කුරුළු ගෙදරින් පුළුල් ලොවට

මුහුදු ලිහිණි පැටියා පර්වත කුහරයේ තිබුණු කැදැල්ලේ නැවතී සිටියේ හුදෙකලාවය. කලින් දින උගේ අයියාත් මල්ලීත් නංගීත් පියාඹා බැහැර ගියහ. උන් සමග පියාඹා යෑමට ලිහිණි පැටියා බිය වූයේය.

පර්වත කුහරයේ කට ළඟට පැමිණ, සිඟිති පියාපත් සලා, පියාඹා යන්නට සැරසුණු උගේ සිතට යලිත් බිය ඇතුළු විය.

ඌ ඉදිරිපස පැතිර තිබුණේ ඉඳුනිල් මිණි පැහැයෙන් බබළන සයුරයි.

සිය පියාපත් තව ම දුබලයයි සිතූ ලිහිණි පැටියා කර බාගෙන, පර්වත කුහරය තුළට රිංගා කැදැල්ලේ වැතුරුණේය.

සහෝදරයන් දෙදෙනා ද, කුඩා නංගී ද කුහර කටට පැමිණ පියාපත් සලා බැහැර පියාඹා ගිය සැටි ඌට දැනුදු සිහි කළ හැකිය. එබඳු එඩිතර පියවරක් ගැනීමට ආත්ම ශක්තියක් තමාට නැතැයි ඌ උදක් ම කල්පනා කළේය.

උගේ පියාත්, මවත් වරින් වර පැමිණ පියාඹා එළියට එන ලෙස උගෙන් ඉල්ලා සිටියහ; කෑම ගෙනවුත් නොදී කුසගින්නේ තබන බවට තර්ජනය කළහ. එහෙත් පණබයේ ගැහෙමින් සිටි ලිහිණි පැටියා පිටතට පියාඹන්නට නොහැකි යි කීවේය.

අවසන් වරට දෙමාපිය ආදීන් කැදැල්ලෙන් බැහැර ව ගියේ පෑ විසිහතරකට පමණ පෙරය. ඉන්පසු කිසිවෙක් ඌ ළඟට නොපැමිණියහ.

ලිහිණි පැටියා කුහර කටට පැමිණ සයුරු තලය දෙසත්, අහස් ගැබ දෙසත් නෙත් හෙළමින් සිටියේය.

සහෝදර, සහෝදරියන් රැව් පිළිරැව් නඟමින් අහස් ගැබේ රවුම් ගසන සැටි ලිහිණි පැටියාට පෙනිණි.

පළමු වරට මාළුවෙකු අල්ලා ගත් අයියා ගල් කුළක් මත හිඳගෙන ඌ ඉරා කන විට දෙමාපියන් ප්‍රීති රාවය නගමින් කැරකෙන සැටි ද ඌට පෙනිණි. ලිහිණි පැටියාගේ බියසුලුකම ගැන ඇනුම් පද කියමින් කුරුලු පවුලේ අන් සියල්ලෝ ම පරිවත කුහරය අසලින් පියෑඹූහ. මඳින් මඳ මුදුන් වන හිරුගේ රැස් දහර පර්වත කුහරයට ද වැටෙයි. ලිහිණි පැටියාට දැන් උණුසුම දැනෙයි. උණුසුම වඩාත් දැනෙන්නේ කුස ගින්නෙන් සිරුර දුබල ව තිබුණු නිසාය. කෑමට සුදුසු කිසිවක් එහි නොවීය. කුහරයේ මුල්ලක වේලී ගිය වරල් කැබැල්ලක් තිබෙනු ඌ දුටුවේය.

ලිහිණි පැටියාගේ කුසගින්න දැන් ඉතා දරුණුය. පිදුරුවලින් සාදනු ලැබූ කැදැල්ලේ අස්සක් මුල්ලක් නෑර ඌ පිරික්සා බැලුවේය. එහෙත් උගේ බලාපොරොත්තු සුන් විය.

