$ කරන්ඩ උවමනා උනා. ඉතිං අස්සය පිටිං බැහැලා. ඊතලයක් බිම හිටවලා, අස්සයව ඒකෙ ගැට ගැහුවා. පස්සෙ එතනම බිම ඇණ තියාගෙන ඉඳගෙන $%$ කළා. හෝදගෙන නැගිටලා  කළිසම ඇඳ ගනිද්දි තමයි අර ඊතලේ දැක්කෙ.

"හප්පට සිරි! ඊ තලයක් නෙව! කෙස් ගහෙං බේරුණේ." කියල ඔලුව උස්සල බලනකොට, ඊතලේ ගැට ගහල හිටපු අස්සය දැක්කා.

"අඩෝ වාසනාව යකො! අස්සයෙක්!" කියල ප්‍රා ජේ ආපිට හැරුණු පාර $%$ ගොඩ පෑගුණා. 

"චිඃ! මේ වරත්තු බල්ලො! හැම තැනම ජරා කරනව!" කියාගෙන කකුල තණකොල ගොඩේ අතුල්ලලා පිහදාගත්තා.

කකුල හොඳට පිහදාගත්තු මනුස්සයා, අස්සයගෙ පිටේ නැගල ගමන පටං ගත්තා ආයෙමත්. අස්සය පුරුද්දට වට රවුමක් ගහලා ආයෙත් අර මනුස්සයගෙ ගෙදරට ම ගියා.

ඒ මනුස්සයත් අස්සයගෙ පිටෙන් බහින ගමං කල්පනා කළා. 'බොලේ මේ වෙදාගෙ ගේත් මගෙ ගෙදර වගේම නෙ.' කියල. අස්සයගෙ ලණුව ගන්ඩ ගෙදර සේවකයත් ඉස්සරහට ආවා.

"තෝ මොකද මෙතන කරන්නෙ? පලයං ගෙදරට!" කියලා අර මනුස්සය තමන්ගෙ සේවකයව ගෙදරට එළෙව්වා. 

ඒ සද්දෙ ඇහිලා උන්නැහැගෙ මායියා එළියට ආවා. "තමුසෙ අදත් අමතක කරගෙන ආපහු ආව නේද"" කියාගෙන.

"මොන අවනඩුවක්ද නෝනා මේ කියන්නෙ? මං ආවෙ සෑහෙන දුර බැහැර ඉඳලා, වෙද මහත්තයව හම්බෙන්ඩ. කෝ උන්නැහැ ඉන්නවද?" කියලා අර මනුස්සයා උත්තර දුන්නා.

බූරුවෙක්!

ඔය විදිහටම පෝසත් මිනිහෙක් උන්නා, හැබැයි අකුරු සාස්තරේ බෑ. නමුත් උන්දැට ලොකුවට උවමනාව තිබුණා තමන්ට අකුරු කියවන්ඩ පුළුවන් කියලා පෙන්නන්ඩ.

දවසක් උන්නැහැ ඉස්තෝප්පුවෙ කට්ටියක් එක්ක කතා කර කර ඉන්නකොට, ළග ගෙදරක සේවකයෙක් ලියුමක් අරං ආව. අර ලියුමෙ ලියල තිබුණේ, "මේ සේවකයා අතේ ඔබේ බූරුවෙක් එවන්න" කියලා. අර මනුස්සයත් "කෝ මෙහෙ දෙනව..." කියල අර ලියුම අරං එක එක පැත්තට හරව හරවා කියෙව්වා. කියවලා කියවලා අන්තිමේ කිව්වා, 

"හා උඹ පලයං. මං එන්නං" කියලා. 

එඩිතරකම

භාර්යාවන්ගෙන් වෙන ගැහැට ට එරෙහිව කටයුතු කරන්න පිරිමි ටිකක් හදාගත්තා සමිතියක්. ඔය සමිතියෙ පළවෙනි රැස්වීම කරගෙන යද්දි, විහිළුවක් කරන්ඩ හිතාගෙන යාළුවෙක් දුවගෙන ඇවිත් කිව්වා, "අන්න උඹලැ ‌මායියල සෙට් එක කොසු ඉදල් අරං එනව. දුවපියව්!" කියල.

ඔක්කොම සෙට් එක පණ කඩාගෙන දිව්වා එකෙක් ඇර. 

"යකෝ එක පිරිමියෙක් ඉඳලනෙ ගෑණිට බය නැති!" කියලා අර විහිළුව කරපු නිමල් අයිය ළඟට ඇවිත් බලනකොටලු දැක්කෙ, අර බය නැතුව ඉඳගත්තු තැනම ඉඳගෙන හිටපු බස්සා, එතනම මැරිලා බයටම...