තේ කෝප්පය

"අද අරුමැක්කෙ අබේපාල මහත්තයත් එනවා. හොඳ උදැල්ලක් තෝරල තියන්ඩ ඕනැ," කී වෙද මහතා පසෙක වූ උදලු ගොඩෙන් එකක් අතට ගෙන තලය බිමට තබා තද කොට බලා පසෙකින් තැබුවේය.

"මටත් හිතුණා වෙද මහත්තයලගෙ ශ්‍රමදානෙ බලන්ඩ එන්ඩ, අද නිවාඩු දවසෙ," වෙද මහතා දුටු අබේපාල මහතා ඈත තියාම කීවේය.

"කොච්චර ‌හොඳ ද? හැබැයි වැඩ කරන්ඩ ඕනෑ. ඔන්න මම හොඳ උදැල්ලකුත් තෝරලා තිබ්බා," කී වෙද මහතා කොක්හඬ ලා සිනාසුණේය.

"ගිය සැරෙත් එන්ඩ හිතාගෙන හිටිය. ඒත් බැරිවුණා මොකක් ද හදිසි ගමනක් යෙදිලා."

"ඒකට කමක් නැහැ, ආද ආවා හොඳට ම ඇති," කියමින් උදැල්ලක් ද රැගෙන කණ්ඩියෙන් පහළට බැස්ස වෙද මහතා පාර මායිම් කිරීම සඳහා ඇද තිබුණු කොහු ලුණු පොට දිගේ බඹ හත අටක් දුරට කොටාගෙන කොටාගෙන ගියේය. අනතුරු ව ළඟ සිටි තරුණයා අතට උදැල්ල දී "කොටාගෙන යනව ඔහොම දිගට ම," යි කීවේය.

මිනිත්තු දෙක තුනක දී බඹ පනහක් පමණ දුරට පාර මායිම් කර අවසන් විය. කවුරුත් අතට අහුවුණු උදැල්ලක්, යකඩ ඉන්නක් හෝ ගල් කටුවක් ගෙන පාර කැපීමේ වැඩ පටන් ගත්හ.

උදලු බිම වදින හඬ මිනිසුන්ගේ කටහඬ මැඩගෙන පැතිර ගියේය. කුහුඹුවන් රැළක් මෙන් කඩිසර ව වැඩෙහි යෙදී සිටි මිනිසුන්ගේ උද්‍යා්‌ෙගය දුටු අබේපාල මහතාගේ සිත නව හැඟුමකින් පණ ගැන්විණි. ළමයින් මෙන් ම මහල්ලන් ද තරුණයන් සමග උරෙනුර ගැටී වැඩ කළේ තරඟයට මෙනි. අබේපාල මහතාගේ දෑත් නලියන්නට විය. වැඩ නොකර බලා සිටීම ගැන සිය යටි සිත තමාට දොස් නගන්නාක් මෙන් අබේපාල මහතාට දැනුණි.

පාර මැදට අසුවුණු පොල් ගස වට කරගත් කීප දෙනා ඒ වටේ කණින්නට වූහ. තරුණයෙක් කඹයක් රැගෙන ගසට නැග එහි කෙළවරක් මුදුනේ ගැට ගැසුවේය.

අබේපාල මහතා කමිසය ලිහා අසල වූ ගල් පොත්ත මත තබා සරම කැහැපට ගසා ගත්තේය. අබේපාල මහතාට උදැල්ලක් ඉතිරි වී නොතිබුණි. වෙද මහතා තෝරා තබන ලද උදැල්ල ද වෙනත් කෙනෙකු අතෙහි විය. පොල් ගස වටේ කණිමින් සිටි අයෙකුගෙන් යකඩ ඉන්නක් ඉල්ලා ගත් අබේපාල මහතා ද අනෙක් අය සමග හරි හරියට වැඩ කරන්නට විය.

දිනපතා කන්තෝරුවට යන අතරමගදී අබේපාල මහතාට මුණගැහෙන කම්කරුවන් කීප දෙනෙකුගේ මුහුණු ඔහු එහිදී දුටුවේය. වෙන දා නුදුටු චිත්තාකර්ෂණීය භාවයක් ඒ මුහුණුවල ගැබ් ව ඇතැයි අබේපාල මහතාට සිතුණි.

පොල්ගස මුල කණිමින් සි‌ටි එක් අයෙක් "දැන් ඇති, අදිනවා බලන්ඩ," කීවේය. තරුණයෝ දෙදෙනෙනක් උදලු අතහැර ගොස් කඹයේ කෙළවර අල්ලා ගත්හ. අබේපාල මහතා ද දිව ගොස් ඔවුන් සමග එක් විය.

