අවසානයක් නොවේ - 36

1 කොටස

3 කොටස

35 කොටස

රුහිරෙන් පුදමි 14 කොටස

අඳුර වැටෙමින් තිබුණද, තාර පාර තවමත් මඳක් උණුසුම් විය. පාර දෙපස වැවුණු වියළි පඳුරු දුහුවිල්ලෙන් නැහැවී ගොස් තිබිණ. කන් පාරවන තහඩුමය හඬක් නංවමින් ට‍්‍රක් රථයක් ඇදී ගියේය. එය ඈත නොපෙනී යද්දී පාර අයින දිගේ අකිල ගැහෙමින්, වැනෙන සුළු පියවරින් ආයේය. පාරේ විරුද්ධ දිශාවේ ඈත සිට වේගයෙන් ඇදී ආ ඩබල් කැබ් රථයක් මහ හඬින් බ්‍රේක් ගසා නතර විය.

විකුම් කඩිමුඩියේ ඉදිරිපස දොරින් බිමට බැස අකිල වෙත දිව ගියේය.

‘‘මොකද වුණේ...? කෝ ඇඩම්...?’’

අකිල මළාණික දෑසින් ඔහු වෙත බැලීය.

‘‘එයාට යන්න සිද්ධ වුණා...’’ ඔහු කිවේ එපමණකි. හෙතෙම සිය මිතුරාගේ දෑත් මත ඇද වැටිණ.

විකුම් ඔහු දෑතින් වාරු කරගනිමින් රිය වෙත රැගෙන ගියේය. පිටුපස දොරින් බැසගත් ආකර්ෂා, අකිල පිටුපස අසුනට ගොඩ කිරීමට ඔහුට උදව් කළාය.

‘‘ආපහු යමු මචං,’’ විකුම් රියදුරාට කීයේය. ‘‘අපි පරක්කු වුණා වැඩියි...’’

‘‘ඔයගොල්ලො යන්න.’’ තරුණිය පිටුපස දොර වසා, විකුම් වෙත ඇවිද ආවාය. ‘‘මම නවතිනවා.’’

*    *    *

ආකර්ෂා සිය අත බැඳි ඔරළෝසුව දෙස බැලුවේ අවසන් වරට ය. ඩිජිටල් ඔරළෝසු මුහුණතේ, කළු පැහැ පසුබිමෙහි තද කොල පැහැ තිතක් නිවෙමින් දැල්වෙමින් පැවතිණ. හිස එසවූ ඈ දුටුවේ ඇයී විවර වී තිබූ සුදු පැහැ ලී ගේට්ටුවකි. ගේට්ටුවෙන් ඇතුල්වන්නට හැකි වූ ගෙඋයනෙහි, කාලයක් තිස්සේ වැවී තිබූ ආකූල පඳුරු සහ පැළෑටි සියල්ල සුද්ද කර, තැන් තැන් වල ගොඩ ගසා තිබුණි. පුපුරා ගිය සායම ඉවත් කරන ලදුව, තීන්ත ගාමින් පැවති බිත්ති සහිත නිවසක්, කුඩා මල් සහිත පාත්තිවලට ඔබ්බෙන් නැඟී සිටියේ දරුණු අපරාධයකට සාක්ෂි කියන මහල්ලෙකු සේ ය.

ගෙ මිදුලෙහි, කපන ලද කුඩා තණපතින් සැදි බිම, තරුණයෙක් සහ තරුණියක් වැටී සිටියහ. 

ආකර්ෂා ගෙඋයන වෙත දිව යද්දී, සම් පාවහනින් වැසුණු ඇගේ දෙපයින් කිසිදු හඬක් නැඟුනේ නැත. එහි  වූ දර්ශනය ඈ අපේක්ෂා කළ එකක් වුව ද, තරුණයාගේ ලෙයින් වැසුණු පපුව ත්, රත් පැහැ ගැන්වී ඉදිමී තිබූ දෑසත්, වේදනාවෙන් ඇඹරුණු අත පයත්, දකිද්දී සිය දෙපා අවසඟ වී යන්නා සේ ඇයට දැනුණි.

බිම වැටී සිටි තරුණිය වෙත ආකර්ෂා ළං වෙද්දී, මහා සුළි සුළඟකින් මෙන් ‌හාත්පස ගස් කොළන් කරකැවෙන්නට විය. පට පට හඬ නඟමින් වේගයෙන් පහත් වූ EC120 හෙළිකොප්ටරයක් තරුණයින්ගේ සිරුරු වැතිර තිබූ තැනට කෙළින්ම ඉහළින්, පැරණි නිවසේ වහලය මට්ටමට පමණ පහත් කොට එක තැන නතර විය. එහි දකුණු පැත්තේ දොර ඇරී, කේබල් ඉණිමඟක් දඟර ගැහෙමින් දිගහැරෙමින් පහතට වැටුණේ ය. එය දිගේ ඉතා වේගයෙන් පහතට රූටා ආවේ ශක්තිමත් පුරුෂයෙකි. තරුණයා ගේ සිරුර අසළින් ම බිමට බට ඔහු තමන්ගේ පිටේ සවිකර තිබූ බරැති බෑගය ගළවා ගනිමින්, ආකර්ෂා දෙස බැලුවේ ය.