අන්තිමේදී ඌ එහි තිබුණු බිත්තර කටු ලෑටි ගාන්නට විය. තමාගේ ම කොටසක් උලා කන්නාක් මෙන් ඌට දැනිණි.

දෙමාපියන් ළඟට යෑමට යම් කිසි ක්‍රමයක් ඇද්දැයි සොයනු පිණිස ඌ පර්වත කුහරයේ ඔබ මොබ ඇවිද්දේය. ඌට දක්නට ලැබුණේ ගිරිකුළ පාමුල ඇති සයුරු තලයයි. තමා සිටින්නේ දෙමාපියන්ගෙන් ඉතා ඈත බව ඌට වැටහිණි.

පියාඹන්නේ නැති ව තම දෙමාපියන් ළඟට යා නොහැකි බව නම් නියතය.

හීන් සීරුවේ පර්වත සිදුරේ කට ළඟට පැමිණි ලිහිණි පැටියා තනි පයින් සිට ගත්තේය. ඌ වරක් එක් ඇසක් පියා ගනී; තවත් වරක් අනෙක් ඇස පියා ගනී; වරක් නිදා ගන්නට යන බවක් පෙන්වයි. එහෙත් කිසිවෙක් ඌ ගැන සැලකිල්ලක් නොදැක්වූහ.

තම පවුලේ සෙස්සන් ගල් තලයක හිඳ, හිස් නමාගෙන අව්ව තපින සැටි අඩවන් නෙතින් ඌ දුටුවේය. පියා හොටයෙන් පියාපත් පීරුවේය. අම්මා පමණක් තමා දෙස ඇස් හෙළා සිටිනු ලිහිණි පැටියාට දක්නට ලැබිණි.

පයට පාගා ගත් මසෙකුගෙන් කෑලි ඉරාගෙන කමින් සිටි මව සිය හොටය ගලක ඉලුවාය. අහර දකිත් ම ලිහිණි පැටියාට ඉවසුම් නැති විය.

අම්මාට මෙන් තමාටත් මාළු අල්ලාගෙන, කෑලි කෑලි ඉරාගෙන කන්නට ඇත්නම් කොපමණ හොඳ දැයි ඌ තමාට ම කියාගත්තේය.

අහර දුටු ලිහිණි පැටියා දුක් මුසු හඬක් නැඟුවේය.

අම්මා ඊට පිළිතුරු දුන්නාය. 

"ගා.... ගා.... ගා...." පැටියා ඇඬුවේ අම්මාගෙන් අහර ඉල්ලන පරිද්දෙනි.

අම්මා පුතාට සමච්චල් කළාය.

ගත වූයේ මඳ වේලාවකි. ලිහිණි පැටියා ප්‍රීති රාවයක් නැඟුවේය. ඒ අම්මා මාළු කූරියෙකු හොටින් ගෙන තමා දෙසට පියාඹා එනු දුටු බැවිනි. ඌ ඉදිරියට නැමී, වරින් වර පා ඔසවමින් මව තමා ළඟට එන තුරු නොඉවසිල්ලෙන් සිටියේය.

මව පර්වත කුහරයේ ගැටියට ගෑවෙන නොගෑවෙන තරමට ළං වූවාය.

ලිහිණි පැටියා හොට දිගු කෙළේය.

හොට දෙක ගෑවෙන නොගෑවෙන තරමට ළං විය.

යළිත් මව මඳක් ඈත් වූවාය.

ලිහිණි පැටියාගේ සිත පෑරිණි.

"අනේ අම්මේ, එන්න මා ළඟට. මට හරියට බඩගිනියි."

මව පැටියාට ළං වූවාය;

යළිත් ඈත් වූවාය.

පැටියාට දැන් ඉවසිල්ලක් නැත. ඉදිරියට හොටය දික්කොටගෙන ඌ පියාපත් සැලුවේය.