"හා ඕං"එක් අයෙකු නැගූ හඬත් සමග කඹය ඇදුණේය. පොල් ගස මදක් නැවී අවුත් යළිත් ආපසු ඇදුණේය. කිට්ටුව වැඩ කරමින් සිටි වෙද මහතා ද උදැල්ල අත හැර අවුත් කඹය අල්ලා ගත්තේය. හා ඕං යයි නැවතත් හඬ නැගුණි. ගස මදකත් ඇල විය. හා ඕං යයි තුන් වැනි වරට නැගුණු හඬත් සමග ම පොල් ගස බිම ඇද වැටිණි.

වැඩ කරමින් සිටි කොලු රැළ දිව අවුත් එහෙ මෙහෙ විසිරී ගිය කුරුම්බා ගෙඩි අහුලා ගත්හ. කීප දෙනෙක් ජයග්‍රාහී ලීලාවෙන් පොල් කඳ මත වාඩි වී බුලත් සපන්නට වූහ. ඔවුන් සමග වාඩි වී සිටි අබේපාල මහතා නළලින් වැගිරෙන ඩහදිය දකුණු අත දබරැඟිල්ලෙන් සූරා දැමුවේය.

වැඩ කිරීමේ ආසාවෙන් පිබිදුණු කම්කරුවන්ගේ මුහුණු දකින අබේපාල මහතාට තමා දිනපතා කන්තෝරුවට යන අතරමගදී දක්නට ලැබෙන කම්හල සිහි විය. තැනින් තැන ඉදි කරන ලද ගොඩනැගිලිවලට ඉහළින් නැගෙන කළු දුම් වළලු ඔහුට පෙනෙන්නාක් මෙන් විය. කම්හල ඉදිරිපිට කුඩා තේ කඩය ළඟ රැස්වී තේ බීමට පොරකන කම්කරුවන් නිසා තමාට කීප දිනක් ම මොටෝරිය හසුරුවා ගැන්ම අපහසු වූ සැටි ද සිහියට නැගුණි. 

"තේ වතුර, තේ වතුර" පාරේ ඈත කෙළවරේ වැඩ කරමින් සිටි කවුදෝ කෑගැසුවේය. කවුරුත් තමන් අත වූ ආයුධ බිම තබා එදෙසට ඇදෙන්නට වූහ.

"තේ ගෙනාවෙනං හොඳ වෙලාවට," අබේපාල මහතා ගේ යටි සිත කොඳුළේය.

"යමු මහත්තය තේ වතුර ටිකක් බොන්ඩ," වෙද මහතා කීවේය.

"යමු, මාත් හිටියෙ දිව ගිලෙන්ඩ තරං පිපාසෙනුයි."

තේ බාල්දිය වට කරගෙන සිටි වැඩි දෙනා කම්කරුවෝය. විහිළු තහළුවෙන් යුතු ව තේ බීමේ යෙදී සිටි ඔවුන්ගේ ප්‍රසන්ன මුහුණු අබේපාල මහතාගේ සිත ඇදගත්තේය.

"කම්කරුවො, වැඩපළ, දාඩිය-කොයි තරං වටිනව ද" අබේපාල මහතාට සිතුණි.

වෙද මහතා ගෙනැවිත් දුන් තේ කෝප්ප්පය දෙතොළට ළං කළ අබේපාල මහතාට අමුතු සුවඳක් හා රහක් දැනුණේය. එවැනි සුවඳක් හා රසක් මින් පෙර කිසි විටෙක ඔහුට දැනී නැත.

කම්හල ළඟ කඩේ තේ ගැන පැතිර ගිය ආරංචිය ඔහුට සිහි විය. ‌ඒ කඩේ තේ පමණ රස තේ වෙනත් තැනක නැතැයි යන ආරංචිය ඇසූ තමා දිනක් තේ බීමට ඒ කඩයට ගිය සැටි සිහි විය. එක් උගුරක් පමණක් කටට ගෙන තේ රස නැතැයි මුදලාලිට කී සැටිත්, ඔහු එයට දුන් පිළිතුරත් සිහියට නැගුණි.

"දාඩිය මහන්සියෙන් වැඩ කරන අයට පමණයි මේ තේවල රස දැනෙන්නේ," එදා මුදලාලි කීවේ සැබෑවකි.

ඩහදිය හෙළන අයට ඒ කඩේ තේ පමනක් නොව, කොහේ තේත් රසයයි ඔහුට සිතුණි.

හිස් කෝප්පය රැගෙන තේ බාල්දිය ළඟට ගිය ඔහු තවත් තේ කෝප්පයක් ඉල්ලා ගත්තේය.

පරණ කියවීම් පොතකිනි.