"කෙල්ලට කොහොමද අග්නි?"

"සිහි නැති වෙලා විතරයි, මිත්‍ර" බිම දණගසාගත් ආකර්ෂා, නිර්මලී ගේ උරහිස් වටා දකුණත යවා සිය සිරුරට වාරු කරගෙන වත්තන් කරගත්තා ය.

සිය බෑගය දිගහැර, එහි වූ ඇලුමිනියම් දඬු සහ රෙක්සින් කොටස් කඩිනමින් එකළස් කර, සැහැල්ලු ගිලන් මැස්සක් සකස් කරගැනීමට පුරුෂයා ට ගත වූයේ ඉතා සුළු මොහොතකි. 

"ශා... ම්... ම්... ම්..." සිහින් කෙඳිරිය නැඟුනේ අඩ සිහියෙන් අවදි වෙමින් සිටි නිර්මලී ගේ වියළි දෙතොල් අතරිනි.

මිත්‍ර ඒ වන විට සිටියේ බිමට තබා ඇණ ගැසුවාක් මෙන් වූ ශාම් ගේ සිරුර මතට නැඹුරු වී ය. සිය වමතෙහි වූ අඳුරු කොළ පැහැති තෙත් බර පොදියක් ශාම් ගේ පපුව විනිවිද ගිය ලී උල වටා සිටින සේ තබා තදකර, දකුණතින් ලී උල තදින් ග්‍රහණය කළ ඔහු, එක් වරම එය ඉහළට ඇද්දේ ය. කළුවට හුරු රතුවන් කැටි ගැසුණු ලෙයින් නැහැවුණු ලී උල තරුණයාගේ බිඳුණු ඉළ ඇට අතරින් ඉවතට ඇදුණේ අපහසුවෙනි. 

කළුවන් කොළ පැහැ ඖෂධ පොදිය තරුණයාගේ පපුවෙහි වූ මාරක තුවාලයට ඉතා සැළකිල්ලෙන් ගැල්වූ මිත්‍ර, පහසුවෙන් ම ශාම් ගේ අප්‍රාණික සිරුර දෑතින් ඔසවා තමන් සකස් කළ ගිලන් මැස්ස මතින් වැතිරවා, රෙක්සින් පටි රැසකින් නොසෙල්වෙන සේ බැඳ දැමී ය. 

මිත්‍ර, ගිලන් මැස්ස කෙලින් සිටින සේ සිටුවා, එහි පිටුපස වූ පටි ‌කිහිපයක උපකාරයෙන්, සිය පිටෙහි එල්ලා ගත්තේ ය. හෙලිකොප්ටරයේ රොටරවලින් පහතට හමන, කරකැවෙන සුළං දහරට හසුව වැනෙමින් දඟර ගැසෙමින් පැවති කේබල් ඉණිමඟ අල්ලා ගත් ඔහු එහි පළමු පඩියට පය තබමින් නැවතත් තරුණියන් දෙ දෙනා දෙස බැලුවේ ය. 

අග්නි ඔහු වෙත අත වැනුවේ, සමුදීමට ය. 

*    *    *

කෙමෙන් කෙමෙන් සිය සිරුර පුරා ලේ දහරා ගළා යන ඉතා ම සියුම් දැනීම පවා, ඇඩම් හට සමට යටින් දැනෙමින් පැවතිණ. දෑසේ වූ අන්ධකාරය කෙමෙන් පහව යද්දී, මීට පෙර දහස් වතාවකටත් වඩා සිදු වී ඇති පරිදි ම, මරණයට ඉතා ම ආසන්නයේ සිට, තමන් පියවි ‌ලොවට අවදි වී එන බව ඔහුට දැනෙමින් පැවතිණ.

"තාරා... තාාා රා..." ඔහුගේ හිස තුළ දෝංකාර දෙමින් පැවති එකම හඬ ඒ විය.

දෑස් හැර බැලූ ඩ්‍රේක්, වෙද මුදලි වළව්වේ තමා රඳවා සිටි කුටියේ වහළය හඳුනා ගත්තේ ය. රවුම් ලී දඬු වලින් සැදුණු සැකිල්ලට පසුබිම් වූ වියන ලද අළුවන් පොල් අතු...

