සුවාතාගේ දඩයම් - ගජබින්නාලංකාරයේ සිව් වන දිගහැරුම

අලිමාලයෙන් ජනප්‍රය වෙච්ච අපේ සුවාතා ගේ දඩයම් හැකියාව ඔප් නංවපු කතා කීපයක්ම මේ කොටසින් කියන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා. ගජබින්නාලංකාරයේ මුල් කොටස් කියවපු නැති අයට ඒවා කියලවා ම එන්න පුළුවන් පහළ තියෙන ලිංක් වලින්.

ගජබින්නාලංකාරයේ පළමු කතා වස්තුව හෙවත් බාප්පාගේ මිරිස් වගාව
ගජබින්නාලංකාරයේ දෙවන කතා වස්තුව හෙවත් ළිඳක කතාව
ගජබින්නාලංකාරයේ තෙවන කතා වස්තුව හෙවත් අලිමාලය

මේ කතාව මතක් කෙරුවේ අපේ පර්යේෂක මහත්තයා. උන්නැහැ සරු බීජ කියලා බ්ලොගක් පටන් ගත්තා මේ මෑතක.

ඕං දවසක් අපේ සුවාතා දඩයමේ යනවා, උන්නැහැ ගාව තිබ්බ පතරොම් තුවක්කුවයි දඩයමට හුරුකරගත්ත උණහපුළුවයි අරං. (උණහපුළුවෙක්? ඒ මොකටද? කියලා අහන්න එපා. ඒ ගැන පස්සෙ සඳහන් වෙනවා) එහෙම යනකොට උන්දැට හම්බවුණා එකම තැනිතලාවක දෙපොළෙ තණකොල කකා ඉන්න මුවෙකුයි ගෝණෙකුයි. සුවාතා කල්පනා කළා කොහොමද දෙන්නම මරා ගන්නෙ කියලා. තුවක්කුවෙන් එකෙකුට වෙඩි තිබ්බොත් අනික පැනල දුවනවනෙ. සුවාතත් මාර මීටරයක් තමයි. උන්දැ කරපු වැඩේ හිමීට ගහකට මුවා වුණා. ඒ ගහේ තිබ්බා අඩි තුනක් විතර උඩින් පොළොවට සමාන්තරව නැමුණු අත්තක්. හිමීට උන්දැ උණහපුළුවව අත්ත උඩින් තියලා, ඉණේ තිබ්බ උල් පිහිය අරන් අත්තෙ ගැහුවා, පිහි තලේ මුවහත් පැත්ත තමන්ගෙ දිහාවට හිටින්න. ඊටපස්සෙ තුවක්කුව අරන්, ටිකක් පිටිපස්සට වෙලා. පිහි තලේට වෙඩි තිබ්බා. පතරොම පිහිතලේ වැදිලා දෙකට කැපිලා, දෙපැත්තට ගිහිං එකම වෙලාවට මුවාටයි ගෝණටයි දෙන්නටම වැදුණා. එදා සුවාතා ගෙදර ආවෙ, ඒ සත්තු දෙන්න දෙපැත්තට හිටින්න ගැට ගහපු කදකුත් කරේ තියාගෙනයි.

අපේ සුවාතා බැඳපු තුවක්කුවෙනුත් දඩයම් කොළා නෙව. උන්දෑ ගෙ හේන ගාව එක ළඟ තිබ්බ ගල් දෙකක් අතරෙ තමයි තුවක්කුව බඳින්නෙ. සුවාත වඩ්ඩෙක් නෙ. ඉතින් තුවක්කුවට දාන පතරොම, ඇමරිගලෙන් තව ටිකක් මුවහත් කරල තමයි දාන්නෙ. හේනෙ බෝග විනාස කරන්න ආව සත්තු යන්න ඕනෙ ඒ දෙබොක්කාව මැදින්. පළවෙනියටම සතෙක් ඇවිත් උට මරුවැල පෑගුනාම, තුවක්කුව පත්තු වෙලා උණ්ඩෙ ඌව පසා කරගෙන ගිහිං එහා පැත්තෙ ගලේ වැදෙනව. ඒක ඒ ගලෙන් පරාවර්තනය වෙලා ඇවිත් අනික් ගලේ වදිනව. ඔහොම ගල් දෙක අතරෙ ටං ටං ගගා වැදි වැදී තියෙනව සුවාත ආපහු උදේ එනකම්. ඔය විදිහට එකම උන්ඩෙන් හේන පාළු කරන්න ආව ඔක්කොම සත්තු ටික මැරෙනව. සුවාත ඇවිත් හරියට ඉළක්කෙ බලලා, තුවක්කුව අර ගල් දෙකෙන් එක ගළක ට හේත්තු කරලා මාණලා තිබ්බහම අර උණ්ඩෙ ඇවිත් තුවක්කුවෙ කටට වැටිලා නවතිනවා.