මව යළිත් ළං වූවාය.

පැටියා එළියට පැන්නේය.

මව පියාඹා ඉවත ගියාය.

ඇගේ පියාපත් ගැටෙන හඬ ඌට ඇසෙයි.

බය බිරාන්ත වීම නිසා හදවතේ ගැස්ම නැවතුණු සේ ඌට දැනිණි.

මවගේ පියාපත් ගැටෙන හඬ නෑසී ගියේය.

තමා විසංඥ වී යන බවක් ඌට හැඟුණේය.

එහෙත් මේ තත්ත්වය වැඩි වේලාවක් පැවතුණේ නැත.

මොහොතකින් තම පියාපත් දිග හැරෙන බව ඌට දැනේ. පපුවෙහි පිහාටු සුළඟින් තෙරපෙන බව දැනේ. බඩේ පිහාටුවල ද සුළං පහර වදිනු දැනේ.

සුළං පහර කපාගෙන තමා ඉදිරියට ඇදෙන බව ඌට දැනුණේය.

තමා දැන් පහතට නොවැටෙන බව ඌට සිකුරට ම හැඟී ගියේය.

තමා හෙමින් සීරුවේ අහස් කුස උස් පහත් වන බව හැඟී ගියේය.

උගේ හිතේ දැන් කිසිදු බියක් නැත. ඌ පියාපත් සලා ඉහළ නැංගේය; ප්‍රීති රාවයක් නගමින් යළිත් පියාපත් ගැසුවේය. තව තවත් ඉහළ පියෑඹුවේය.

පපුවට සුළං පහර වදින සේ සිරුර මඳක් කෙළින් කරගෙන සිටියේය.

මේ සියල්ල දුටු මවගේ ප්‍රීතිය නිම් හිම් නැත.

පුතා කෑ ගෑවේ උතුරා යන සන්තෝසයෙනි.

පියා ද මව ද සහෝදරයෝ ද සහෝදරිය ද රැව් පිළිරැව් නගමින් ඌ වටා කරකැවුණාහ.

පියෑඹීමට නොහැකි ව සිටි බවක් වත් ඌට දැන් මතක නැත. අහස් කුස දැන් ඌට ම අයිති වුණු කලක් බඳුය. උද්දාම වුණු සිතින් හඬ නඟමින් ඌ අහසේ පියෑඹුවේය.

නැඟී බිඳෙන රැළ පෙළින් බබළන සයුරු තලය ඌට පහළින් පෙනේ. හිස දෙපසට හරවමින් ඌ ප්‍රීති ගීතිකා ගැයුවේය.

මවත්, පියාත්, නංගීත් සයුරු තලයේ පාවෙනු ඌට පෙනිණි.

පහතට පියාඹා අවුත් දෙපා දිග හළ විට තමා දියේ ගිලෙන බවක් ඌට දැනිණි.

බියෙන් කෑගැසූ ඌ දියෙන් දෙපා මුදා ගැනීමට තැත් කළේය. කුසගින්නේ සිටි නිසා උගේ සිරුර දැන් දුබල ව ඇත. ඌ ජල තලය මත වැතුරුණේය; නිරායාසයෙන් ම ජල තලයේ පාවී ගියේය.

ප්‍රීතියෙන් උදම් වූ නෑයෝ, කෑගාන්නට වූහ; ඌ පසසන්නට වූහ; තුඩින් ගත් අහර ඌට පුදන්නට වූහ.

දැන් ලිහිණි පැටියාගේ ප්‍රීතිය නිම් හිම් නැත.

ලියම් ඔ'ෆ්ලැහටිගේ කෙටි කතාවක් ඇසුරෙනි.

සිංහල කියවීම් පොතකින් උපුටා ගන්නා ලදි.

ලියම් ඔ'ෆ්ලැහර්ටි