රත් පැහැ රම් බිඳක සුවඳ මුසු රසය සිහිපත් වී හෙතෙම, දිවගින් දෙතොල තෙමද්දී, දැනුණේ වියළී ඉරි තැළුණු තොල් වලින් නැඟෙන සියුම් වේදනාවය. හිස ඔසවා බැලූ නාවුකයා, විස්මයට පත් වූයේ ගොම මැටි පිරිබඩ ගෙ බිමෙහි දෙපා දණහිසින් නවාගෙන වාඩි වී, තමා වැතිර සිටි මැස්සට හිස තබාගෙන අඩපණව සිටි කුලීන තරුණිය දැකීමෙනි.

වෙදහලේ සිටි සාත්තු සේවකයෝ උදෑසණින් පිබිද, පිරිසිදු කිරීම්වල නිරතව සිටියෝ ය. ටිකිරි මැණිකේ ගේ දුර්වල සිරුර දෑතින් ඔසවාගෙන දිව එන යුරෝපීයයාගේ විලාසයෙන් ඔවුහු උණු අළු වැටුණු කඩියන් සේ කුළප්පු වූ හ. 

ලෙඩුන් පිරික්සන ලණු මැස්ස මත පිරිසිදු පන් පැදුරක් එළා, ඒ මත තරුණියගේ සිරුර වැතිරවද්දී, ඇඩම් ගේ දෑස් තෙත් වෙමින් පැවතිණ. යාන්තමින් දෙතොල් විවර කළ කුමාරිහාමි, දැඩි වෙහෙසක් ගෙන, වමත ඔසවා, නෝර්ඩික් නාවුකයාගේ අතැඟිලි අල්ලා ගත්තා ය. යාන්තමින් විවර වූ දෑසින් ඔහු ගේ දෑස් වෙත බැලූ ඈ සිනා සෙන්නට වෑයම් කරනු ඔහු දුටුවේ ය.

"කස්තුරි..."

"දෙළුම්..."

"...බඹර පැණි"

"...කස්තුරි"

"විගහට විගහට"

"අත ඉක්මන් කරහල්ලා..."

පසුබිමින් ‌නැඟෙමින් පැවති උපස්ථායකයන්ගේ හඬවල් ඩ්‍රේක් හට ඇසුණේ යාන්තමිනි. කළ යුතු, කළ හැකි වෙදකම් සියල්ල ඉටු කෙරෙන බව ඔහු දැන සිටියෙන්, තම ජීවිතය වෙනුවෙන් සිය ලේ දහර කැපකළ තරුණිය තනිකර එක මොහොතකට හෝ ඉවත්ව යාමට හෙතෙම නොසිතුවේ ය.

ලබා දීමට හැකි වූ ඉහල ම ප්‍රතිකර්ම සහ අත් බෙහෙත් සියල්ල නිරර්ථක කරමින්... ඒ දයාවන්ත තරුණිය දෑස් පියාගත්තේ, සිය අවසන් බැල්ම ද නෝර්ඩික් නාවුකයා ගේ දෑස් වෙත හෙළමිනි...

වෙදහලේ ඇතුළත වූ උණුසුම් වාතස්කන්ධය සිය හුස්ම හිර කරන්නාක් මෙන් ඇඩම් හට දැනෙමින් පැවතිණ. ප්‍රවේසමින් සිය අතැඟිලි අතර වූ තරුණියගේ ඇඟිලි මුදවාගත් ඔහු දෑතින් ම ඇගේ දෑත් එක්කොට ඇගේ ළය මතින් තබා සකස් කළේ ය. තවත් එක් මොහොතක් හෝ ඇගේ පියකරු මුහුණ දෙස බලා සිටිය නොහැකි වූ හෙයින්, ඔහු වෙදහලින් බැහැර විය. හිරු එළියට නිරාවරණය වත් ම, දෙ උරහිසින් පටන් ගෙන මුළු සිරුර පුරා පැතිර යන්නට ගත් දැවෙන්නාක් මෙන් දැනෙන හැඟීම, ඔහු තුළ පැවති චිත්ත පීඩාව තව තවත් උත්සන්න කරවී ය. එය හැඟීමක් පමණක් නොවන බව දැනෙන්නට එතරම් වේලාවක් ගත වූයේ නැත. අවුවට පිළිස්සීමෙන් බේරීමට ඩ්‍රේක් දුවන්නට පටන් ගත්තේ, තමන් දුවන්නේ කොහේ දැයි පවා නොසිතමිනි. තමන්ට පිටුපා ඔසු උයන දෙසට දිව යන යුරෝපීයයාගේ පිට මැද, පිළිස්සුණු තුවාල හරියට ම, දැවැන්ත අත්ලක... විහිදුනු ඇඟිලි පහක් පැහැදිලිව නිරූපණය වූ අත්ලක හැඩය ගත් බව, වෙද හලෙහි සිටියෝ දුට හ.

තවත් කොටසක් තියෙයි ද?