සුවාතා හාවො අල්ලන්න අටවපු උගුල ගැන කිව්වෙ අපේ බාප්පා. ඒක හරිම සරළ ස්වයංක්‍රීය උගුළක්. ඕනෙ කරන්නෙ:

මඤ්ඤොක්ක කොළ ටිකකුයි,
තරමක කලුගලකුයි,
නහයට උරන දුංකුඩු ටිකකුයි විතරයි.

හා උගුළ සකස් කරන ආකාරය:

කලු ගළ බිම තියලා, මඤ්ඤොක්කා කොළ ටික ඒක වටේට තියනවා. ඒ උඩින් දුංකුඩු ඉහිනවා. එච්චරයි.

හාවෙක් ඇවිත් මඤ්ඤොක්කා කොළ කන්න ඔළුව පාත් කරන කොට, දුංකුඩු නහයට යනවා. ඌ ට කිවිසුම් යන එක නවත්තගන්න බැරි වෙනවා. කිවිසුම් යනකොට ඔලුව ගලේ වදිනවා. ගලේ වැදිලා හාවා එතනම ඔන්ද ස්පොට් වෙනවා. ඔය විදිහට එක රෑකට හාවො දුසිම් ගාණක් අල්ලගන්න පුළුවන්. (බාප්පා කියන විදිහට ඒ කාලෙ හිටිය හාවො කොච්චර ලොකුද කියනව නම්, දුසිමකට අල්ලන්නෙත් හාවො දෙන්නෙක් තුන්දෙනෙක් විතර.)

මොනරු අල්ලන්න තමයි සුවාතා පුරුදු කරගෙන හිටිය උණහපුළුවා ගොඩක් ම වැදගත් වුනේ. මොනරා කියන්නෙ ගස් උඩ ඉන්න, හරිම පරීක්ෂාකාරී, වේගෙන් ඉගිල්ලෙන කුරුල්ලෙක්නේ. ඒ වුනත් අපේ සුවාතා හරිම ලේසියෙන් මොනරුන්ව පණපිටින් අල්ලන්න දක්ෂයෙක්. ඒක කරන්නෙ මෙහෙමයි. හිමිදිරි පාන්දරම, බටර් ටිකකුයි උණහපුළුවයි අරන් යනවා කැළේට. ගිහිං මොනරෙක් ලැගලා ඉන්න ගහක් හොයාගෙන, උණහපුළුවා අතේ බටර් ටික තියලා ඌව ගහට යවනවා. උනහපුළුවා මොනරට නොදැනෙන්න ගස් නගින්න හරිම දක්ෂයි කියනවනෙ. ඌ නගිද්දි ගහේ පොත්තක් ගැළවුනත්, ඒක අතට අරං ආපහු බිමට බැහැලා, පොත්ත බිමින් තියලා ආයෙත් නගිනවලු. ඒ විදිහට උණහපුළුවා බොහොම පරිස්සමින් නැගලා, මොනරගෙ ඔළුව ගාවටම යනවා, අත්ත දිගේ. ගිහිං අර බටර් ටික මොනරගෙ ඇස් පිහාටු උඩින් තියනවා. තියලා, ආපහු සීරුවට බිමට බහිනවා.

ඉර ටිකෙන් ටික පායාගෙන එද්දි, අර බටර් ටික දියවෙලා, මොනරගෙ ඇස් වැහෙනවා. එතකොට මොනරට අත්තෙන් බිමට පනින්න පේන්නෙ නෑනෙ. ඉතින් ඌ වැටෙනවා. එතකොටම සුවාතා දුවගෙන ගිහින් ඌව අල්ලගන්නවා.

සුවාතගෙයි බාප්පගෙයි හපන්කම් නම් කෙළවරක් නෑ. ඒ වුනාට ඒ හැම එකක් ම මේ පෝස්ට් එකට දාන්න බෑ. මේ වෙලාවෙ වැස්සකුත් පටන් ගත්තා. අකුණුත් ගහයි වගේ. ඒ නිසා දැනට මෙතනින් නවත්තමු.

හමුවෙමු ගජබින්නාලංකාරයේ තවත් හරවත් කොටසක් සමඟින්. එතෙක් ඔබගෙන් සමුගන්නා මම, සත්‍යවාදී ඩ්‍රැකියා.

පොටෝ එක ඉස්සුවෙ - http://www.probertencyclopaedia.com/photolib/people/Big%20Game%20Hunter%20-%20Ceylon%20c1936.jpg

ප/ලි
මේ විදිහෙම ඇත්ත කතා ටිකක් මට දකින්න ලැබුණා චන්දනගේ සටහන් බ්ලොගෙන්